کارمینا بورانا

کارمینا بورانا مجموعه ای از آوازهای قرن سیزدهم میلادی است که
پایه و اساس کارهای موسیقی کارل ارف ، آهنگساز و مدرس موسیقی آلمانی برای ساخت
آوازهای کرال قرار گرفت.

مجموعه کارهای کرالی که کارل ارف از روی این
سرود ها تهیه کرد برای اولین بار در در سال ۱۹۳۷ اجرا شد و پس از آن بعنوان متداول
ترین و محبوبترین کارهای کرال در قرن بیستم مطرح شد. این آوازها بصورت جدا و یا در
فیلم های تلویزیونی و سینمایی – از جمله قسمت اول ارباب حلقه ها – به کررات اجرا
شده است.

کارمینا بورانا مجموعه ای از دست خط هایی است که هم اکنون در
کتابخانه ایالتی باواریا در مونیخ (زادگاه کارل اورف) نگهداری می شود. این مجموعه
شامل بیش از ۱۰۰۰ شعر و سرود است که در اوایل قرن سیزدهم میلادی تهیه شده است.

اصطلاح کارمینا بورانا – به معنی سرودهای بورانا – برای اولین بار توسط
موسیقی شناسی بنام یوهان آندریاس اشملر (Johann Andreas Schmeller) بکاربرده شد.

اشملر این مجموعه از سرود ها را از روی دست نوشته هایی تهیه کرد که در سال
۱۸۴۷ از یک صومعه در جنوب مونیخ پیدا شده بود؛ آنها متعلق به یک راهب بندیک در همان
صومعه بودند. بررسی های اخیر نشان می دهد که ریشه اصلی این سرودها متعلق به این
قسمت از مونیخ نبوده و به احتمال زیاد بعدها از اتریش به آنجا آورده شده است.

از قسمتهای بسیار زیبای کارمینا بورانا

اغلب این سروده ها به
زبان لاتین هستند اما برخی از آنها نیز به گونه های قدیمی تر زبان آلمانی نوشته شده
اند. قسمت اعظم این سرودها دارای مضامین مذهبی، سیاسی، اخلاقی، عشقی و عرفانی
هستند.

با این وجود اگر در یک جمله بخواهیم ایده ای از جمع معانی این سروده
ها داشته باشیم باید به اصطلاحی که برای مردم قرن سیزدهم بکار برده می شد اشاره
کنیم، یعنی : “بخور، بنوش، ازدواج کن؛ چرا که فردا ممکن است بمیری.”

از
نوشته های تاریخی نیز چنین بر می آید که مردم اروپا در قرن سیزدهم بیشتر به مسائل
دنیوی توجه داشتند تا مسائل مذهبی.

اشملر این سروده ها را منتشر کرد تا اینکه در سال ۱۹۳۵ کارل ارف
بطور کاملآ اتفاقی با این سروده ها آشنا شد و با خواندن آنها گویی به او وحی شد که
باید برای آنها موسیقی تهیه کند. لذا تصمیم گرفت تا کار بزرگی را بر اساس این سروده
ها برای ارکستر و گروه کر تهیه کند.

نسخه های خط های موجود این نوشته
ها خود حاوی ملودی هایی قرون وسطایی بودند، اما ارف تصمیم گرفت تا ملودیهای خود را
جایگزین آنها کند تا تطبیق بهتری با کلام داشته باشند. اولین اجرا شامل حرکات
نمایشی مانند رقص هم بود، اما امروزه کمتر مشاهده می شود که با اجرای این قطعات
حرکات نمایشی هم اجرا شود.

کارل ارف در زیرنویس پارتیتور تهیه شده برای این
سرودهای قرون وسطایی از این عبارت استفاده کرد :

“سرودهای روحانی برای
خواننده و کر که بصورت گروهی با ارکستر و تصاویر جادویی باید اجرا شوند.”

کارمینا بورانا را می توان از جمله مشهورترین کارهایی که در زمان حکومت
نازی ها در آلمان سروده شده است، نامید. اجرای اول این سرودها به هشتم جون سال ۱۹۳۷
در سالن اپرای فرانکفورت باز می گردد. هر چند در ابتدا منتقدین موسیقی محلی برخورد
خوبی با این کار ارف نداشتند اما با علاقه و حمایتی که حزب نازی از این موسیقی نشان
داد، کارل ارف به یکباره به شهرت بسیاری دست پیدا کرد و از او خواسته شد تا موسیقی
های بیشتری در این فضا برای فرهنگ و تمدن “آریایی” تهیه کند.