مروری بر آلبوم «گنجینه‌های باروک» 

گنجینه‌ای

آلبوم «گنجینه‌های باروک» به‌راستی گنجینه‌ای است، هم از این بابت که دوران باروک را در دو سی‌دی آن و با راهنمایی نوشته‌ی منتقد بریتانیایی، پیتر گامُند دوره می‌کنیم (اغلب باروک میانی، پایانی و تا افول در اسپانیا و اتصال به سبک گالان و کلاسیک) و هم از این بابت که سندی تاریخی است از اجرای یکی از چند ارکستر حرفه‌ای و رسمی پیش از انقلاب. با این حال اهمیت چنین اثری به همین‌ها محدود و منحصر نمی‌شود. دو نکته‌ی هم‌ترازِ هم‌خانواده با اینها پایه‌های گنجینگی (به معنی شایسته‌ی توجه تاریخی و نه تایید ارزش زیباشناختی نسبت به نقاط مقابلش) آلبوم را استوارتر می‌کند.

نخست این که آثار ضبط شده در این آلبوم نه تنها اغلب از روی تصحیح‌های دوره‌ی رومانتیک صورت گرفته بلکه خود اجراها نیز مربوط به خارج از دایر‌ه‌ی «اجرای بااصالت» (۱) (Authentic Performance یا Historically Informed Perfoemance) و دور از آرمان سنت‌گرایانه‌ی این جریان است. در این ضبط‌ها هنوز می‌توان از چوب یک رهبر (در هنگام ضبط آلبوم) جوان قرن بیستمی تفسیرهای رومانتیکی از قطعات قرن هیجدهمی شنید. این اجراها متعلق به زمانی ست که هنوز نگرانی‌هایی مثل «صدادهی باروک» و امثال آن معیار پذیرفتن یا کنار گذاشتن یک اجرا نشده و بنابراین آزادی تفسیرهایی با لحن و بیان دیگر دوره‌ها نیز موجود بود.

و دوم، ضبط حاضر علاوه بر خصلت اسنادی، توانایی‌های اجرایی «ارکستر مجلسی رادیو تلویزیون ملی ایران» را به رخ می‌کشد مخصوصا وقتی به یاد آوریم در زمان اجرا تنها ۱۱ سال از تاسیس این ارکستر می‌گذشته است، کیفیت و دقت قابل ستایش این اجراها -که نباید از نقش رهبری امیل چاکاروف در رسیدن به آن غافل شد- نه تنها در مقایسه با وضعیت امروزین ارکسترها در ایران می‌درخشد بلکه حتا در مقایسه با ارکسترهای مشابه در جهان هم در سطحی بالاتر از متوسط می‌ایستد.

امروزه اجراهای زیادی با دو ویژگی بالا می‌توان یافت اما افزودن ارزش تاریخی است که آلبوم را نزد موسیقی‌دوست ایرانی بدل به گنجینه می‌کند.

پی نوشت
۱- اجرا با هدف رسیدن به شرایط زمان آهنگساز که ممکن است مستلزم استفاده از سازها، تکنیک‌ها و دانش اجرایی دوارن، مراجعه به نسخه‌های اولیه، تغییرات کوک، آیین اجرا و … باشد.

نویز
***
گفتگوی هارمونیک
این مجموعه اثری به رهبری امیل چاکاروف (Emil Tchakarov) است که در آن آثاری آرکانجلو کورلی، جوزپه تورلی، توماسو آلبینونی، ژان فیلیپ رامو، بندتو مارچلو، جرج فردریک هندل، آنتونیو ویوالدی، یوهان سباستین باخ و لوئیجی بوکرینی اجرا شده است. این اثر یک سال قبل از وقوع انقلاب ضبط شد و به صورت صفحه گرامافون با انتشارات نامدار ای.ام.آی به بازارهای جهانی عرضه شد. رهبر بلغارستانی فقید آن امیل چاکاروف (۱۹۴۸-۱۹۹۱)، نیز در جوانی درگذشت و به همین دلیل این اثر به عنوان یکی از آثار مهم و تاریخی موسیقی کلاسیک در سالهای بعدی تجدید چاپ شد و به صورت سی.دی نیز منتشر شد. انتشارات ماهور این آلبوم را در سال ۱۳۹۷ این آلبوم را بازنشر کرده است.