بارکلی جیمز هاروست (۲)

مدتی بعد در سال ۱۹۷۳، گروه قراردادی با کمپانی پولیدور (Polydor) منعقد کرد که نتیجه آن بتدریج از راه رسیدن بخت مساعد بود. اولین آلبوم آنها برای پولیدور “Everyone Is Everybody Else” نام داشت که به نظر امیدبخش می رسید.

این آلبوم اثری بسیار قویتر و منسجم تر از تمام آثار گذشته آنان بود. این آلبوم اولین نمونه از ادای دین گروه – هرچند هزل آمیز – به ترانه های بسیار موفق گروههای دیگر را دربر داشت که نوعی بازخوانی طعنه آمیز از ترانه “New York Mining Disaster 1941” گروه “Bee Gees” بود و “Great 1974 Mining Disaster” نام داشت. (آنها بعدها این کار را با ترانه های مودی بلوز تکرار کردند). با این همه آلبوم مذکور نتوانست موفقیت چندانی در چارتها کسب کند.

در ابتدا به نظر می رسید که ‘BJH” بار دیگر در دایره شکست های پیاپی محبوس شده باشد اما بالاخره در اواخر سال ۱۹۷۴، آلبوم دوتایی “Barclay James Harvest live” با عبور از موانع، استقبال فراوان مخاطبین را به همراه آورد و آلبوم در فهرست “Top40” انگلستان قرار گرفت. فروش این مجموعه، در سراسر اروپا از مجموع آثار قبلی آنان بسیار بیشتر بود.

آلبوم بعدی به نام “Time Honoured Ghosts” که در سان فرانسیسکو ضبط شد نیز با استقبال فراوانی مواجه شد و به شماره ۳۲ چارت های انگلستان صعود کرد. در سال ۱۹۷۶، آلبوم “Octoberon” به فهرست ”Top20″ وارد شد. یک صفحه شامل اجرای زنده ترانه های “Rock ‘N Roll Star” و ”Medicine Man” نیز توانست جایگاهی مناسب در چارت ها بیابد.

Child Of The Universe

از طرف دیگر، کمپانی EMI از این موفقیت گروه به نفع خود استفاده کرد و آلبوم “A Major Fancy”، اثر سولوی جان لیز را که به مدت پنج سال کنار گذاشته شده بود، منتشر نمود.

آلبوم “Gone to Earth” در سال ۱۹۷۷ منتشر شد که تا این زمان، بهترین و کامل ترین اثر “BJH” محسوب می شود. در اواخر همین سال، گروه چنان محبوبیتی یافته بود که در استادیوم هایی مملو از جمعیت به اجرا می پرداخت. انتشار آلبوم XII در سال ۱۹۷۸، که با یکی دو ردیف اختلاف به چارت ۳۰ تایی انگلستان وارد نشد، با اولین و تنها تحول در اعضای گروه همزمان شد. در ماه ژوئن ۱۹۷۹، وولی ولستنهولم برای ادامه دادن کار سولوی خود از گروه جدا شد، آخرین تور گروه با ولستنهولم ضبط شد و مدتی بعد با عنوان “The Live Tapes” توسط پولیدور منتشر شد.

جانشینان ولستنهولم کوین مکالی (Kevin McAlea) خواننده، نوازنده کیبورد و ساکسوفون و کالین براون (Colin Browne) خواننده و نوازنده گیتار و کیبورد بودند. ولستنهولم پس از انتشار آلبوم نسبتا موفق “Maestro” در سال ۱۹۷۹، برای مدتی از حرفه موسیقی کناره گرفت.

Life is for Living

آلبوم “Eyes of the Universe” در سال ۱۹۷۹، اثری نسبتا موفق بود اما انتشار آن مشخص کننده زمانی بسیار خاص در دوران فعالیت بارکلی جیمز هاروست، در قاره اروپا و به خصوص در آلمان، به شمار می رود.

در ۳۰ اگوست سال ۱۹۸۰، گروه کنسرت رایگانی در رایشتاگ “Reichstag” برلین و برابر بیش از ۲۰۰ هزار نفر اجرا کرد. «کنسرت برای مردم» که تحت عنوان “Concert for the People” منتشر شد، پرفروش ترین آلبوم آنها در انگلستان به شمار می رود و در سال ۱۹۸۲ به رتبه ۱۵ چارت بهترین ها رسید.

آثار بعدی آنها، علی رغم محبوبیت روزافزون گروه در اروپا، موفقیت آلبومهای قبل را تکرار نکرد. آلبوم زنده “Glasnost” منتشر شده در سال ۱۹۸۸ که در کنسرت آنها در برلین شرقی ضبط شده بود، جزو آخرین آثار آنها به شمار می رود. آنها بیست و پنجمین سال تشکیل گرو خود را با اجرای کنسرتی در لیورپول جشن گرفتند و به دنبال آن توری برای معرفی مجموعه بهترین ترانه های خود که توسط پولیدور منتشر شده بود، برپا کردند.

پس از درگذشت ناگهانی مل پریچارد در سال ۲۰۰۴، گروه بارکلی جیمز هاروست بیشتر به اجرای تور، ضبط و پخش مجدد ترانه های قدیمی تر خود می پردازند.