کامیار عباسی
از آنجائیکه گرشوین برای ساخت این اثر چند هفته بیشتر زمان در اختیار نداشت، با عجله مقدمات نوشتن را آغاز کرد. در حقیقت ایده اصلی راپسودی آبی در قطار به هنگام سفر به بوستون به ذهن گرشوین
خطور کرد، او خود در این باره اظهار داشته :
“در قطار نشسته بودم و به صدای تلق تلق چرخ ها، صدایی که معمولا برای آهنگسازان مهیج است، گوش سپرده بودم. به ناگهان ساختار کلی راپسودی از آغاز تا پایان از ذهنم گذشت، آنرا در ذهن مرور کردم
و بی درنگ بر روی کاغذ پیاده نمودم. زمانی که به بوستون رسیدم، طرح کلی و مفهو م اصلی این قطعه کاملا برایم جا افتاده بود. ”
گرشوین در تاریخ ۷ ژانویه کار بر روی نسخه اصلی این اثر برای دو پیانو را آغاز نمود. پس از گذشت چند هفته کارش به پایان رسید و آنرا به فرد گروفه (Ferde Grofé) برای تنظیم نهایی ارکستر
تحویل داد، گروفه در چهارم فوریه، تنها هشت روز پیش از زمان اجرای اصلی کار را به پایان رساند.
اولین اجرای راپسودی آبی
Rhapsody in Blue اولین بار در ۱۲ فوریه ۱۹۲۴ توسط پاول وایتمن و ارکسترش (Palais Royal) تحت عنوان “تجربه ای در موسیقی مدرن” در سالن ائولین (Aeolian Hall) نیویورک اجرا
شد. این رویداد به دلیل اینکه اولین اجرای راپسودی آبی محسوب می شود، در عرصه موسیقی از اهمیت تاریخی برخوردار است.
در سخنرانی که وایتمن پیش از اجرای کنسرت در حضور منتقدان موسیقی و روشنفکران آن زمان ارائه داد، هدف اصلی کنسرت پرداختن به جنبه آموزشی عنوان شد:
“حداقل از آنجائیکه این اثر بگونه نوشته و تنظیم شده که برای عوام به آسانی قابل درک است، سبب لذت بردن آنها از سمفونی و اپرا می گردد و برای ما نیز قدم مثبتی در عرصه موسیقی خواهد بود. ”
قسمتی تم بسیار زیبای پیانو سولو
این برنامه نسبتا طولانی، شامل ۲۶ موومان مجزا بود که در دو بخش و ۱۱ قسمت اجرا شد.
Ira and George Gershwin with Guy Bolton
راپسودی آبی، قطعه یکی مانده به آخر بود و از آنجائیکه قطعات دیگر اکثرا به هم شبیه بودند و سیستم تهویه سالن نیز از کار افتاده بود، به تدریج نوعی حالت کسالت در حضار پدید آمده بود. به ناگهان نوای
کلارینت که حکایت از آغاز “راپسودی آبی” داشت، در سالن طنین افکند و هیجان حضار را برانگیخت. زمانی که تکنواز کلارینت به آرامی وارد نت بی بمل (Bb) شد، فریاد تحسین حضار به گوش رسید.
پس از آن راپسودی، توسط گروه وایتمن به انضمام بخشی که به سازهای زهی اختصاص داشت اجرا شد. گرشوین که خود نوازندگی پیانو را بر عهده داشت، به هنگام نوشتن راپسودی یکی از صفحات مربوط
به تک نوازی پیانو را جهت بداهه نوازی خالی گذاشته بود، او در هنگام اجرا از استعداد درخشان و خلاقیت کم نظیرش در زمینه بداهه نوازی بهره جست و موفق به انجام کاری شد که این اجرا را به صورت
ماندگار در اذهان زنده نگه داشت.
او پس از اجرا نوشتن این بخش از تک نوازی پیانو را تکمیل نمود و در حقیقت کسی نمی داند، آنچه که در اجرای اصلی راپسودی به گوش رسیده چه بوده است.
سلام از اینکه این سبکهای زیبای موسیقی را معرفی می کنید بسیار ممنون هستم. اگه میشه کمی هم راجع به ساختار موسیقی جاز صحبت کنید. من سنتور می زنم اما معتقد هستم که موسیقی خیلی فرا تر از این هست بخوایم روی اون تعصب داشته باشیم و بگیم فلانی خوبه و یا فلانی بد. در هر صورت نوازندگی و پارت پیانو این قطعه عالی بود.
لطفا قطعه کامل رو بگذارید در سایت
و اگه میشه بگید چطور میشه کارهای دیگه آقای گرشوین رو داشت.
میشه لطفا در مورد راپسودی آن فایر هم بنویسید. اونا سمفونیک کار میکنن