گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گروور واشینگتن


گروور واشینگتن پسر (Grover Washington, Jr) نوازنده محبوب ساکسوفون، نه تنها در دوران بیست و پنج ساله حرفه ای خود، بلکه پس از مرگش در سال ۱۹۹۹، یکی از محبوبترین نوازندگان

موسیقی مردم پسند به شمار میرود.

موسیقی او حد واسط میان جز و ریتم و بلوز بود که آنرا با زیباترین سبک و ظرافتی بی نظیر اجرا میکرد. واشینگتن از همان لحظه ای که در سال ۱۹۷۱ با اجرای Inner City Blues اثر ماروین گی

(Marvin Gaye) به روی صحنه رفت، در صف اول موسیقی دانان محبوب قرار گرفت.


audio fileInner City Blues – 1972

بنا به نظر بسیاری از کارشناسان موسیقی، گروور واشینگتن همراه با موسیقی دانانی چون جان کلمر (John Klemmer)، جورج بنسون (George Benson)، دیوید سنبورن (David Sanborn) و…

از پدران و بنیان گذاران موسیقی smooth jazz (موسیقی جز هموار) محسوب میشود.

واشینگتن در طی سالهای دهه ۷۰ و ۸۰ تعدادی از خاطره انگیزترین آثار این سبک را اجرا کرد که Mr. Magic، Black Frost و The Best is Yet to Come از آن جمله اند. علاوه بر این، او در

اکثر اوقات با هنرمندان دیگر مانند بیل ویترز (Bill Withers متولد ۱۹۳۸ ترانه سرا و خواننده آمریکایی) در ترانه Just the Two of Us (که هنوز از ترانه های پر شنونده رادیوست) و فیلیس هایمن

(Phyllis Hyman 1995-1949 خواننده سبک سول و جز آمریکایی) در ترانه A Sacred Kind of Love همکاری میکرد.


audio fileThe Best Is Yet To Come – 1982

کودکی و نوجوانی
گروور واشینگتن در سال ۱۹۴۳ در شهر بوفالو ایالت نویورک متولد شد. مادرش خواننده گروه کر کلیسا و پدرش کلکسیونر صفحه های جز قدیمی و همچنین نوازنده ساکسوفون بود. به این ترتیب گروور

کوچک در خانه ای پر از موسیقی هنرمندانی چون بنی گودمن، فلچر هندرسون (Fletcher Henderson) و همتایانشان رشد کرد.

هنگامی که گروور واشنگتن پسر تنها ۸ سال داشت، پدرش که آرزو داشت او در موسیقی به موفقیت واقعی دست یابد، برایش ساکسوفونی تهیه کرد. گروور به تمرین و سرکشی پنهانی به کلوبهایی که

نوازندگان مشهور بلوز در آن مینواختند، درسهای بسیاری گرفت.

واشینگتن در نوجوانی بوفالو را ترک کرده و به گروهی به نام Four Clefs پیوست. مدت کوتاهی پس از آن به خدمت سربازی فراخوانده شد، اما این دوران برایش فرصت آشنایی با بیلی کوبهام (Billy

Cobham) یکی از بهترین نوازندگان درامز، آشنا شد. کوبهام که یکی از اهالی سرشناس دنیای موسیقی نیویورک سیتی به شمار میرفت، گروور را به بسیاری از موسیقی دانان نیویورک معرفی نمود. او پس

از پایان دوره سربازی به طور آزاد با گروههای موسیقی نیویورک همکاری میکرد تا بالاخره در سال ۱۹۶۷ به فیلادلفیا رفت.

شانس بزرگ زندگی او، از بخت بد یک هنرمند دیگر پیش آمد. هنک کرافورد (Hank Crawford) نوازنده ساکسوفون آلتو، به دلایل مختلف نمیتوانست با کمپانی ضبط صفحه پرستیژ (Prestige

Records) قراری بگذارد و با وجود اینکه گروور، نوازنده اول نبود، اما به جای کرافورد انتخاب شد. این حضور، به ضبط اولین آلبوم او به نام Inner City Blues منجر شد.

واشینگتن بسیار با استعداد بود و ساکسوفون آلتو، تنور، سوپرانو و باریتون را به شیوه ای خاص و با دل و جان مینواخت. او که روح تازه ای در موسیقی دوران خود دمیده بود، در مجامع اصلی جز شهرتی

یافته و به سرعت رو به موفقیت میرفت.

آلبوم پنجم او در سال ۱۹۷۴، Mister Magic از نظر تجاری بسیار موفق بود و اریک گیل Eric Gale نوازنده گیتار جز را معرفی کرد.

دهه ۷۰ برای واشینگتن همراه با مجموعه ای از آثار تحسین شده و سرشار از ریزه کاریهایی بی نظیری بود که از آن زمان به بعدا به امضای گروور واشینگتن تبدیل شدند. آلبوم Winelight در سال

۱۹۸۰، تجسم تمام آنچه واشینگتن به دنیای موسیقی آورده، است. این آلبوم دلنواز، روان، با چاشنیهایی از R&B و سرشار از حال و هوایی بی تکلف است. علاقه فراوان واشینگتن به بسکتبال، به خصوص

به تیم Philadelphia 76ers موجب شد که او اولین قطعه این آلبوم به نام Let It Flow رابه جولیوس اروینگ (Julius Erving) ستاره بسکتبال، تقدیم کند.


audio fileWinelight – 1980

نکته برجسته این آلبوم ترانه Just The Two of Us بود که به شکلی عالی همراه با بیل ویترز هنرمند سبک سول اجرا شده بود. این آلبوم در سال ۱۹۸۱ به میزان فروش پلاتینیوم رسید و جایزه گرمی

سال ۱۹۸۲ را برای بهترین ترانه R&B و بهترین اجرای جز فیوژن از آن خود ساخت. این آلبوم کاندیدای جایزه بهترین صفحه سال و بهترین ترانه سال نیز بود.

از این زمان به بعد، واشینگتن وارد گروهی از هنرمندانی به صحنه موسیقی شد که نامشان از نشانه های پایدار دهه های ۸۰ و ۹۰ است. او نه تنها کنی جیKenny G را به صف اول آورد، بلکه

هنرمندانی چون والتر بیسلی (Walter Beasley)، استیو کول (Steve Cole)، پاملا ویلیامز (Pamela Williams)، ناجی (Najee) و جورج هوارد (George Howard) را در عرصه smooth

jazz به جهان موسیقی معرفی نمود.


audio fileقسمتی از ترک اول آلبوم “آریا” که در سال ۲۰۰۰ پس از مرگ واشنگتن منتشر شد

کنایه پنهان در زندگی واشینگتن این بود که او، در حالی که بزرگترین فرصت زندگی خود را مدیون غیبت هنرمندی دیگر بود، تا زمانی که سبک smooth jazz را تا لحظات آخر هزاره دوم همراهی کند

زنده ماند اما نتوانست مانند هنک کرافورد، که همان هنرمند غایب بود، به زندگی در هزاره سوم ادامه دهد. در روز ۱۷ دسامبر سال ۱۹۹۹، واشینگتن پس از ضبط چهار قطعه موسیقی برای برنامه

تلویزیونی The Early Show در اتاق انتظار استودیوی CBS بود که دچار حمله شدید قلبی شد و پس از انتقال به بیمارستان درگذشت.

آثار گروور واشینگتن، میراث ابدی نسل آینده و هنرمندان مشتاق جز به شمار میروند و در گوشه و کنار شهر، از کلاسهای کالج تا کوچه پس کوچه های شهر، به گوش میرسند.

www.sonyclassical.com
en.wikipedia.org

آیدین صمیمی

آیدین صمیمی

دیدگاه ها ۳

بیشتر بحث شده است