نابوکو (Nabucco) بخت النصر، اپرایی در چهار قسمت، ساخته جوزپه وردی و اشعاری از تمیستوکل سولرا (Temistocle Solera) است. این اپرا بر اساس داستانی از کتاب مقدس و نمایشنامه ای در سال ۱۸۳۷ از آگوسته بوگریوز (Auguste Anicet-Bourgeois) و فرانسیس کورنو (Francis Cornue) ساخته شده است. این سومین اپرای وردی می باشد و اولین اثری که او را به عنوان یک آهنگساز قدر مطرح نمود. نوبوکو داستان وضعیت یهودیانی است که به آنان یورش برده شد و سرانجام از سرزمینشان توسط نابوکو پادشاه بابل به تبعید فرستاده شدند.
اولین اجرای آن در ۹ مارچ ۱۸۴۲ در تئاتر آلا اسکالای میلان بود. نام اولیه آن اپرا Nabucodonosor بود که در اجرای ۹ مارچ ۱۸۴۴ در سالن تئاتر شهر کورفو به نام “نابوکو” تغییر یافت.
مشهورترین قسمت این اپرا “آوازهای کر از اسیران عبری” می باشد، اجرای گروه کر که امروزه اغلب به تقاضای تماشاچیان دوبار اجرا می شود. اما تا اواسط ۲۰۰۸ تکرار آن تنها در اجرای اپرای متروپولیتن جایز بود.
نقش سوپرانوی ابیگیل بسیار خاص است و باعث آسیب به صدای چندین خواننده آن شده است. النا سولیوتی (Elena Souliotis) و آنیتا کرگیوتی (Anita Cerquetti) پیش از آنکه صدایشان به اندازه کافی آماده باشد آن را خواندند، بالا بودن بیش از حد آن به صداهایشان صدمه وارد کرد. ماریا کالاس (Maria Callas) تنها آن را سه بار خواند و تنها اجرای زنده ۱۹۴۹ آن ضبط شد. لئونتین پرایس (Leontyne Price) و جؤن ساترلند (Joan Sutherland) از خواندن آن امتناع ورزیدند!
در حالی که تا به امروز هیچ خوانده سوپرانویی به عنوان مجری “ابیگیل بسیار خوب” شناخته نشده، با این وجود ماریسا گالوانی (Marisa Galvany)، ژنا دیمیترووا (Ghena Dimitrova)، دوجا وجوویک (Dunja Vejzovic) و جادرانکا جووانوویک (Jadranka Jovanovic) از نمونه های خوب اجرای آن نقش هستند. اگرچه نابوکو در گذشته به اندازه دیگر اپرهای وردی اجرا نشد اما امروزه شاهد اجرای آن در سرتاسر دنیا هستیم. در برنامه فصل ۱۹۶۰-۶۱ اپرا متروپلیتن بارها اجرا شد. به غیر از اپرای “ارنانی”، نابوکو تنها اپرایی است که بارها توسط متروپلیتن در سالهای ۲۰۰۱، ۲۰۰۳ ، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ اجرا شده است. همچنین این اپرا در آرنا د ورونا (Arena di Verona) در سالهای ۱۹۸۱، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ اجرا شد.
از جمله اجراهای این اپرا که بر روی DVD عرضه شد: اجرای سالهای ۱۹۸۱ و ۲۰۰۷ آرنا د ورونا، ۱۹۸۷ لا اسکالا، ۱۹۹۶ اپرای استرالیا، ۲۰۰۱ اپرای وین، ۲۰۰۲ متروپلیتن، ۲۰۰۷ تئاتر کارلو فلیک، ۲۰۰۴ تئاتر شهر پیاسنزا و جشنواره اپرای مارگارتن اتریش ۲۰۰۷ است. همچنین اپراهای دیگری نابوکو را اجرا کرده اند مثل اپرای سن فرنسیسکو در سال ۱۹۸۲، اپرای ساراستوآ ۱۹۹۵، اپرای رویال لندن ۱۹۹۶، تئاتر جدید ملی توکیو ۱۹۹۸، تئاتر کولون (Teatro Colón) در آرژانتین ۲۰۰۲، اپرای بالتیمور ۲۰۰۶ و تئاتر ریجیوی پارما ۲۰۰۸ به عنوان بخشی از “جشنواره وردی”.
نابوکو در تئاتر اپرای میشیگان و اپرای سن دیگو به عنوان بخشی از اجراهای فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰ آنان اجرا شد. وردی درباره این اثرش گفته است: “این اپرایی است که حرفه من با آن آغاز شده و من در ساخت آن با مشکلات فراوانی روبرو بوده ام، به طور یقین اپرای “نابوکو” به عنوان یک ستاره خلق شده است.”
این اپرا موفقیتهای فراوانی کسب کرد و اپراهایی از دونیزتی و جیووانی پوچینی که همه در یک دوره زمانی بودند را از پیش روی برداشت. در حالی که حضار از تماشای این اپرا به وجد می آمدند منتقدین با این اپرا مخالف بودند. یکی از نقدهایی که “نابوکو” را بسیار نفرت آمیز خواند از اتو نیکولا (Otto Nicolai) بود، آهنگسازی که سرودن اشعار این اپرا در ابتدا به وی محول شده بود. نیکولا، بزرگ شده شهر پروس بود که با شنیدن اپراها در مدت زمانی که در میلان زندگی می کرد متعجب شده بود.
۱ نظر