آلبوم «آوای کهن» اثر هومن دهلوی منتشر شد

آلبوم «آوای کهن» با همکاری و ملودی سازی فراز کاویانی برای قطعات تنبور و آهنگسازی هومن دهلوی به انتشار رسید. این آلبوم توسط نشر «نغمه هزاردستان» عرضه شده است. هومن دهلوی در سال ۱۳۹۹ نیز آلبومی به نام «از روزهای نبودن» را آهنگسازی کرده بود.

هومن دهلوی درباره این آلبوم می‌گوید:

«آلبوم این ایده به دوران دانشــجویی ام برمی گردد، زمانی که در تکاپوی تشــکیل یک ارکســتر بودم و در نهایت در ســال ۱۳۷۴ با همراهی تعدادی از دوستان و دانشــجویان ارکستری را جمع کردیم که انگیزه ای شد تا این ایده را که مدت ها در ســر داشــتم، دنبال کنم. باید اشــاره کنم که همواره بر این باور بودم که در ایران ســازها و نغمه هایی داریــم که مهجور و گمنــام مانده اند و گاه محدود به یک منطقه یا قوم خاصی شــده اند؛ درحالی که حرف های زیادی برای گفتن دارند و باید به طریقی ثبت شوند تا دیگران نیز از آن گنجینه ها بهره مند شوند.

همان گونه که در ادبیات و نقاشــی و بعدها در تئاتر و ســینما اگر داستان های کهن ما به نــگارش و تصویر در نمی آمدند، هرگز امروز آنها را نمی شــناختیم.

بــا این نگاه در آن دوران کارهایی نوشــتم که از دو نظر برایم اهمیت داشــت، اول اینکه ســازهای ایرانی در آنها نقش پر رنگی داشــته باشــند و دوم اینکه از نغمه هــای ایرانــی بهره بگیرنــد. در اغلب آن کارها یک ســاز ایرانی نقش تک نواز داشــت و گروهی از ســازهای دیگر آن را همراهی می کردند.

البته قبلا آهنگ ســازان دیگری مانند پدرم، استاد حســین دهلوی، این کار را کرده بودند و آثار بســیار برجســته ای نیز در این حیطه خلق کرده بودند؛ اما شــامل تمام ســازهای ایرانی نمی شد. به طور مثال سازهایی مانند قانون، نی، قیچک و تنبور را می توان ذکر کرد که در میان آنها صدای تنبور برای من همیشــه خاص بود،

سازی نجیب و درون گرا که با تکنیک های منحصر به فردش روایت هایی را بازگو می کرد که تنها مختص این ســاز بود. در آن زمان به ســبب دوستی با هنرمند عزیز محمد ذوالنوری شروع به نوشتن قطعه ای برای تنبور و ارکستر زهی کردم که متأسفانه به خاطر شــرایط آن زمان، ارکستر بعد از چند ماه فعالیت منحل شد و کارها به اجرا نرسیدند. در آن دوران امکان ضبط کارها نیز غیر ممکن بود؛ چرا که گذشــته از هزینه های ضبط، باید مجوز هم برای استودیو گرفته می شد که گذشــتن از هفت خان بــود.

به هر حال این فکر در ذهــن من ماند تا اینکه ســال ها بعد برای ضبط مجموعه کارهایم با هنرمند گرامی آقای صادق نوری آشنا شــدم و ایشان با توجه به نوع آثار من پیشنهاد کار روی مقام های تنبور را ارائه دادند و مجموعه ای از مقام های ضبط شــده قدیمی تنبور را در اختیار من گذاشــتند که به نوعی باعث زنده شــدن دوباره آن ایده شد. در همان سال ها از طریق ایشان با هنرمند دیگری به نام آقای فراز کاویانی که نوازنده تنبور بودند، آشنا شــدم و این موجب شــد یکی از آثار ایشــان را برای تنبور و ارکستر زهی تنظیم کردم که بعدها ضبط و منتشر شد.

از آنجایی که احساس می کردم هنوز حرف هــای ناگفته بســیاری در این زمینه وجــود دارد، در نهایت به این نتیجه رســیدم که مجموعه ای بر مبنای مقام های کهن تنبور شــروع کنم. این بار تنها یک کوارتت زهی را برای همراهی برگزیدم؛ چرا که طبق تجربه ای که داشــتم از نظر وسعت، جنس، حجم و ترکیب صوتی، بهترین انتخاب بود.

ضمن اینکه نوشــتن اثر برای کوارتت زهی از چالش ها و حساســیت های خاصی برخوردار است، اهمیت کار جایی بیشــتر می شد که هرکدام از این سازها علاوه بر حفظ جنبه های تکنیکی خودشــان باید یک ساز تک نواز دیگر را نیز همراهی کنند. به هر حال بعد از گفت وگو با آقای کاویانی قرار بر همکاری این مجموعه شــکل گرفت و ایشان تهیه کنندگی کار را بر عهده گرفتند.

پروژه را آغاز کردیم که حدود دو ســال تا ضبط مجموعه طول کشــید که جا دارد از هنرمندان گروه کوارتت زهی مینیاتور: پدرام فریوســفی، نیلوفر محبی، میثم مروستی و آتنا اشتیاقی که از برجسته ترین نوازندگان این رشته هســتند، سپاس ویژه ای داشته باشم که با چیره دستی بســیار به نت های این مجموعه جان بخشیدند و روح موسیقی را در آنها زنده کردند. همچنین صدابردار این اثر صادق نوری است که تمام مراحل ادیت، میکس و مســترینگ مجموعه را با وســواس و تعهد فــراوان به انجام رساند.»

علاقمندان می‌توانند این اثر را از سایت بیپ تیونز به صورت قانون دانلود نمایند.