سقف دهان در این حالت شیبی برابر با خط فک پایین خواهد داشت. بنابراین هر چقدر فک پایین بازتر شود سقف دهان یا همان نرم کام به موازات و در خلاف جهت آن به سمت بالا خواهد رفت. تاکید می شود این فضا همیشه باید در هنگام تمرین و اجرا حفظ گردد.
فضای اطراف فک پایین یا فضای H
ایجاد فضای بیشتر در دهان، صرفا به بالا بردن نرم کام ختم نمی شود و همزمان، این موضوع در رابطه با فک پایین به شکلی دیگر دنبال می گردد.به علت قابلیت حرکت فک پایین، برای ایجاد فضای بیشتر آن را بازتر می کنید و مانند فک بالا، در اینجا هم هدف، ایجاد فضا در قسمت جلو، اطراف و در زیر مجموعه دندانهای پایین می باشد و بدون اینکه تلاش کنید زبان خود را کنترل کنید آنرا صرفا جزیی از فک پایین ببینید که بدون هیچگونه فشار و تنشی از ناحیه لولای L2 آزادانه به بالا و پایین حرکت می کند و مطمئن شوید که انتهای زبان مسیر جریان هوا را مسدود نکرده باشد.
کف فضایی که در زیر دندانهای پایین ایجاد می کنید به موازات خط فک بالا به سمت بالا و پایین حرکت می کند که به این ترتیب درهنگام اجرای نتهای بالاتر با پایین آمدن بیشتر باعث بازتر شدن دریچه حلقی میگردد (تصاویر بالا).
برای حفظ مستمر این فضا ها در بالا و پایین هر دو فک در هنگام اجرا، تصور کنید نیرویی درونی همزمان به چهار گوشه در جلوی دهان (دو گونه در بالا و دو طرف چانه در پایین) فشار وارد می آورد و آنها را از هم دور می کند (تصاویر پایین) که در این حالت حرکت لب ها کاملا نرم و آرام صورت می گیرد، درست مانند آن که حس کنید حبابی بین لبهای شما قرار دارد که نمی خواهید بترکد. (توجه به فرم دهانی رولاندو ویلازون و آنا نتربکو در هنگام اجرایشان، کمک زیادی به فهم موضوع خواهد کرد.)
تمرکز روی موارد مذکور و رعایت آنها باعث می گردد مسیر حرکت هوا از دریچه حلقی همواره باز بماند و کمک می کند که صدا در جای مناسب خود قرار گیرد.
برای دیدن انیمیشن فضاهای دهانی اینجا کلیک کنید.
بی صبرانه مننظر اموزش بعدی هستیم