زندگی ِحرفه ای ادیت پیاف (Edith PIAF) با ترانه های فراموش نشدنی گره خورده است که امروز نیز جزیی از میراث فرانسه و حافظه ی جمعی به شمار می آید. او که در فقر و تنگدستی به دنیا آمد تبدیل به یکی از برجسته ترین شخصیت های آواز فرانسوی و یکی از بزرگ ترین ستارگانِ جهانیِ موسیقی شد. ادیت که ترانه سرا نیز بود، علاوه بر خلقِ سبک هایِ جدید در خوانندگی و موسیقی، شیوه ای در حرفه ی خود به وجود آورد که باعث کشف شدن هنرمندانی شد که حتی در بعضی مواقع شهرتشان به پای او می رسید، کسانی چون فرانسیس بلانش (Francis Blanche)، شارل اَزنَوور (Charles Aznavour)، جورج موستَکی (George Moustaki). زندگی منحصر به فرد ادیت با شهرتی فوق العاده، توالی واقعه های ناگوار و انگیزه ای همیشگی که پیوسته او را به جنب و جوش وا می داشت، پیوند خورده بود.
اِدیت پیاف با نام اصلی اِدیت ژیووانا گَسیون (Edith Giovanna Gassion)، در ۱۹ دسامبر سال ۱۹۱۵ در پاریس به دنیا آمد و ۱۰ اکتبر سال ۱۹۶۳ در گِرَس (Grasse) درگذشت. پیاف، خواننده ی فرانسوی موزیک هال (Music-hall) و وَریِته (Variétés)، به عنوان نمونه ی برتر خواننده ی زنِ فرانسوی به شمار می رود که تا پنجاه سال پس از مرگش همچنان در فرانسه و در تمام دنیا به عنوان مشهور ترین خواننده ی فرانسوی زبان از او یاد می شود.
او که در ابتدایِ حرفه خود «گنجشکک پیاف» (la Môme Piaf) لقب گرفته بود، منشأ بسیاری از آثار موفق کلاسیک رِپرتوار مانند: «زندگی زیبا» (La Vie en rose)، « نه، من به هیچ چیز تأسف نمی خورم» (Non, je ne regrette rien)، «مرثیه ی عشق» (Hymne à l’amour)، « لِژیون دارِ من» (Mon légionnaire)، «جمعیت» (La Foule)، «میلور» (Milord)، «خدایِ من» (Mon Dieu) و «نوازنده ی آکاردئون» (L’Accordéoniste) بود.
هنرمندی که با حرفه اش مسحور شده و خواننده ای با صدایِ سوزدار، الهام بخش آهنگسازان بسیار و مرشد هنرمندان جوان گوناگونی بود که با وجود مشکلات فراوانی که در پایانِ زندگیِ حرفه ایَش به دلیل بیماری برایش به وجود آمد و مرگ زود هنگامش را در سن چهل و هفت سالگی رقم زد، شهرت بین المللی کسب کرد.
ادیت پیاف همچنین بازیگر تئاتر و سینما نیز بود.
خانواده ی ادیت پیاف
ادیت پیاف که در فقر و تهیدستی به دنیا آمد، فرزند صحنه بود و اجدادش از دو نسل قبل به دنیایِ صحنه تعلق داشتند.
ادیت پیاف دختر لویی آلفونس گاسیون (Louis Alphonse Gassion)، هنرمند آکروبات باز سیرک اهلِ نورماندی (Normandie، منطقه ای در شمال غرب فرانسه) و آنِتا مایَر (Annetta Maillard)، با نام هنری لین مارسا (Line Marsa)، خواننده ی خیابانی متولد ایتالیا بود.
مادر ادیت به دلیل تنگ دستی امکان نگهداری و تربیت فرزندش را نداشت و او را به مادر خود (۱)، اِما سعید بن محمد (Emma Saïd Ben Mohamed)، سپرد. مادربزرگ مادری پیاف دل به نگهداری از نوه خود نسپرد و او را در آلودگی و کثیفی رها کرد.
پیاف هجده ماه در آن خانه سکونت داشت تا این که پدرش که از خط مقدم بازگشته بود، او را به مادربزرگ پدری اش که در نورماندی زندگی می کرد و مدیر یک روسپی خانه در بِرنه (Bernay، منطقه ای در نورماندی) بود، سپرد.
ادیت نزد مادربزرگ پدری اش مورد ناز و نوازش قرار گرفت و برای اولین بار در زندگی خود هنگام گرسنگی غذا خورد و پیراهن های زیبا به تن کرد و از شیرِ گاوهایِ نورماندی نوشید. حدود سن هفت سالگی ادیت بینایی خود را به دلیل ابتلا به کِراتیت (بیماری التهاب قرنیه چشم) از دست داد.
مادربزرگش که شنیده بود که دختر بچه ای که به همین بیماری مبتلا شده با انجام مراسم دعا بر قبر ترز مارتن (Thérèse Martin) واقع در لیزیو (Lisieux) شفا یافته است، تصمیم گرفت با دخترانش به آن جا برود و شفای نوه اش را بطلبد.
آن ها با قطار به مقبره ترز رفتند، مراسم دعا را به جا آوردند و از خاک قبر با خود آوردند و هر شب بر روی چشم های ادیت گذاشتند.
پی نوشت
۱-
مادربزرگ مادری ادیت، بِربِر بود و اصلیت مراکشی داشت.
خیلی خوب بود.زودتر از اینها باید در مورد پیاف می نوشتید .هارمونی تاک بعد از مدیریت کامران خیلی تغییر کرد و برای یک سری حرفه ای مطلب نوشت که خیلی بد شد.