توماس فتس والر، اسطوره جز (۱)

به جرات می توان گفت که بزرگترین پیانیست و خواننده جزی که توانایی آنرا داشته که ساعت ها برای مردم ساز بزند و بخواند بدون آنکه مردم احساس خستگی و یکنواختی کنند

A Tisket A Tasket .

فتس والر نه تنها یکی از بزرگترین پیانیستهای جزی است که تا کنون شناخته شده اند، بلکه یکی از مفرح ترین اشخاص و بهترین سرگرمی سازان عصر خود بوده است. بیشتر اوقات

یکی از این تواناییها بر دیگری غلبه میکرد و برنامه او را به سمت اجرای عالی یا شوخیهای عالی سوق می داد.

شیوه اجرای سبک و سریع او بدن حجیم او را کاملا تحت الشعاع قرار میداد، فتس والر قادر بود به سرعت هر پیانیست جز (Jazz) زنده یا مرده ای که میشناسیم بنوازد، بخصوص به سبک “James P. Johnson” که با حرکات قوی دست چپ در پرشهای سریع و یکنواخت اکتاوها را عوض میکرد، بله نوازندگی او بی مانند بود.

والر با شیوه بی نظیر اجرایش، با عوض کردن سریع پدالهای ارگ و نواختن مقطع نتهای “Staccato” با دست راست و فاصله گذاریهای زیبا و خلاقانه اش، از پیشگامان استفاده از ارگ

بادی و ارگ الکتریکی هاموند در موسیقی جاز بود. به گوشه ای از یکی از کارهای او با ارگ گوش کنید:

Don’t Try Your Jive On Me .

به عنوان آهنگساز و بداهه سرا (Improviser) دست یافتهای ملودیک او هرگز کهنه نشد و او با دستی پر از اشعاری شاد با مضمونهایی کنایی و دل انگیز در ترانه هایی چون: “Honeysuckle Rose”، “Ain’t Misbehavin”، “Keepin’ Out of Mischief Now”، “Blue Turning Grey Over You” و ترانه بی بدیل “Jitterbug Waltz” دنیای

موسیقی جاز را متحول کرد.

توماس رایت (فتس) والر در ۲۱ مه ۱۹۰۴ در نیویورک متولد شد. هنگامی که ۱۰ سال داشت، تحت تاثیر پدربزرگش که نوازنده ویولون بود و تشویق مادرش، والر در کنسرتهای

مدرسه و در کلیسای پدرش (که مبلغ مذهبی بود) به نواختن پیانو و ارگ مشغول شد.

در ۱۹۱۸، زمانی که هنوز در دبیرستان درس میخواند از طرف مسئولین تئاتر لینکلن دعوت شد تا جایگزین نوازنده ارگ شود و در نتیجه توانست تجربه نواختن با ارگ مشهور
“Wurlitzer Grand”
را به دست آورد. یک سال بعد والر با اجرای ترانه رگتایم “Carolina Shout” ساخته “James P. Johnson” برنده یک مسابقه کشف استعدادهای جوان شد.

والر در دورانی که تحت الحمایه جانسون بود، شیوه سریع پیانو نوازی هارلم یعنی دست چپ رقصان را برگزید که در آن با تاکید بر نت های تغییر کرماتیک یافته در بخش بیس همراه با

چاشنی های خاص خودش، بسیار موفق بود.

در ۱۹۱۹ هنگامی که در یک تور به عنوان پیانیست شرکت کرده بود ترانه “Boston Blues” را تنظیم می کند که بعد نام آنرا به “Squeeze Me” تغییر میدهد. این ترانه با اشعاری از
“Clarence Williams”
یکی از مشهورترین آثار او است.

در اوایل دهه ۲۰ و زمانی که آمریکا در آستانه عصر جز و ممنوعیت مشروبات الکلی بود، هنر والر در کافه های زیرزمینی و کاباره ها بسیار هواخواه داشت. رفت و آمد در چنین

مکانهایی خواه ناخواه والر را با گروههای گانگستر آشنا کرد و می گویند او اولین اسکناس صد دلاری خود را از آل کاپون که از کار والر لذت برده بود، دریافت کرده است.