بارکلی جیمز هاروست – II

مدتی بعد در سال ۱۹۷۳، گروه قراردادی با کمپانی پولیدور (Polydor) منعقد کرد که نتیجه آن بتدریج از راه رسیدن بخت مساعد بود. اولین آلبوم آنها برای پولیدور Everyone Is Everybody Else نام داشت که به نظر امیدبخش میرسید.

این آلبوم اثری بسیار قویتر و منسجم تر از تمام آثار گذشته آنان بود. این آلبوم اولین نمونه از ادای دین گروه – هرچند هزل آمیز – به ترانه های بسیار موفق گروههای دیگر را دربر داشت که نوعی بازخوانی طعنه آمیز از ترانه New York Mining Disaster 1941 گروه Bee Gees بود و Great 1974 Mining Disaster نام داشت. (آنها بعدها این کار را با ترانه های مودی بلوز تکرار کردند). با این همه آلبوم مذکور نتوانست موفقیت چندانی در چارتها کسب کند.

در ابتدا به نظر میرسید که BJH بار دیگر در دایره شکستهای پیاپی محبوس شده باشد اما بالاخره در اواخر سال ۱۹۷۴، آلبوم دوتایی Barclay James Harvest live با عبور از موانع، استقبال فراوان مخاطبین را به همراه آورد و آلبوم در فهرست Top40 انگلستان قرار گرفت. فروش این مجموعه، در سراسر اروپا از مجموع آثار قبلی آنان بسیار بیشتر بود.

آلبوم بعدی به نام Time Honoured Ghosts که در سان فرانسیسکو ضبط شد نیز با استقبال فراوانی مواجه شد و به شماره ۳۲ چارتهای انگلستان صعود کرد. در سال ۱۹۷۶، آلبوم Octoberon به فهرست Top20 وارد شد. یک صفحه شامل اجرای زنده ترانه های Rock ‘N Roll Star و Medicine Man نیز توانست جایگاهی مناسب در چارتها بیابد.

Child Of The Universe

از طرف دیگر، کمپانی EMI از این موفقیت گروه به نفع خود استفاده کرد و آلبوم A Major Fancy، اثر سولوی جان لیز را که به مدت ۵ سال کنار گذاشته شده بود، منتشر نمود.

آلبوم Gone to Earth در سال ۱۹۷۷ منتشر شد که تا این زمان، بهترین و کامل ترین اثر BJH محسوب میشود. در اواخر همین سال، گروه چنان محبوبیتی یافته بود که در استادیومهایی مملو از جمعیت به اجرا میپرداخت. انتشار آلبوم XII در سال ۱۹۷۸، که با یکی دو ردیف اختلاف به چارت ۳۰ تایی انگلستان وارد نشد، با اولین و تنها تحول در اعضای گروه همزمان شد. در ماه ژوئن ۱۹۷۹، وولی ولستنهولم برای ادامه دادن کار سولوی خود از گروه جدا شد، آخرین تور گروه با ولستنهولم ضبط شد و مدتی بعد با عنوان The Live Tapes توسط پولیدور منتشر شد.

جانشینان ولستنهولم کوین مکالی Kevin McAlea خواننده، نوازنده کیبورد و ساکسوفون و کالین براون Colin Browne خواننده و نوازنده گیتار و کیبورد بودند. ولستنهولم پس از انتشار آلبوم نسبتا موفق Maestro در سال ۱۹۷۹، برای مدتی از حرفه موسیقی کناره گرفت.

Life is for Living

آلبوم Eyes of the Universe در سال ۱۹۷۹، اثری نسبتا موفق بود اما انتشار آن مشخص کننده زمانی بسیار خاص در دوران فعالیت بارکلی جیمز هاروست، در قاره اروپا و به خصوص در آلمان، به شمار میرود.

در ۳۰ اگوست سال ۱۹۸۰، گروه کنسرت رایگانی در رایشتاگ Reichstag برلین و برابر بیش از ۲۰۰ هزار نفر اجرا کرد. “کنسرت برای مردم” که تحت عنوان Concert for the People منتشر شد، پرفروش ترین آلبوم آنها در انگلستان به شمار میرود و در سال ۱۹۸۲ به رتبه ۱۵ چارت بهترینها رسید.

آثار بعدی آنها، علی رغم محبوبیت روزافزون گروه در اروپا، موفقیت آلبومهای قبل را تکرار نکرد. آلبوم زنده Glasnost منتشر شده در سال ۱۹۸۸ که در کنسرت آنها در برلین شرقی ضبط شده بود، جزو آخرین آثار آنها به شمار میرود. آنها بیست و پنجمین سال تشکیل گرو خود را با اجرای کنسرتی در لیورپول جشن گرفتند و به دنبال آن توری برای معرفی مجموعه بهترین ترانه های خود که توسط پولیدور منتشر شده بود، برپا کردند.

پس از درگذشت ناگهانی مل پریچارد در سال ۲۰۰۴، گروه بارکلی جیمز هاروست بیشتر به اجرای تور، ضبط و پخش مجدد ترانه های قدیمی تر خود میپردازند.