گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

زنان و موسیقی (۹)

 ماموریت دیپلماتیک
در ژوئیه ۱۷۹۳ ، مارکی و مارکیز، ماره را که به تازگی به عنوان سفیر در ناپل منصوب شده بود، در سفر خود برای پیوستن به محل خدمت جدیدش همراهی کردند. در راه شارل لوئی هوگه دو سِمونویی (Charles-Louis Huguet de Sémonville) که وی نیز به عنوان سفیر نزد باب عثمانی منصوب شده بود به همراه همسرش و همراهانشان به آنها ملحق شدند. هنگام عبور از پیِمون (Piémont)، آنها توسط اتریشی ها در نواته مِزولا (Novate Mezzola) متوقف شدند. اعضای این هیات (از جمله مارکی مونگرو) به آن طرف دریاچه مِزولا منتقل می شوند و به مدت ده روز در زندان گراوِدونا (Gravedona) حبس می شوند و سپس در کاخ دوکهای مانتو (Palais des ducs de Mantoue) نگهداری می شوند. مارکی ۵۷ ساله در ۲ سپتامبر ۱۷۹۳ در آنجا درگذشت.

در جریان این دستگیری، زنان و کودکان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. اِلن دو مونگرو، مادام دو سمونویی و بقیه زنان و کودکان این هیات در وضعیت بسیار بدی رها شده بودند. بانوان موفق به پناه گرفتن در ویکو سوپرانو (Vico Soprano) می شوند و از آنجا تلاش می کنند از روابط خود در ونیز (فرانسوا نوئل François Noël، سیاستمدار فرانسوی) ، جنوآ ، میلان (کنت آلبرتو دولیتا Comte Alberto de Litta) و فلورانس درخواست حمایت کنند. وانگهی تلاش آنها بی فایده ماند زیرا نامه های آنها توسط سرویس رهگیری ونیزی ضبط می شد و هرگز به دست گیرندگان آنها نمی رسید.

مارکیز در نهایت توانست از پشتیبانی فرانسوا دو بارتلمی (François de Barthélémy)، وزیر فرانسه در بادن، برخوردار شود و ویوتی را نیز در بادن پیدا کند. او تا ۲۳ اکتبر ۱۷۹۳ در آنجا ماند.

مادر و استاد موسیقی
۱۱ فوریه ۱۷۹۵ اولین فرزند مارکیز به نام اِمه شارل ایس معروف به اورَس ایس دو لاسَل (Aimé Charles His, dit Horace His de La Salle) از همسرش شارل ایس (Charles His)، نویسنده روزنامه مونیتور (Moniteur)، بدنیا آمد. شارل تنها در ۱ ژوئن ۱۷۹۷ فرزند خود از ازدواجش با الن را به رسمیت شناخت.
۳ اوت ۱۷۹۵ قانون تاسیس کنسرواتوار موسیقی پاریس (conservatoire de musique à Paris) برای آموزش این هنر منتشر شد و اعلام شد که این موسسه به دنبال شش استاد کلاوسن است.

اِلِن دو مونگِرو که در آزمون پذیرفته شده بود به عنوان استاد درجه یک، مسوولیت آموزش کلاس پیانو برای آقایان را در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۷۰۵ برعهده گرفت.
در آن زمان وی تنها زنی بود که به عنوان استاد درجه یک در بین گروهی از هنرمندان و نوازندگان مشهور آن دوره مانند پیر رود (Pierre Rode) و یا پیر گَوینیه (Pierre Gaviniès)، منصوب شده بود. حقوق سالیانه مارکیز در این مقام، برابر با همتایان مرد وی بود.
پس از دو سال و نیم تدریس در این موسسه برجسته، ۲۲ ژانویه ۱۷۹۸ ، الن، به دلیل مشکلات سلامتی، به صورت رسمی استعفا کرد. مسوولان کنسرواتوار از این امر بسیار متاسف شدند.

منیره خلوتی

منیره خلوتی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است