درگذشت ری چارلز

روز گذشته در خبرها داشتیم که ری چارلز (Ray Charles) خواننده و نوازنده پیانو در سن ۷۵ سالگی از دنیا رفت. او با وجود آنکه بیشتر یک خواننده بود تا نوازنده پیانو بخاطر توانایی در مطرح کردن قطعات زیادی از سبکهای Jazz ،Blues ،R&B و Soul به عنوان قطعات کلاسیک، به عنوان یک نابغه معروف شده بود و واقعا” هم اینگونه بود.

متاسفانه او در طول عمر خود همانند برخی دیگر از هنرمندان درگیر اعتیاد به مواد مخدر شده بود و با آن دست و پنجه نرم میکرد.

در سال ۱۹۳۰ در قسمتی از فلوریدا بدنیا آمد و از شش سالگی باوجود آنکه توانایی دیدن نداشت شروع به یادگیری پیانو کرد. خیلی زود به مدرسه مخصوص نابینایان در فلوریدا فرستاده

شد و به علت علاقه بیش از حد به موسیقی به سرعت گروه موسیقی مدرسه را تشکیل داد.

در ۲۰ سالگی توانایی کامل در نواختن پیانو و حتی ساکسفون آلتو (Alto Saxophone) را داشت. نت کینگ کول تنها خواننده جزی بود که در دوران بیشترین کسی که روی موسیقی ری چارلز

اثر گذاشت بود.

وی جزو اولین کسانی بود که سعی داشت نت و پارتیتورهای موسیقی را به خط بریل (Braille) بنویسد و دست آخر اینکار را هم کرد.

اولین کار موفق او درسال ۱۹۵۶ ارائه شد و سه سال بعد یکی از زیباترین کارهای کلاسیک – جز را بنام

“Georgia on My Mind” ارائه کرد.

پس از معتاد شدن او به هروئین و چند باری دستگیری، رسما” اقدام به ترک دائم نمود. در آن برهه از زمان بسیار معروف شده بود و در گوشه و کنار دنیا کنسرت اجرا می کرد. به انگلیس

رفت و در حد و اندازه های “Beatles” و “Van Morisson” ظاهر شد. وقتی از او سئوال میشد که احساست را راجع به موسیقی بیان کن، در جواب میگفت :

Music was one of my parts… Like my blood. It was a force already with me when I arrived on the scene. It was a necessity for me –
like food or water.

“موسیقی جزئی از وجود من هست … مثل خون، مثل یک نیرویی که درون من وجود داره قبل از اینکه روی صحنه بیام و برای زنده بودن من مثل آب و غذا لازم هست.”

محافل موسیقی ری چارلز را یک پدیده و گنجینه بین المللی می دانستند چرا که ۱۲ بار توانست جایزه های مختلف گرمی (Grammy Awards) را بخود اختصاص دهد و سه عدد از آهنگ های او یعنی:

۱- Georgia on my mind
۲- Hit The Road Jack,
۳- I Can’t Stop Loving You

هر کدام برای ۱۰ تا ۱۴ هفته آهنگ شماره یک هفته بودند.

درک و دریافت او از موسیقی و نیز فعالیت هایی که او برای ترویج موسیقی انجام داد منجر به این شد که در سال ۱۹۹۵ از

“Occidental College” کالیفرنیا درجه دکتری افتخاری

هنر و موسیقی دریافت کند.

شاید به علت نابینا بودنش بود، شایدهم نه، بخاطر نوع دوستی، که باعث شد در سال ۱۹۸۷ بنیادی را برای تحقیقات روی حس شنوایی به هزینه شخصی خودش بنام
“Laboratory for Auditory Research” که بالغ بر یک میلیون دلار بود تاسیس کرد، او همواره معتقد بود که

گوشهایش فرصتی بوده که خدا وند به او برای ادامه زندگی داده است.

بله او نیز مثل خیلی از بزرگان هنر رفت ولی یقینا” نامش همواره در محافل هنری زنده خواهد بود.