بهروز مبصری
در بعدازظهر همان روز در ساعت ۳:۱۵ دقیقه عصر رادیو ایران اعلام می کند که نورعلی برومند نیز درگذشت. در برنامه سالگرد درگذشت او در ۲۶ دی ماه ۱۳۵۶ رادیو ایران یک ساعت ویژه برنامه ای به مناسبت اولین سال درگذشت وی پخش کرد که در این برنامه با پخش آثاری از وی از دوست دیرینه اش، حسین قوامی، دعوت شد که سخن بگوید. ایشان در حالی که با تأثر از فقدان دوست هنرمندش یاد می کرد از خصائص اخلاقی او نام برد و گفت: «خیلی به قول و قرارش وفادار بود و اگر با کسی قول و قراری می گذاشت امکان نداشت که خلف وعده کند. رضا ورزنده مردی افتاده حال و هنرمندی فروتن و بی ادعا بود و همکاری منظم او با رادیو ستودنی بود. هیچوقت در فکر خودنمایی و شهرت طلبی نبود و کسی از او خلاف نزاکت ندیده و نشنیده بود. در هیچ کافه و کاباره ای حاضر به نواختن نشد.»
نویسنده و بازیگر تئاتر در سال های دهه ۱۳۴۰ و سردبیر مجله فرهنگ زندگی، مسعود فقیه نصیری تنکابنی، در مورد ورزنده می گوید: «در اوایل سال های دهه ۱۳۳۰ در انجمن ایران و امریکا بخش مستقلی بود که با بودجه سفارت، ولی با خط مشی فرهنگی آزادانه، عمل می کرد و به تکریم هنرمندان ایرانی خیلی توجه داشت. صبا، بهاری، عبادی و دیگران در آنجا برنامه های خوبی داشتند و جایزه ای به رسم یادگار می گرفتند؛ در یکی از این برنامه ها استاد حاج علی اکبرخان شهنازی و رضا ورزنده برنامه داشتند. اول استاد علی اکبرخان شهنازی تار نواخت و بعد نوبت به رضا ورزنده رسید پس از معرفی، ورزنده مضراب های سنتورش را برداشت و با تواضع در دست های علی اکبرخان شهنازی گذاشت و به رسم پهلوانان زورخانه زمین ادب بوسید و رخصت خواست.
علی اکبرخان شهنازی با مهربانی و محبت بسیار او را نوازش کرد و به صحنه فرستاد. ادب و فروتنی ورزنده در حاضران خیلی تأثیر گذاشت و نفوذ هنر او را خیلی بالا برد و این خاطره ای است که هیچ وقت فراموش نمی کنیم.»
از صفحات گرامافن او می توان به «بنفشه گل» با صدای ناصر مسعودی اشاره کرد که در روزگار خود به تعداد فراوانی تکثیر شد. آخرین اثر ضبط شده از غلامرضا ورزنده ۱۱ روز قبل از فوت اش، روز ۱۸ دی ماه ۱۳۵۵ است که در رادیو ضبط شد. این اثر در آواز اصفهان و با همراهی آواز عبدالوهاب شهیدی است که با این شعر شروع می شود: «سخن عشق تو بی آنکه برآید به زبانم / رنگ رخساره خبر می دهد از حال نهانم»
شاگرد شناخته شده اش آقای رحمت الله عنایتی است که هم اکنون یکی از سازهای استادش را نگهداری می کند و به حفظ و اشاعه شیوه نوازندگی او می پردازد.
منابع و مأخذ
سیامک آقایی و بهروز مبصری، برنامه نیستان رادیو فرهنگ، ۲۳ / ۶/ ۱۳۸۲.
فروغ بهمن پور، چهره ماندگار، جلد ۲، تهران ۱۳۸۲.
حسین قوامی، مصاحبه رادیویی به مناسبت سالگرد غلامرضا ورزنده، ۲۶ / ۹/ ۱۳۵۶.
فصلنامه خانه موسیقی (شماره ۱۵)
۱ نظر