گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

زنان و موسیقی (۸)

اِلِن دو مونگِرو (Hélène de Montgeroult)
اِلِن دو مونگِرو ۲ مارس ۱۷۶۴ در شهر لیون فرانسه به دنیا آمد و ۲۰ می ۱۸۳۶ در فلورانس ایتالیا درگذشت. اِلِن آهنگساز و پیانیست فرانسوی بود که از وی به عنوان یکی از بهترین نوازندگان پیانو فورته و بداهه نواز در زمان خود یاد می شود. ژِروم دوریوال (Jérôme Dorival)، آهنگساز و موسیقی شناس فرانسوی، زندگی نامه نویسِ الن، او را به پُلی بین کلاسیسیم و رمانتیسیسم تشبیه می کند. به عقیده دوریوال، الن خود را به عنوان زنجیره مفقود بین موتزارت و شوپن تحمیل می کند.

اِلِن دو نِروو در خانواده ای نو اشرافی در شهر لیون متولد شد. پدرش، ژان ببتیست دو نروو (Jean-Baptiste de Nervo) شغل های متفاوتی در دیوان قضایی لیون انجام داده بود و درجه اشرافی اش را از شخص پدرش به ارث برده بود. مادر الن، اَن ماری سَبین مایوور دو شاویو (Anne Marie Sabine Mayeuvre de Champvieux) نام داشت و از اشراف زادگان لیون بود.

اِلِن بخشی از نوجوانی خود را در شهر پاریس گذرانده بود و در کلاس های آموزش استادان بزرگ کلاویه شرکت کرده بود از جمله: نیکولا ژوزف اولماندل (Nicolas-Joseph Hüllmandel)، ژان لدیسلاو دوسک (Jan Ladislav Dussek) و به احتمال بسیار کم موزیو کِلِمانتی (Muzio Clementi).

اولین پیوند ازدواج اِلِن سال ۱۷۸۴ با مارکی آندره ماری گوتیه دو مونگِرو (marquis André Marie Gautier de Montgeroult) ثبت شد. در سال های آخر قبل از انقلاب فرانسه، استعداد پیانو نوازی الن در سالن های پاریسی مشهور مانند سالن مادام ویژه لوبرون (Madame Vigée-Lebrun)، از خانواده روششوار (Rochechouart)، و یا سالن های مادام دو استل (Madame de Stael) و مادام دو ژانلی (Madame de Genlis) به نمایش گذاشته شد. نوامبر سال ۱۷۸۵، اِلِن دو مونگِرو با ژیووانی باتیستا ویوتی (Giovanni Battista Viotti)، ویولونیست، ملاقات می کند و رابطه هنری عمیقی بین آن ها شکل می گیرد. الن به احتمال زیاد در این دوره استاد پیانو جوهان ببتیست کرَمِر (Johann Baptist Cramer)، آهنگساز و پیانیست انگلیسی آلمانی تبار، نیز بوده است.

سالهای اولیه انقلاب فرانسه

در سالهای اول انقلاب فرانسه، مارکی و مارکیز به محافل انقلابیون میانه رو، طرفداران تأسیس سلطنت مشروطه و همچنین برخی از شخصیتهای سیاسی مهم آن زمان (به ویژه بَیلی Bailly) رفت و آمد داشتند. آنها به ویژه در جامعه دوستان قانون اساسی از زمان ایجاد آن، سپس در باشگاه فویان (Feuillants) دیده می شدند.
هلن دو مونگرو در برنامه موسیقی تئاتر مُسیو (Monsieur) و سپس تئاتر فیدو (Feydeau) به کارگردانی ویوتی (Viotti) شرکت می کند. در سال ۱۷۹۱ به دنبال اجرای نمایش Les deux Nicodèmes dans la plaine de Jupiter در سالن تئاتر خیابان فیدو، مارکیز به همراه ویوتی درگیرِ بحث بین چندین روزنامه سیاسی می شوند و در این درگیری ها از او به عنوان “نوازنده کلاوسن بی شرم” نام برده می شود.

در طول این سالها او در کاخ مونگرو (Château de Montgeroult)، در چندین اقامتگاه محلی در مونمورِنسی (Montmorency) و در خانه ای در خیابان فوبورگ سَن اونوره (faubourg Saint Honoré) در پاریس زندگی می کرد. مادام دو مونگرو در ژوییه ۱۷۹۲ به دلیل اقداماتی که به دنبال تصویب قوانین مصادره اموال مهاجران صورت گرفت، به همراه همسرش و هوگ برنارد ماره (Hugues-Bernard Maret) فرانسه را به مقصد لندن ترک کرد و در دسامبر همان سال دوباره به پاریس بازگشت.

منیره خلوتی

منیره خلوتی

متولد ۱۳۶۰
مترجم
دکترای زبان و ادبیات فرانسه

۱ نظر

بیشتر بحث شده است