سجاد پورقناد
آقای اشمل برای اجرای قطعات کلاسیک فقط از هارمونیکای کروماتیک استفاده می‌کرد؟
بله ایشان فقط با هارمونیکای کروماتیک ساز می‌زدند حتی یادم است که چندسال پیش یک سوالی داشتم در مورد هارمونیکای دیاتونیک و از ایشان پرسیدم؛ او گفت بهتر است که از متخصص این ساز بپرسی. در واقع این دو ساز کروماتیک و دیاتونیک به کلی متفاوت هستند، به ندرت یک نفر این دو ساز را می تواند بنوازد و حتی بقیه سبک‌ها و ژانرها را هم به ندرت حتی با یک ساز می نوازند؛ نه اینکه در دنیا هیچ نوازنده ای نیست، هست ولی خیلی خیلی کم تعداد هستند. در ابعاد درجه یک‌ها، به هیچ وجه شما نمی‌بینید.
مثلا تی ال مث را هیچ وقت شما نمی‌بینید که دیاتونیک دست اش باشد یا برعکس سانی ویل یامسون را می‌بینید که دستش کروماتیک باشد. ولی در ایران یک عطش عجیبی وجود دارد بین نوازنده‌ها که دوست دارند همه‌ای این سبک‌ها را بزنند و کسی هم که می آید سمت این ساز برای آموزش، انگار یک ناخودآگاه درونش وجود دارد که آن طرف مقابل (معلم) باید همه اینها را بلد باشد!
آقای دژآهنگ شما به تازگی داور جشنواره هارمونیکا بودید و می‌خواستم از شما بپرسم که این جشنواره را چطور دیدید و سطح اش چطور بود؟ آیا استعدادهایی در این جشنواره دیده شده که بتواند در سطح بین المللی هم بدرخشد؟
این جشنواره کشوری هارمونیکا بود که دو بخش داشت،. یک بخش آموزشی بود که در قالب کارگاه آموزشی که کارگاه کروماتیک با بنده بود و بخش رقابتی در سطح A و B که B مخصوص کسانی بود که مدت کمتری نوازندگی می‌کنند، به اصطلاح مبتدی هستند.
سطح A هم یک مسابقه بود که من داور بخش کلاسیک در آن بودم به همراه استاد علی معتمدی و احسان شریفی و احسان مستوفی. سطح امسال نسبت به پارسال واقعا بالاتر بود، ما در قسمت B که حدود ۴۰ نفر بودند با یکسری پدیده‌های کم سن‌وسال طرف بودیم که اصلا امیدها را به آینده چند برابر کرد. مثلا نفر سوم این رقابت در گروه B یک دخترخانم شش ساله بود که قطعه‌ای از تامی رایلی را زدند و فوق العاده نظر ما را جلب کرد.
ولی نسبت به فستیوال‌های جهانی، ما خیلی عقب‌تر از آنها هستیم. آنها کالج‌های مخصوص این ساز را دارند. از بچگی در این رشته تحصیل می‌کنند و سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت می‌کنند و در این فستیوال هم اول می‌شوند. ما این استانداردها را نداریم و تمام زحمت‌ها بیشتر گردن اساتیدی است که از مسائل آموزشی گرفته تا روان‌شناسی شخصا و نهایتا درون گروهی باید یک نفر را بالا بکشند. بنابراین هم تلاش چند برابر می‌خواهد و شاید حتی با آن تلاش چند برابر هم نتیجه‌ای که آنها می‌گیرند را ما نگیریم. ولی من عقیده شخصی‌ام این است که با تمام این محدودیت‌ها تا چند سال آینده یعنی در آینده نزدیک، به نقاط خیلی خوبی خواهیم رسید.
به عنوان آخرین سوال می‌خواستم از شما بپرسم که آیا برنامه‌ای در دست دارید، ضبطی یا کنسرتی که بخواهید اجرا کنید؟
بله من یک گروهی دارم به اسم آکو که مدت ۳سال است که فعالیت می‌کند، حدودا یک هفته است که موزیک ویدئو ما در وب‌سایت آپارات پخش شده که برای اولین بار یک گروهی به این شکل در ایران دارد نوازندگی می‌کند. برای اولین بار در این ضبط، سازهای باس و کورد هارمونیکا استفاده می‌شود. در حال حاضر هم روی دو قطعه متمرکز هستیم که در فستیوال جهانی هورمر که هر ۴سال یکبار برگزار می‌شود، شرکت کنیم و در فستیوال قبلی ۲۰۱۳ بوده و ما امسال در نوامبر ۲۰۱۷ در آن شرکت می‌کنیم که اگر این اتفاق هم محقق شود برای اولین بار است که ایران در یک فستیوال رسمی رقابتی هارمونیکا داره شرکت می‌کند.
۱ نظر