آنگاه هورن ها و ویولا ها همان تم نخستین را تکرار می کنند.
سراسر این بخش از کیفیت و حالتی رام و ملایم برخوردار است که نکته ای مرموز و ناگفتنی در خود دارد. تم دوم که در آغاز به وضعی تردید آمیز توسط هورن ها و ترومپت ها سراییده می شود و سپس بعد از یک نوای پرآهنگ سراسر دسته ارکستر، به شکل کامل خود معرفی می گردد، کوتاه است و برخوردار از ریتمی پر ضربان.
این ریتم به نرمی و ملایمت هرچه بیشتر توسط سازهای زهی نواخته می شود و همین سازهای زهی با لحنی مقطع، ریتم را تکرار می کنند و آنگاه پیانوی تنها در مقام پاسخگویی برمی آید.
در این زمان، نغمه بسیار زیبا و گرم و بیانگری به گوش می رسد که اجرای آنرا پیانوی تنها بر عهده دارد.
یادآوریهائی از این تم و از این نغمه در موومان دوم شنیده می شود و این یادآوریها در بخش بسط موومان سوم نیز نقش عمده ای دارد. پس از آن، بخش دولوپمان آغاز گشته و پیانو فرصت آنرا می یابد تا مهارت های خود را در بسط و گسترش تم ها به نمایش گذارده و ارکستر نیز آنرا در این امر یاری می کند.
سپس پیانو برای مدتی کوتاه به تکنوازی پرداخته و اینبار مهارت های خود را در نقش تکنواز نیز به نمایش می گذارد.
پس از گذر از بخش راکسپوزیسیون که سرشار از دگرگونیهای فراوان بوده و قسمت های عمده ای از آن برای پیانو به نگارش درآمده است و این ساز اوج مهارت و هنر خود را در آن به نمایش می گذارد، یک کودای کوتاه، مجلل و در عین حال درخشان، موومان را به پایان می رساند.
موومان دوم با یک تم نمونه روسی دیگر آغاز می شود که کیفیتی لطیف و آمیخته با افسردگی دارد ولی آنسان نیست که اشک به چشمان آورد.
پس از ارائه تم اصلی توسط سازهای زهی و بادی چوبی، ناگهان پیانو با چندین آکورد فورته قدم به صحنه گذاشته و زمینه را برای تکنوازی و هنرنمائی نسبتا طولانی خود فراهم ساخته و با الهام گیری از تم اصلی ارائه شده و همچنین تم گرم و بیانگری که پیانو در اوایل موومان اول معرفی نمود، بسیار پر احساس نواخته و زهی ها نیز به همراهی آن می پردازند.
سپس، یک آکومپانیمان والس مانند با پیتسیکاتوهای سازهای زهی شنیده می شود و در همان هنگام سازهای بادی چوبی ملودی بس دلنشینی را می سرایند و پیانو، در این قسمت نیز به ایفای نقش پرداخته و با بکارگیری ریتمی والس گونه، به نواختن اصواتی پر جست و خیز مشغول می گردد و حالتی شوخ آمیز و بوالهوسانه ایجاد می کند.
این ملودی در واقع چیزی جز همان تم اول کنسرتو نیست که به رنگ دیگری ظاهر می شود. پس از نوای پرشور زهی ها و مکثی کوتاه، پیانو زمینه را برای آغاز موومان با شکوه سوم فراهم می سازد و برای این منظور به تکرار، سکوانس های بالارونده و آکوردهائی فورته متوسل می شود و برنجی ها نیز به یاری او می شتابند.
۱ نظر