جرج بادی گای George “Buddy” Guy خواننده و نوازنده گیتار راک – بلوز اهل کشور آمریکا، در ۳۰ ام ژوئیه سال ۱۹۳۶ متولد شده است. او منبع الهام نوازندگانی چون جیمی هنریکس، اریک کلپتون و دیگر افسانه های بلوز و راک دهه شصت بوده و همواره به عنوان سمبل شیکاگو بلوز Chicago blues از او یاد می شود. حضور او در کنسرت ها که اغلب شامل اجرای حرکات نمایشی با گیتار بوده، شور و اشتیاق تماشاگران و دوستدارانش را دو چندان می نماید. دختر گای که شوانا Shawnna نام دارد، از خوانندگان جوان رپ آمریکاست.
گای در ایالت Louisiana آمریکا متولد شد و در همان جا نوازندگی گیتار را آغاز نمود. در اوایل دهه پنجاه با گروههای متعدد موسیقی در شهر Baton Rouge پایتخت Louisiana همکاری داشت. در سال ۱۹۵۷ به شیکاگو نقل مکان کرد و در آنجا به شدت تحت تاثیر McKinley Morganfield ، نوازنده ای که به عنوان “پدر شیکاگو بلوز” با نام Muddy Waters شهرت فراوانی داشت، قرار گرفت. یک سال بعد او با همکاری کمپانی Cobra label برای اولین بار به ضبط آثارش پرداخت.
پس از آن “چس رکوردز Chess Records ” به مدیریت لئونارد چس Leonard Chess و از کمپانی های مشهور و معتبر در زمینه انتشار آثار راک، ضبط آثار گای مابین سالهای ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۸ را عهده دار شد. در اوایل دهه شصت چس می کوشید تا گای را وادار به همکاری با دیگر نوازندگان R&B نماید، اما تلاش های او به نتیجه نرسید و نهایتا تنها یک آلبوم با عنوان ” Left My Blues in San Francisco” در سال ۱۹۶۷ منتشر شد.
در دهه ۶۰ آوازه شهرت گای با شرکت در فستیوال “بلوز آمریکایی” به کشور انگلستان، جایی که در آن زمان،نوازندگان راک جوانی چون اریک کلپتون، جف بک و رولینگ استون در جستجوی ریشه های بلوز آمریکایی بودند، نیز رسید. اولین سفر گای به انگلستان به منظور برگزاری توری در فوریه سال ۱۹۶۵ بود که در آن با گروه Yardbirds که اریک کلپتون، جف بک Jeff Beck و جیمی پیج Jimmy Page از اعضای آن بودند، همکاری نمود.
برگزاری این تور امکان عرضه هنر نوازندگی گای را به نسل جوان موسیقیدانان مشتاق انگلیسی تبار، فراهم نمود، تا جایی که او خود از تاثیر شگرف موسیقی اش بر نوازندگان گیتار این کشور غافلگیر شده بود.
گای در این باره می گوید :” مسلما در آن زمان به دلیل جوانی انرژی بیشتری داشتم، دیوانه وار گیتار را با پاهایم می نواختم و آنرا به هوا پرتاب می کردم، این قبیل کارها تماشاگران را به شدت هیجان زده می کرد. جالب است که پس از پایان این تور، نسخه ضبط شده هیچ یک از کنسرت هایم در بازار موجود نبود. در ابتدا با خود اندیشیدم شاید به دلیل سر و صدای زیادی که در اجراهای من وجود دارد، از صدای بلند ساز گرفته تا صدای تماشاچیان، ضبط آثارم مقدور نبوده، اما در مقابل می دیدم که نوازندگانی چون کلپتون و هنریکس با وجود مشکلات مشابه، میلیون ها نسخه از آلبوم هایشان به فروش می رسد!
گای پیرامون این مسئله که لئونارد چس تمایل به ضبط و انتشار اجراهای زنده گاد در حضور تماشاگران مشتاق نداشت، بحث و جدل های بسیاری با او داشت و سرانجام نیز در سال ۱۹۶۸ مجبور به ترک “چس رکوردز” شد.
او در این باره نقل می کند : “یکی از دفعاتی که برای رفتن به استودیوی Vanguard آماده می شدم، چس نزد من آمد و با دیدن اریک کلپتون، رولینگ استون و بک، فریاد برآورد : خدای من این همان نکته ای است که در ۱۲ سال گذشته تو سعی داشتی مرا در موردش متقاعد کنی، هر چند من به فروش چنین آلبوم هایی خوش بین نیستم اما اکنون دریافتم که به آسانی شکلات در بازار به فروش می رسند.”
جرج بادی گای
Donald Wilcox در بیوگرافی که از گای نوشته، به این مورد اشاره نموده است :” لئونارد چس سرانجام متوجه اشتباهش شد، شاید او تشخیص نمی داد که عمده دلیل استقبال گروههای راک انگلیسی از نوازندگی گای به دلیل قیل و قال ها و حرکات عجیب و غریبی بود که در مقابل تماشاگران کنسرت هایش اجرا می کرد و آنها را بیش از پیش به وجد می آورد. تا به امروز نیز هنوز چس یک آلبوم انفرادی از گای منتشر نکرده است. ”
البته پس از اینکه گای، چس رکوردز را ترک کرد، آلبوم های بسیاری از او توسط این کمپانی برای اولین بار منتشر شد.
بادی گای در سال ۱۹۶۹ به عنوان ستاره شوی بزرگ Linoleum Factory در انگلستان مطرح شد، افرادی چون اریک کلپتون، لد زپلین Led Zeppelin، جک بروس Jack Bruce، استفان استیلز Stephen S، بادی مایلز Buddy Miles، گلن کمپبل Glen Campbell، رونالد کرک Roland Kirk و جان هیسمن Jon Hiseman نیز در آن حضور داشتند.
در اواخر دهه ۶۰، شخصیت هنری گای دچار یک وقفه شد، عرصه بلوز- راک بدون حضور او پیشرفت کرد و بیش از پیش شکوفا شد. در حقیقت گای دو دهه از زندگی اش را دچار همان بحران و رکود هنری شد که اغلب نوازندگان بزرگ در مواجهه با شهرت و ثروت به نوعی با آن روبرو می گردند.
نهایتا در دهه هشتاد شخصیت هنری گای همزمان با دوره احیای بلوز در این دهه و اوایل دهه نود، بار دیگر شکوفا گشت و او مجددا پا به عرصه موسیقی حرفه ای نهاد. در حقیقت جرقه این کار به دست اریک کلپتون زده شد، او از گای دعوت نمود تا در کنسرت نوازندگان بلوز که در رویال آلبرت هال Royal Albert Ha لندن برگزار شد، شرکت کند.
کارهایی که Buddy Guy با Junior Wells ضبط کرده فراموش نشدنی است. ضمن اینکه بر نوازندگان بیشماری همچون Jimi Hendrix و Stevie Ray Vaughan تاثیر زیادی گذاشته است.
thanx a lot…
عالی
مطالب شما خیلی هنری و علمی است من کمتر سایت ایرانی با این غنای محتوایی دیده ام.متشکرم.