آیا با این شرایط اگر شما مجدد در سال ۱۳۳۱ قرار بگیرید بازهم هنر موسیقی را به عنوان حرفه خود انتخاب می کنید؟
باید به این نکته اشاره کنم که من در انتخاب رشته موسیقی در آن مقطع اختیاری نداشته ام. رشته موسیقی و هنرستان را پدرم برای من انتخاب کرد و ساز تخصصی ام را استاد خالقی.
-از راهی که آمده اید خسته نیستید؟ به طور کلی از ماحصل این سال ها راضی هستید؟
بله، البته. چون همواره فعال بوده ام.
در میان همه فعالیت ها و آثارتان، مهم ترین و ارزنده ترین اثرتان را کدام اثر می دانید؟
با توجه به دینی که از جناب استاد پایور بر دوش خود احساس می کنم به نظرم نتاسیون آثار استاد پایور و مکتوباتی که در تشریح و تبیین آثار و تفکر این استاد فقید داشته ام شاید ارزنده ترین کار من بوده است.
آیا به اهدافی که در نظر داشته اید رسیده اید؟
مسلما نه! چون در یک مقطعی فعالیت حرفه ای نوازندگی من قطع شد و من مجبور شدم از تخصص های دیگرم در زمینه موسیقی مانند تدریس و پژوهش و نگارش بهره بگیرم. بیشتر این آسیب ها و توقف ها به علت سرخوردگی و دلسردی هایی بود که بر اثر شرایط حاکم بر فعالیت زنان موسیقی دان در ایران وجود داشته است.
این سرخوردگی ها و دلسردی ها در بین همه انسان ها بخصوص ایرانیان و به طور خاص در بین زنان ایرانی و به ویژه زنان فعال در هنر و موسیقی وجود داشته و دارد. صحبت شما برای جوان تر ها، به عنوان کسی که با حفظ سلانت جسمی و روحی تا این مقطع از زمان همچنان فعال است و از طرفی در بین اهالی موسیقی موقعیت مادری دارند چیست؟ فکر می کنم جوان تر ها با مشاهده بعضی شرایط و برخوردها خیلی زود دلسرد می شوند و عرصه را خالی می کنند.
جوان ها امروز خیلی کم صبر و طاقت شده اند تصور نکنید بنده و هم نسلان من این مسیر را راحت طی کرده ایم. هرچند به نسبت شرایط امروز ما شرایط زیستی و اجتماعی بهتری داشتیم. بهره مندی از حمایت ها، تشویق ها، بهترین اساتید و آموزش ها، اشتغال و امکان فعالیت و… اما با این همه نسل ما نیز به طورکلی مشکلات و فراز و نشیب های خود را داشته است.
بازهم تاکید می کنم نسل امروز در رسیدن به اهدافش و طی مدارج ترقی بسیار عجول و کم حوصله و طاقت است؛ به عنوان مثال من شاگردی دارم که پس از سه سال نوازندگی سعی بر تشکیل ارکستر دارد و پر واضح است که تحقق چنین آرزو و اهدافی از این دست نیازمند صرف زمان و کسب تجربه بیشتر می باشد. باید اشاره کنم این شرایط ناشی از سرعت حاکم بر زندگی امروز و حجم عظیم و آسان تبادل اطلاعات به وجود آمده است. به نظرم جوان تر ها می بایست کمی صبور تر باشند و به خود فرصت بیشتری برای رشد همه جانبه در هنر و زندگی بدهند.
موفقیت شما مرهون وجود الگوهای مردانه ای همچون خالقی، پایور، دهلوی و… در زندگی شما بوده است یا این توانمندی ها به طور نهادینه در وجود شما وجود داشته است؟
در زمان ما و در زمینه هنر تفکیک مرد و زن معنی نداشت. ما از زمان تحصیل در مدرسه کنار هم بودن خانم و آقا را بدون تحلیل های جنسیتی تجربه کردیم. هرچند سالیان بعد در دل همین روابط ازدواج هایی به وجود آمد که هنوز پابرجاست.
با توجه به نکته ای که اشاره کردید آیا ازدواج را برای خانم های موسیقی دان بازدارنده می دانید یا پیش برنده؟
این برای هرکس مساله ای شخصی است اما الزامی برای موسیقی دان بودن هر دوطرف وجود ندارد. شرط دوام و بالندگی رابطه ابتدا به مسایل فکری و عاطفی و تفاهم هاست.
به عنوان نکته پایانی چه صحبتی برای خوانندگان این گفتگو دارید؟
هرچند مدیریت کشور ما به هیچ عنوان به شخص بنده نگاه جنسیتی نداشت و علی رغم موانع ایجاد شده همواره شرایط برای فعالیت من وجود داشته است، بازهم تاکید می کنم که با نگاه جنسیتی در بروز استعدادهای مشترک انسانی در هیچ زمینه و رشته ای راه به جایی نخواهیم برد.
۱ نظر