گفتگوی هارمونیک
محسن افتاده نوازنده و مدرس برجسته فاگوت در شهر ساری درگذشت. محسن افتاده در سالهای اخیر در این شهر به تنهایی زندگی می‌کرد و دیگر به نوازندگی یا تدریس نمی‌پرداخت.
محسن افتاده، متولد سال ۱۳۲۵ در تهران بود. او از سن دوازده سالگی در هنرستان عالی موسیقی ثبت نام کرد و نواختن ساز فاگوت را بنابر تشخیص هنرآموزان وقت هنرستان آغاز کرد. او از اواخر سال ۱۳۴۰ بنابر دعوت حشمت سنجری، به نوازنده اول فاگوت و همکار ثابت ارکستر سمفونیک تهران بدل شد. این همکاری تا سال ۱۳۵۶ ادامه یافت. پس از افتتاح تالار وحدت، از افتاده برای نوازندگی فاگوت دعوت به عمل آمد. این همکاری به مدت چهار سال، تا زمان تشکیل ارکستر مستقل اپرا ادامه داشت. او در سال ۱۳۵۰ موفق به دریافت مدرک لیسانس از هنرستان عالی موسیقی گردید.
افتاده تا سال ۱۳۵۶ که به استخدام رادیو و تلویزیون درآمد، در هنرستان عالی موسیقی، کارگاه موسیقی رادیو و تلویزیون و هنرستان باغچه‌بان به تدریس اشتغال داشت. او در همین سال با عنوان سرپرست کارگاه موسیقی مازندران در ساری مستقر شد.
محسن افتاده، نوازندگی فاگوت موسیقی بسیاری از فیلم‌های سینمای ایران و همچنین شماری از سریال‌های ایرانی را بر عهده داشته‌است. در کارنامه هنری او سرپرستی ارکستر مجلسی رودکی به چشم می‌خورد. محسن افتاده طَی بیش از چهل سال نوازندگی حرفه‌ای در ضبط و اجرای آثار بسیاری از آهنگسازان ایرانی حضور داشته است. فاگوت افتاده در بیش از ۶۰۰ موسیقی فیلم و سریال ایرانی ضبط شده است.
او در گفتگو با سایت «مازندنومه» شرح آموختن موسیقی را چنین عنوان کرده است: «پدرم کارمند اداره فرهنگ و هنر بود و شاید علت علاقه مندی من و خواهرم به هنر، به همین دلیل باشد. ثمین باغچه بان، مرتضی حنانه، اکبر حق کردار و استادان بلغارستانی از استادان دوره هنرستان من بودند. هم چنین استادانی مانند حسین ناصحی، مصطفی کسروی، سیروس شهردار، هوشنگ استوار و مانند این ها در هنرستان موسیقی تدریس می کردند که من هم مانند بسیاری از هنرجویان سعادت بهرمندی از دانش و هنر این بزرگان را داشتم. از ۱۳ سالگی وارد هنرستان موسیقی شدم که بعد ها تخریب و تالار رودکی (وحدت ) در محل آن بنا شد. بعد سه سال که در هنرستان بودم، به عنوان نوازنده فاگوت اول، وارد ارکستر سمفونیک شدم و برگ جدیدی از زندگی ام رقم خورد. ۱۶ ساله بودم که به عنوان نفر اول، فاگوت می نواختم. ارکستر ما ۹۰ نوازنده داشت و دو نفر فاگوت می نواختیم. نفر دوم فاگوت ۵۰ سال سن داشت. و من از ۱۶ سالگی با ارکسترهای مختلفی کار کردم؛ از سمفونیک تا اپرا و باله. خودم هم ارکستری راه انداخته و بنیان گذار ارکستر مجلسی رودکی با ۳۰ نوازده توانا و خوب بودم که قطعات معروف خارجی را اجرا می کردیم. کارمند بازنشسته صداوسیما هستم. با این میزان از تجربه و نوازندگی، سال ۵۶ به ساری و رادیو و تلویزیون مازندران آمدم تا به عنوان سرپرست کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان مازندران (مرکز ساری) مشغول به فعالیت شوم و نیروها را آموزش بدهم. آمدنم همان و ماندن همیشگی ام در مازندران همان. دو سال مدیر هنرستان پسران بودم. یادم می آید یک بار به تالار وحدت رفته بودم. ساعت ۱۰: صبح رسیدم دم در تالار. به یاد سالهای کاری خودم خواستم وارد شوم تا تمرین ارکستر را تماشا کنم، اما نگهبان اجازه ورود به من نداد.(با بغض و چشمان اشک آلود) ۱۳ ساله بودم که وارد تالار وحدت شدم و ۶۳ سالگی از آن خارج شدم، ولی امروز مرا راه نمی دهند و مرا از در می رانند. این حجم از برخورد بد برای یک هنرمند سنگین است.»
استاد افتاده عزیز یک انسان بسیار مهربان و واقعا مثل نام خانوادگیشون انسان افتاده ای بودند،بارها باهاشون برخورد داشتم و میرفتم پیششون،تمام فعالیت ایشون و پر کردن لحظات تنهاییشون این اواخر در فضای فیس بوک میگذشت،یکی از گنجینه های پر از خاطره و تجربه از میان اهالی هنر و موسیقی ایران رفت،خاطرات ایشون و امثال ایشون می‌تونه بخشی از تاریخ شفاهی هنر ایران باشه و حیف که هیچکس سراغی ازشون تا وقتی از دنیا نرن نمیگیره.