کنسرتهای امسال هنرمندان نیز مانند آلبومهای تولید شده چنگی به دل نمیزد. هرچند هواداران هنرمندان را راضی به خانه های خود فرستاد که البته نشان از «تعصّب» بی اندازه طرفداران به هنرمندان داشته (که متاسفانه باعث می شد تا هنرمند نیز با خیالی آسوده از فروش بسیار بالای کنسرتهای خود به فکر بهبود کیفیت کنسرتها و حتی آلبومهای خود نباشد) اما بسیاری دیگر نیز که اهمیت هنر را بیش از هنرمند می دانند بر این نکته واقفند که اکثر کنسرتهای برگزار شده در سال ۹۴ جنبه سود آوری مالی برای هنرمند داشته و اتفاق چندانی را در عرصه هنر رقم نزد.
در میان کنسرت های بی محتوا ولی پر سر و صدا کنسرتهایی هم با کیفیت های بالا به اجرا رسید که در سر و صدای کنسرت های بی محتوا گم شد؛ کنسرت هایی مثل برنامه ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر سازهای ملی، ارکستر ملی، کر فلوت تهران، ارکستر نیلپر و…
اما یکی از اتفاقات جالبی که در آبان ماه این سال افتاد نامه جمعی از خوانندگان موسیقی پاپ به رئیس جمهور و گلایه آنها از تبعیض هایی بود که در حق این سبک از موسیقی روا داشته شده و تریبونهای موسیقی به نفع موسیقی اصیل مصادره گردیده است؛ این مسئله در زمانی اتفاق افتاد که میزان کنسرتهای موسیقی پاپ برگزار شده در کشور به مراتب بیشتر از این مقدار در موسیقی کلاسیک بوده است.
خوانندگانی که خود نیز بر دانش و سواد کم موسیقایی خود به نسبت هنرمندان موسیقی اصیل واقفند، در این نامه مدعی شدند که جهت اجرا در سالنها و مجموعه هایی که متعلق به بیت المال است با مشکل مواجه می شوند. سئوال اینجاست که برگزاری حداقل حدود ۳۰ کنسرت موسیقی پاپ در عرض یک ماه در کشور در چه مکانهایی برگزار می گردد؟ آیا این تعداد کنسرتها در مقایسه با میزان حدود ماهیانه ۷ کنسرت موسیقی کلاسیک ایرانی قابل مقایسه است؟
واما مهم ترین اتفاق موسیقی در سال ۹۴ را که اهالی موسیقی را درگیر خود نمود، باید حواشی خانه موسیقی و اعتراضات هنرمندان به این تشکل دانست، اعتراضاتی که از سال گذشته به طور جدی آغاز شد و هم اکنون نیز صدای این اعتراضات شنیده می شود. با اینکه هنرمندان منتقد خانه موسیقی اما تاکنون نتوانسته اند به اهداف و مطالبات مد نظر خود نائل شوند ولی آنچه موضوع اعتراضات و جنجال این نهاد را بیشتر نمود، استعفای حسین علیزاده از سمت دبیری شورای عالی این نهاد و موافقت این شورا با استعفای او بود.
در این بین سخنان محمدرضا شجریان در مقام رئیس شورای عالی خانه موسیقی نیز جالب توجه بود؛ وی که در سخنانش در مقام دفاع از این نهاد بر آمده بود، استعفای حسین علیزاده را تاسف بر انگیز خواند و ادعاهای مخالفین را مبنی غیر قانونی بودن شورای عالی و هیات مدیره رد نموده و اذعان داشت که حقوقدانان نیز بر این مسئله که فعالیت هیات مدیره و شورای عالی تا اسفند ماه سال ۹۴ قانونی است صحه میگذارند و برخی غرضورزیهای شخصی را عاملی برای بیان سخنان مخالفین دانست؛ اگرچه سخنان مخالفین نیز قابل تامل بوده و بایستی نگاهی جدی به آنها داشت.
۱ نظر