محمود خوشنام
بازی‌ها:
تواناترین و برجسته‌ترین بازیگران اپرا، «حسین سرشار» (بابک) و «سودابه تاجبخش» (رخسانه) هستند. صدای سرشار -همانگونه که همیشه نوشته‌ام- واقعا «سرشار» است و بخصوص حدصدائی او (بارینتون) با نقش‌آفرینی یک قهرمان ملی مطابقت دارد.
اگر اندام او کمی درشت‌تر و قدش بلندتر می‌بود، برای آفرینش صحنه‌ای شخصیتی چون «بابک» ایده‌آل می‌بود. «سودابه تاجبخش» {با صدای} سوپرانو، «رخسانه» ی مناسبی برای لیبرتوی حاضر است. صدائی جذاب، پرتوان و در صورت ضرورت محزون و رنجیده دارد. یکی از بهترین بازی‌های «دلاور سهند» را «تاجبخش» ارائه میدهد. بخصوص در دو «دوئت» -در یکی با «آذر» و در دیگری با «بابک»- اوج صدائی خود و دل انگیزی آن را مینماید.
«فاخره صبا» (متسو سوپرانو) نقش «آذر» را دارد و با وجود محدودیت نقش خوب می‌خواند، درست چون فاخره صبای همیشگی.
«روبن آقابگیانس» (باس) در نقش «آفرین» -که گویا موبدی باشد- با آنکه در اندک زمان نقش‌آفرینی خود، پختگی و زیبایی صدایش را مینمایاند، معهذا به اعتقاد من وجودش بکلی در این اپرا -از نظر داستانی- زائد است و حذف این نقش هیچ لطمه‌ای به شکل و شمای اصلی لیبرتو نمی رساند.
بعد از این پنج تن، نوبت به گروه اپرا میرسد که نقش سیاهی لشگر را دارند و چند آواز جمعی ارائه می دهند.
کارگردانی اپرا، با «عنایت رضائی» است که قبلا از وی «کوزی فان توته» ی «موزار» و «کاوالریا روستیکانا» ی «ماسکانی» بر وی صحنه آمده است. رضائی تنها کارگردان ورزیده و مکتب دیده‌ی اپرا در ایران است. نقش موثر او در پرورش بازی‌سازان و نیز در پیشبرد جریان داستان بخوبی محسوس است. اگر ضعف لیبرتو نمی‌بود، تلاش‌های وی ارزش بیشتری می‌یافت.
لباس‌ها خوب است و حداقل در آن‌ها -و بخصوص در لباس «بابک»- میتوان اثری از قهرمان‌گری و مبارزه‌جوئی پیدا کرد!
دکوراژ «تئولاو» نیز پسندیده است، منهای آنکه رنگ‌های پریده‌ی دیوارها، بیشتر این مخفی‌گاه مبارزه را {به} صومعه‌های قرون وسطائی شباهت داده است.
قرار دادن صحنه در پائین و در ورودی در بالای پله‌ها، برای القاء حالت زیرزمینی مخفی‌گاه چشم‌گیر و جالب است.
* آنچه در پایان بدین مقال باید افزود آنست که اپرای دلاور سهند با توجه به آنکه نخستین اپرای ساخته و پرداخته‌ی ایرانی است، باید گامی موثر در راه گسترش اپرای ملی در ایران و آشنا ساختن توده‌ها با آن، تلقی شود. به شرط آنکه بهای بلیطهای ورودی آنچنان نباشد که تنها همان اسنوب‌ها و «خواص» همیشگی را بدان راه باشد و با این امید که آنچه در این مقال آمد، بر نیت خیر و بدون شائبه نویسنده حمل شود و لاغیر…
مجله نگین
ممنون از به اشتراک گذاشتن این مقاله قدیمی . این دو اجرا و ضبط تاریخی از اپرای دلاور سهند در هست که نوارش توسط خود استاد احمد پژمان ، در سایت یوتیوپ گذاشته شده .
در مقاله اصلی – بعد از توضیح در مورد اجرا و نقش خانم سودابه تاجبخش ، در مورد نقش « ماهیار » که توسط ” آلک ملکونیان ” خواننده تنور – اجرا شده مطلبی نوشته شده که در اینجا نیست !!!
جناب دکتر خوشنام نوشته اند :
پس از این دو باید از ” آلک ملکونیان ” نام برد که نقش « ماهیار » را می آفریند. تنور پخته و ظریفی است ، هر چند که وی از نظر طبیعی نمیتواند و نباید در یک نقش « آنتی پاتیک » ظاهر شود. صدای آلک ما را به آینده موفق وی امیدوار میسازد
متشکرم / هومن خلعت بری