آرشیو دسته‌ها: موسیقی کلاسیک ایرانی
مروری بر آلبوم «۱۳۴۹»
چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۸
یادداشتی بر آلبوم «ایران من»
دوشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۸
نقدی بر مسترکلاس های گیتار در ایران (I)
شنبه ۵ مرداد ۱۳۹۸
«هنر فاخر محصول آزاد بودن و آزادی است» (I)
جمعه ۴ مرداد ۱۳۹۸
ناکسوس اولین آلبوم آهنگسازی علی رهبری را منتشر کرد
پنج شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۸
مروری بر کتاب «موسیقی در فلسفه و عرفان؛ یک مقدمه‌ی کوتاه»
چهارشنبه ۲ مرداد ۱۳۹۸
آلبوم «انگاره‌ها»؛ به‌آهنگ‌سازی و نوازندگیِ مهران بدخشان منتشر شد
سه شنبه ۱ مرداد ۱۳۹۸
آخرین ارسال‌ها
- درباره اتصالات چسبی ویولن (I)
- مروری بر آلبوم «زمین»
- موسیقی و شعر در «گرگیعان و گرگیعان» (X)
- ریتم و ترادیسی (VI)
- موسیقی شناسی فمنیستی (I)
- کنسرت تریوی فلوت و پیانو اجرا می شود
- موسیقی و شعر در «گرگیعان و گرگیعان» (IX)
- رهبری: از سرنوشت آثار ضبط شده آهنگسازان ایرانی در بنیاد رودکی خبری نیست!
- درباره ملکه برومند
- مروری بر کتاب «آرام و بیقرار»
- تاریخ مختصر موسیقی ایران، پیش از اسلام تا صفویه (VIII)
- گزارشی از جلسه نقد و رونمایی آلبوم «مانترا» با آهنگسازی و اجرای سام اصفهانی (II)
از روزهای گذشته…
نقد تئوری «دودانگی» در مقام شناسی موسیقی ایرانی (IV)
در ردیف دوره عالی شهنازی (در شور لا) هم به شور بم اشاره می شود و هم به صدای «می» که اشاره به پرده های سلمک یا دشتی است:
فریبا جواهری: جواد معروفی گفت به من استاد نگو
با وقت قبلی خدمت فریبا جواهری مدرس و نوازنده پیانو (متولد ۱۳۳۹) رسیدم، در کمال مهربانی و سادگی و مهماندوستی سخن گفت و بسیار راحت صحبت می کرد.
آشنا چون کویر
بیان درونی ام را به واژه ی “آشنا” و “غریب” و تضاد میانشان اختصاص می دهم و در این جا از “آشنا” می گویم، چراکه درباره اش حرف های ناگفته ی بسیاری دارم. با گذشت سی سال از دوران موسیقایی ام و کشف صداهای متعدد و جستجوی مدام برای دستیابی آن چه غریب به نظر می-رسد، هنوز وقتی با خود خلوت می کنم به دنبال صدای آشنا می گردم غالباً در پی این بوده ام که زیر و بالای هر آن چه را که غریب می ماند، از صدا، سکوت ـ زمان و مکان، غربت را بردارم و آشنایش کنم و نهایتاً از غرابت دوری کنم؛ باز گردم و هر آن چه آشناست را در مقابل بگذارم و بکوشم تا در آینده آن را ترسیم سازم.
گزارشی از یک ضبط میدانی (I)
ضبط انجام شده در منطقه ای صورت گرفته است که همزمان محل تحقیق پروژه ی پایانی من جهت دریافت دانشنامه ی کارشناسی ارشد قوم موسیقی شناسی است. محل پژوهش استان کارص (قارص در ادبیات قدیم) و مناطق همجوار و هم خانواده ی فرهنگی با آن یعنی دو استان ایغدیر و آرداهان در شمال شرقی ترکیه است (تصویر۱). بنابراین من از این کار میدانی در راستای افزودن اطلاعات دربارهی فرهنگ و موسیقی مورد مطالعه استفاده کردم.
اِدیت پیاف، گنجشککِ آواز فرانسه (VIII)
مراسم خاک سپاری پیاف در قبرستان پرلاشز (Père-Lachaise) قطعه ۹۷، انجام شد. با وجود این که پیاف انسان با ایمانی بود، به خاطر زندگی پرهیاهو و جنجالی اش از دید کلیسا از دین خارج شده محسوب شد و انجام مراسم مذهبی برای او ممنوع گردید؛ لُُسروَتوار رومانو (L’Osservatore Romano)، روزنامه ی رسمی واتیکان نوشت که او تمام عمرش در حال انجام «گناه عمومی» بوده و «نمونه ی بارز خوشبختیِ تصنعی» بوده است.
آیین نکوداشت هنر رزم و بزم ایران برگزار می شود
آیین نکوداشت هنر رزم و بزم ایران و دومین گردهمآیی هنرجویان آکادمی تخصصی آواز به مناسبت تولد شاعر گرانمایه استاد امیر هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) در ششم اسفند ماه در منطقه ی زیبا و کوهستانی برغان کرج بر گزار می گردد. این مراسم ویژه هر سال با مدیریت علی خدایی پایه گذار آکادمی آواز در همین روز برگزار می شود.
تارا کمانگر، پیانونوازی از دیار هاروارد (II)
دیدیم تارا کمانگر پیانیست و ویولونیستی است جهانی، فارغ‌التحصیل از هاروارد. تارا در بسیاری کنسرتهای موفق در سراسر دنیا آثار موسیقی کلاسیک را اجرا کرده، از باخ تا امین‌الله حسین. اما برنامه‌هایی که تارا اخیرا با محسن نامجو و کیوسک داشته مصاحبه کننده را برآن داشته در مورد حدود و ثغور موسیقی کلاسیک و پاپ از تارا بپرسد. در قسمت اول تارا مقدمه‌ای پرداخت در این باب، و اینک باقی داستان.
کوک و کاربرد آن در سنتور لاکوک (II)
سوال متداولى که همیشه از طرف هنرجویان مطرح است این است که آیا اختلاف یک پرده در کوک ساز براى هماهنگى با خواننده اینقدر حائز اهمیت است که نوازنده مجبور به استفاده از مثلاً سنتور لا کوک بشود؟ در جواب این سوال شما باید اطلاعاتى راجع به خوانندگى و صدا سازى داشته باشید تا موضوع کاملاً برایتان روشن شود؛ اما اجالتاً اگر بخوایم به صورت مختصر توضیح دهیم اینگونه می توان موضوع را تشریح کرده که:
حنانه و هزاردستان
همانطور که در مطلب قبل گفته شد، “آتشی در سینه دارم جاودانی” که از آثار با ارزش مرتضی نی داوود است، در اجرای جدیدش صرفنظر از آواز، اجرایی بی نقص نبود!
سال‌ها بدون وقفه کار و همکاری با سولیست‌های برجسته‌ی دنیا (III)
ایشان آن زمان حدود پنجاه‌و‌هفت، هشت سال داشت و در آخرین برنامه‌ی ما، فکر کنم بیشتر از ۶۰ سال داشت. در فستیوال پراگ در آخرین کنسرتم با ایشان، با من کنسرتو ویلن موتسارت و شومان را اجرا کرد؛ البته کنسرتهای مشترک زیادی را هم با شرینگ در نورنبرگ، پاریس و… دادم. قرار بود در وین نیز با ارکستر سمفونیک وین کنسرتی بدهیم و دوبل کنسرتوی برامس را بزنیم ولی متأسفانه ایشان فوت کردند! حتی من یک پرتره‌ی بزرگ از ایشان کشیدم و می‌خواستم به ایشان هدیه کنم که متأسفانه عمر ایشان کفاف نداد و این اثر را در منزلم دارم.