در سال ۱۹۲۲ نیکیش (Arthur Nikisch) به طور ناگهانی بر اثر آنفلانزا درگذشت و فورت ونگلر (Wilhelm Furtwängler)، رهبر ارکستر جوان با خلق و خوی متمایز، تعصب، شیوه بیان و رفتار و شگرد غیر عادی موفق شد رهبری ارکستر را به دست گیرد. فورت ونگلر توجه ارکستر را به آهنگ سازان رمانتیک و کلاسیک معطوف کرد.
او مفسر بزرگ آثار برامس، بتهوون و بروکنر بود و در میان هنرمندان هم دوره ای های خود با آهنگ سازان رمانتیک قدیمی بیش از دیگر آهنگ سازان نزدیک بود. او برای کار با استراوینسکی، شوئنبرگ، هیندمیت و پروکوفیف در یک زمان نقشه های زیادی کشیده بود. رهبری او تا سال ۱۹۵۴ همزمان با پایان جنگ دوم جهانی، به طول انجامید.
پس از پایان جنگ، زندگی هنری در برلین؛ با وجود شهر تخریب شده فورا آغاز شد. ارکستر فیلارمونیک که آخرین کار خود را در آپریل ۱۹۵۴ ارائه کرد، در ماه مه تحت نظر برچارد (Leo Borchard) دوباره شروع به فعالیت کرد. مدیریت Borchard به دلیل مرگ نا بهنگام او بسیار کوتاه بود، چیلیبیداکه (Sergiu Celibidache) رهبر ارکستر رمانیای نا شناس و با نشاط ۳۳ ساله مدیریت را با قدرت و تعصب به دست گرفت.
او کنسرتهای در community hall در شهر Zehlendorf، Titania-Palast و Musikhochschule داشت که تا حدودی غیر عادی بود. تحت نظر کیلیب داچه ارکستر فیلارمونیک پس از سالها انزوا در زمان جنگ حیات فرهنگی تازه ای یافت و هنرمندان معروف بین المللی دوبار کار خود را در برلین از سر گرفتند.
فورت ونگلر در سال ۱۹۴۶ دوباره به لژ سلطنتی بازگشت و یکی از رهبران ارکستر مطرح در سال ۱۹۵۲ بود. پس از مرگ او در سال ۱۹۵۴ اعضای ارکستر فیلارمونیک برای ریاست به کارایان (Herbert von Karajan) رای دادند.
در مدت سه ده فعالیت او، ارکستر فیلارمونیک دچار دگرگونی شگرفی شد. کنسرت ها، تورها و ضبط های بیشماری که در ارکستر فیلارمونیک برلین اجرا شد، ثمره همکاری بین المللی او بود. همچنین در زمان مدیریت کارایان ارکستر فیلارمونیک برلین مکان جدیدی با نام the Philharmonie on Kemperplatz، طراحی شده به وسیله Hans Scharoun را در سال ۱۹۶۳ به دست آورد. در سال ۱۹۸۷ سالن موسیقی مجلسی نیز به آن اضافه شد.
در سال ۱۹۸۹ کارایان باعث موفقیت و طلایه داری ارکستر فیلارمونیک در میان تمامی ارکسترهای جهان و در عصر اینترناسیونالیسم شد. او یک سال بعد در Salzburg فوت کرد و آبادو (Claudio Abbado) بر صندلی ریاست ارکستر تکیه زد. آبادو در فهرست کنسرتهای ارکستر، جایگاه خاصی را به موسیقی قرن ۲۰ در کنار موسیقی کلاسیک اختصاص داد.
همچنین او برنامه هایی برای ارائه موضوع های چون “موسیقی با الهام از اشعار Hölderlin”، “Faust”، “تراژدی یونانی (Oedipus, Elektra, Medea)”، شکسپیر، “Berg/Büchner”و “The Wanderer” داشت. او اولین مجری اجرای اپرا در ارکستر فیلارمونیک شامل Il Viaggio a Reims اثر Rossini، Boris Godunov اثر Mussorgsky، Elektra اثر Richard Straus، Otello اثر Verdi، Wozzeck اثر Berg، Fierrabras اثر Schubert وTristan und Isolde اثر Wagner بود.
در سال ۱۹۹۹ راتل (Simon Rattle) به عنوان رهبر ارکستر فیلارمونیک برگزیده شد. او با تمام قدرت به حل مشکلات مالی و هنری ارکستر فیلارمونیک برلین پرداخت. او لازمه حل این مشکلات را تغییر در قوانین جاری می دانست که سر انجام در ۲۰۰۱ قوانین جدیدی در حمایت از اعضای ارکستر وضع کرد.
ارکستر فیلارمونیک برلین دارای ساختاری دمکراتیک است، همانطور که از آغاز چنین بوده و آهنگسازان عضو آن دارای امنیت شغلی بالایی می باشند.
سلام
به ما هم سر بزنید
دنبال یک استاد واقعی پیانو می گردم اگر اطلاعاتی داشته باشید ممنون می شم
بدرود .