راجع به بچه ای است که در دردوران کودکی یک دفتر چه کوچک داشت و شعرهایش را در آن می نوشت، در کیف مدرسه اش مسواک و شانه سرش را نگاه می داشت، راجع به بچه ای
که در مدرسه معلمها اذیتش میکردند، مگر وقتهایی که به آنها باج میداد یا سرش در لاک خود بود،
بله راجع به همان بچه است که بزرگ میشود و به پوچی میرسد،
کسی که همه چیز دارد، یک تلویزیون که ۱۳ کانال مختلف را در آن می تواند ببیند و بسیاری امکانات دیگر،
اما چه فایده؟ وقتی میخواهد به دوستش زنگ بزند تا از تنهایی و پوچی به او پناه بیاود، او گوشی را برنمیدارد؟
کسی نمیداند چرا؟ آیا واقعا” منزل نیست؟ بعید است!
او به پوچی میرسد و به اعتیاد روی می آورد،
با وجود آنکه در کالج درس میخواند و امکانات زیادی در اختیارش است، حتی یک پیانوی بزرگ، که برای فرار از خاطرات تلخ گذشته به اون متوسل میشود؛
ولی هیچکدام از اینها او را خوشحال نمیکند و میخواهد که پرواز کند!
به کجا؟ جایی ندارد که برود!
باز تلفن میزند، اینبار هم کسی گوشی را برنمیدار و بتدریج احساس میکند که در حال محو و نابود شدن است.
I got a little black book with my poems in
مقدمه بسیار خارخ العاده ای دارد، بخصوص که در شش میزان نوشته شده است؟ چرا چهار یا هشت ؟
یک آکورد ساده Am با وضعیت باز که با یک نت لا که بعنوان pickup بکار میرود به دو ماژور افزوده یعنی C+ میرسد، خیلی ساده است ولی نتیجه بسیار زیبایی دارد شاید به این دلیل
که نت باس آکورد، # G است، اگر این نبود و آکورد در حالت پایگی بکاربرده می شد، نتیجه کاملآ عادی و معمولی بود.
با دو حرکت تریوله به دوماژر خالص رفته و به کمک حرکت باس، هارمونی به راحتی به سمت D7 هدایت میشود. حرکت از D7 به F کار ساده ای نیست خیلی راحت میتواند بد صدا
شده و خطای هارمونی تشخیص داده شود ولی ببینید که این تنظیم زیبا چگونه از پس این مشکل بر آمده است.
و به یک باره درکمال ناباوری آکورد بزرگ، کوچک می شود و هارمونی از F به Fm میرود، بدون شک زیباست است و از هر موسیقیدانی نمی توان اینگونه انتظار داشت.
و این تازه فقط چند میزان اول است، جالب اینجا که قطعه روی E7 تمام می شود.
۱ نظر