گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

آپوکالیپتیکا؛ یک دهه فعالیت و بدعت در نوازندگی ویولن سل

مقدمه

آپوکالیپتیکا (Apocalyptica) یک گروه موسیقی فنلاندی متشکل از سه نوازنده کلاسیک ویولن سل است که از سال ۲۰۰۳ یک درامر نیز به جمع آنان پیوسته است. هر چند تخصص اصلی آپوکالیپتیکا اجرای موسیقی متال با ویولن سل است، اما قطعات کلاسیک نیز می نوازند. افراد گروه همگی از دانشجویان آکادمی “Sibelius” بزرگترین مرکز آموزش موسیقی در فنلاند و یکی از برجسته ترین هنرستان های موسیقی اروپا، واقع در شهر “Helsinki” پایتخت فنلاند هستند.

اولین آلبوم گروه آپوکالیپتیکا “Plays Metallica by Four Cellos” نام داشت که منحصرا به اجرای آثار “Metallica” با ویولن سل پرداخته بود. آلبوم دومشان با عنوان “Inquisition Symphony” شامل قطعاتی از “Sepultura” ،”Faith No More” و “Pantera” به همراه سه آهنگ ساخت خود گروه بود. در آلبوم چهارم آپوکالیپتیکا بیش از پیش به سبک راک پرداخت و برخلاف دو آلبوم “Inquisition Symphony” و “Cult ” از درام و موسیقی الکترونیک نیز استفاده نمود. از آپوکالیپتیکا تا کنون تعداد دو میلیون آلبوم در سراسر جهان به فروش رسیده است و در بسیاری از کشور جهان به اجرای کنسرت پرداخته است.

اعضای فعلی گروه عبارتند از: “Eicca Toppinen”، “Paavo Lötjönen” و “Perttu Kivilaakso” نوازندگان ویولن سل و “Mikko Sirén” نوازنده درام. دو عضو سابق گروه که “Antero Manninen” و “Max Lilja” نام داشتند، هر دو نوازنده ویولن سل بودند، “Manninen” اکنون نیز در برخی از کنسرت ها با گروه همکاری می کند و “Lilja ” در حال حاضر در یک گروه فنلاندی به نام “Hevein” مشغول فعالیت است.

آپوکالیپتیکا و تلفیق موسیقی کلاسیک و متال

آپوکالیپتیکا نمادی از موسیقی خارق العاده و منحصر بفرد است که کار خود را با اجرای آثار دیگران آغاز نموده و به تدریج به یکی از خلاق ترین گروه های موسیقی متال جهان تبدیل شده است. گروهی که با پیمودن مسیر بین “Shostakovich” تا “Metallica” و غلبه بر تفاوت های مابین این دو سبک موفق به ادغام اجراهای کلاسیک و راک در سالن های بزرگ موسیقی شد. بدون شک می توان آپوکالیپتیکا را یکی از برجسته ترین گروه های موسیقی در حال حاضر برشمرد. “Amplified – A Decade of Reinventing the Cello” در حقیقت نتیجه صعود ده ساله این گروه است که برای همگان حتی خود اعضای گروه غیر قابل باور محسوب می شود.

“Eicca Toppinen” که نوازنده و آهنگساز اصلی گروه است در مصاحبه ای اظهار داشته :”به نظرم روزنامه نگاران رابطه خوبی با کارهایی که ما اجرا می کنیم ندارند و اصولا آلبوم های ما را چندان جدی نمی گیرند. از آنجائیکه موسیقی ما بسیار پیچیده تر از تفکر عوام است، جای گله و شکایتی در این زمینه باقی نمی ماند. همانطور که می دانید بدعت همواره نوعی آشفتگی و اغتشاش به دنبال دارد، موسیقی ما نیز به عنوان یک کار نو در عرصه بین المللی مطرح شده و به همان نسبت که عده ای هواخواه و مشتاق آن هستند، در مقابل افرادی وجود دارند که از آن متنفرند. طبیعتا کارهای آپوکالیپتیکا ممکن است برای دسته ای از شنوندگان گیج کننده به نظر برسد و انتقادات بسیاری را به دنبال داشته باشد، این کاملا منطقی است، اما در عین حال به هیچ وجه مایل نیستم نقدهای بی پایه و اساس و غیر قابل توجیه برخی از دست اندرکاران عرصه موسیقی افراد گروه را تحت تاثیر خود قرار دهد و ذهن آنان را درگیر نماید. ما همگی از افراد بسیار معمولی جامعه هستیم و قصد داریم همیشه اینگونه باقی بمانیم. هدف ما به نوعی تغییر دادن آگاهی و بینش عمومی نسبت به موسیقی است.

همه می دانیم که نواختن ویولن سل برای یک نوجوان مطلقا کار آسانی نیست، درحالیکه دیگر هم سن و سالانت مشغول بازی فوتبال و تفریحات دیگر هستند، تو ناگزیر زندگی ات را به شرکت در تمارین مداوم اختصاص می دهی. ورود به عرصه موسیقی کلاسیک نیازمند تمرین و مطالعه روزانه است و زمانی که در نوجوانی تصمیم می گیرید به طور جدی نوازندگی را دنبال کنید، مشکلات بسیاری را پیش رو خواهید داشت. برای یک دانش آموز آکادمی “Sibelius” نواختن کارهای جیمی هنریکس یک امر عادی است. در حقیقت ما از ابتدا تصمیم نداشتیم این سبک از موسیقی را دنبال کنیم و کاملا اتفاقی وارد آن شدیم.”

audio file
به قسمتی از اجرای گروه Apocalyptica توجه کنید


آغاز کار آپوکالیپتیکا در سال ۱۹۹۶ با اجرای “Apocalyptica Plays Metallica by Four Cellos” (آپوکالیپتیکا با چهار ویولنسل متالیکا می نوازد) داستانی کاملا غیر متعارف بود. چهار تن از دانش آموزان ناشناس آکادمی “Sibelius” در یک کلوپ “Heavy Metal” به نام “Teatro” در شهر “Helsinki” به اجرای کارهای متالیکا پرداختند، برای این چهار نفر به پایان رساندن تحصیلاتشان مهم تر از ورود به عرصه موسیقی حرفه ای و شهرت بود و مانند میلیون ها جوان دیگر تنها در اوقات فراغتشان موسیقی متال گوش می دادند.

به منظور ادامه فعالیتشان و به دلیل مشکلات مالی در اجاره استودیو، نوازندگان آپوکالیپتیکا مجبور بودند صبح های خیلی زود یا ساعات پایانی شب به تمرین در استودیوبپردازند. تلاش های این گروه با انتشار اولین آلبومشان به ثمر نشست و میلیون ها نسخه از آن در سراسر جهان به فروش رسید. چنین موقعیتی برای یک گروه تازه کار که اصرار چندانی به حرفه ای شدن و کسب محبوبیت نداشتند، شرایطی استثنایی تلقی می شود.

در سال ۱۹۹۸ آلبوم “Inquisition Symphony” از این گروه منتشر شد که شامل اجرای آثاری از “Sepultura”، “Faith No More” و “Pantera” به علاوه سه آهنگ ساخت خود آپوکالیپتیکا بود. در حقیقت از آن زمان بود که آپوکالیپتیکا به عنوان یک گروه متال- کلاسیک خود را به ثبت رسانده و شناخته شد.

سومین آلبوم آنها آغاز کار نوارنده جدید گروه “Perttu Kivilaakso” بود که جایگرین “Antero Manninen” شد، این نوازنده ماهر جوان جزو طرفداران موسیقی متال بود که با ورودش ویژگی های جدیدی را به آپوکالیپتیکا افزود. او خود در این باره اظهار داشته :”من یک نوارنده ویولن سل ارکستر فیلارمونیک “Helsinki” هستم که علاقه بسیاری به تجربیات جدید در سبک های مختلف موسیقی دارم. بزرگترین تجربه حرفه ای من هم نوازی با پاواروتی در کنسرتی که در “Helsinki” برگزار نمود، بوده است. “

آپوکالیپتیکا با برگزاری بیش از ۵۰۰ کنسرت در ۶۰ کشور جهان از جمله : مکزیک، روسیه، ژاپن و آمریکا پلکان ترقی را به سرعت پیمود و به یکی از مشهورترین گروههای موسیقی کشورش فنلاند بدل شد. در آلبوم سال ۲۰۰۵ با عنوان “Apocalyptica” موسیقی این گروه از هر لحاظ توسعه یافت و یک درامر به نوازنده های گروه افزوده شد.

سخن آخر اینکه هر چند ممکن است موسیقی آپوکالیپتیکا برای دسته ای از شنوندگان گیج کننده باشد و برای برخی دیگر فوق العاده و ممتاز، در هر دو حالت نمی توان منکر ناب بودن موسیقی این گروه شد.

apocalyptica.com

en.wikipedia.org

سحر افشانی

سحر افشانی

دیدگاه ها ۱۷

بیشتر بحث شده است