گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

بتهوون و Missa Solemnis- قسمت اول

لودویگ وان بتهوون به سال ۱۷۷۰، درشهر بن Bonn آلمان و در میان خانواده ای موسیقیدان متولد شد.پدرش موسیقیدان دربار بود و استعداد فراوان او در نواختن پیانو را از سنین بسیار پایین کشف کرد. لودویگ کوچک اولین کنسرت عمومی خود را در سن ۸ سالگی اجرا کرد. پدر وی نیز، مانند لئوپولد پدر موتزارت، درصدد بهره برداری از این استعداد فراوان بود.

لودویگ در ۱۷ سالگی در بن به استخدام دربار درآمد و نزد موسیقیدان بزرگ زمان،جوزف هایدن (Joseph Haydn) و موتزارت (Mozart) به آموختن فنون موسیقی پرداخت.

با این وجود هیچ یک از این امکانات و روابط نتوانست برای بتهوون ثمربخش باشد زیرا وی نسبت به بسیاری از افکار و ایده های سنتی ارایه شده توسط این دو استاد، بی رغبت بوده و حتی به بعضی از این عقاید اظهار تنفر میکرد.

بتهوون آثارش را مطابق با زندگی خود خلق میکرد و در نتیجه موسیقی او کاملا دارای نشانه هایی واضح از شرایط روحی و حال و هوای وی در زمان نوشتن است.

به همین دلیل آثار موسیقایی بتهوون به سادگی به سه دوره اولیه، میانی و نهایی تقسیم شده است که هر دوره به شدت بازتاب تحولات و پیشروی زندگی این آهنگساز است. بتهوون به عنوان پدر سبک رومانتیک و یک مهره اصلی در تحول و گذر از سبک کلاسیک به رومانتیک شناخته شده است.

اندکی پس از نقل مکان به وین در سال ۱۷۹۲، بتهوون وارد دوره آهنگسازی، به ویژه برای پیانو شد، که این دوره بعدها به عنوان دوران اولیه کار وی شناخته میشود. در طی این مدت او به خاطر مهارتهای هنرمندانه و همچنین اشتباهی اتفاقی که در نوشتن نامش پیش آمده و با نوشتن وان Van به صورت فون Von – که پیشوندی اشرافی است- توانست توجه مساعد طبقه اشراف وین را به خود جلب کند.

بتهوون در مدت حضور در وین، بسیاری از آثار ممتاز خود را خلق کرد که یکی از مشهورترین آنها سونات پاتتیک، اپوس ۱۳ Pathetique Sonata, Opus است.

خلق میسا سولمنیس Missa Solemnis
سال ۱۸۰۰، شاهد شخصیت تازه ای از بتهوون بود. او دیگر تحت تاثیر و مقید به شیوه های پیشینیان خود نبود و برای افزایش بیانگری یا expressiveness آثار خود به کار بر روی فرمها و رنگبندیهای صوتی جدید و غیرمعمول پرداخته بود. جستجو برای یافتن بیانی نو و گویا، به نشانه دوران رومانتیک تبدیل شده و توسط موسیقیدانان مشهوری چون فرانتز لیست (Franz Liszt)، هکتور برلیوز(Hector Berlioz) و فلیکس مندلسون(Felix Mendelssohn) ادامه یافت.

بزرگترین اوپوس بتهوون در این دیدگاه تازه، که از نظر فرم، الگوی هارمونیک و دامنه صوتی بسیار باشکوه و ممتاز است، سمفونی شماره ۳، اوپوس ۵۵ است که در سال ۱۸۰۳ خلق شد و به نام سمفونی ایروییکا Eroica Heroic = قهرمانانه نیز شناخته میشود. به همین دلیل، بسیاری از کارشناسان و اهالی موسیقی، این دوره را که از نظر تکنیکی، دوره میانه کار بتهوون محسوب میشود، دوره هیروییک Heroic مینامند.

بتهوون پس از ایروییکا، به کار توسعه و گسترش تخیل و مجموعه رنگهای آوایی آثار خود پرداخت و تقریبا در هر نوع موسیقی ممکن، شاهکاری خلق کرد که تنها اپرای وی به نام فیدلیو(Fidelio) در سالهای ۱۸۰۵-۱۸۰۳ و کنسرتو پیانوی شماره ۵ در سال ۱۸۰۹ از آن جمله اند.

موقعیت و شرایط خصوصی زندگی بتهوون در زمان خلق میسا سولمنیس _عشاء ربانی تشریفاتی- ، چندان مساعد نبود. او کار بر روی این مس را در سال ۱۸۱۹ آغاز کرد و قصد داشت آن را برای مراسمی که در طی آن رادولف (Rudolph)، آرشیدوک(Archduke) اطریش به سمت اسقف اعظم اولاموتز (Olumütz)موراویا (Moravia) برگزیده شود، آماده کند.

رادولف، برادر کوچک فرانتز دوم امپراطور اطریش و از شاگردان بتهوون بود که به شرط سکونت دائم وی در وین، برای اختصاص یافتن مستمری سالیانه قابل توجهی برای او، کوشش فراوانی کرده بود.

دیدگاه ها ۵

بیشتر بحث شده است