امین السادات شهمیری، آکوستیکدان، معلم و مؤلف (۲)

در واقع باید کارنامه تدریسی و تحقیقی استاد امین السادات شهمیری را در نظر گرفت، نه کارنامه تالیفی او را که آن هم پربار است. جزوه های تدریسی او، تنوع قابل توجهی در موضوع ها دارد: سازهای الکترونیکی و نقش آن در اجرای موسیقی جدید، موسیقی آزمایشی و موسیقی نو، گیتار: سازی کهن برای موسیقی نو، گام های ایران و بررسی کامل گام فارابی، صفی الدین، مراغی، ابن سینا، ابن زید و… ابزارشناسی در عکاسی، پرسپکتیو رنگ و نور در سینما، اصول نورپردازی در دکورسازی و صحنه آرایی، موسیقی در نمایش عروسکی، اصول ساخت ساز در کارگاه سازسازی، نقش چوب در ساختمان سازها، اصول فنی صدابرداری آکوستیک، سرپرستی کارگاه و آزمایشگاه سازسازی و…

استاد امین السادات شهمیری نمونه ای از مردان دانشور از نسل قدیم است که استادی چون دکتر حسین گل گلاب، آنها را پرورده «سیستم ابن سینایی» می دانست؛ و خود نیز از همان مردان بود. مراد از «ابن سینایی» جامع الاطراف بودن و گریز از تک بعدی شدن وصرفا تخصصی شدن و محدودماندن است. نظام آموزشی امروز البته تک تخصصی شدن را می پذیرد و تشویق می کند. ولی آن برخورد صمیمانه و کل نگر به فرهنگ، علم و هنر را نمی تواند پدید بیاورد. هر فرهنگی حاصل نوعی برخورد است که خاص خودش می تواند باشد. استاد گل گلاب می گفت که عمر سیستم ابن سینایی در ایران هنوز سر نیامده است؛ و می توان گفت وجود عزیز استاد شهمیری دلیلی است آشکار برآنچه که گل گلاب می گفت.

امین السادات شهمیری در ۲۵ اسفند ۱۳۴۹ طی ابلاغ شماره ۱۸۱۱۹‎/۶۵۲۴ به عضویت کمیته تخصصی کنفرانس و کنگره بین المللی موسیقی شرق و غرب منصوب شد. او این عضویت را از بزرگترین افتخارات خود می داند. او سال ها معاون آموزشی دانشکده هنرهای دراماتیک بود و دروس متنوعی را تدریس می کرد. چهره پدرانه و اخلاق خوش او همیشه باعث محبوبیت او بین دانشجویانش بود. سه نسل دانشجو از کلاس های درس او بیرون آمده اند و بسیاری از آنها هنوز روابط خانوادگی خود را با استاد حفظ کرده اند.

در سال های اخیر، استاد شهمیری به سیر و سفر پرداخته و سخنرانی های جالبی در زمینه های مختلف ایراد کرده است. در شبکه تهران (صدای جمهوری اسلامی ایران) به دعوت رضا مهدوی، تالار اندیشه حوزه هنری، انجمن روابط فرهنگی ایران و آلمان، صدای جمهوری اسلامی ایران در ساری و شهرهای شمال (زادگاه و عشق بزرگ استاد)؛ و مشاورت برای تالیف کتاب هایی در زمینه صداشناسی.

در سال‌های گذشته به تشویق دوستان جوانش، استاد به فکر ویرایش تازه ای از کتاب «صداشناسی موسیقی» افتاد و قرار بود که متن تازه آن که شاید بسیار بر آن اضافه شده باشد، توسط یکی از انتشاراتی های معتبر از چاپ درآید. همچنین مجموعه مقالات استاد در نیم قرن فعالیت قلمی او که بافروتنی و صداقت گذشته و معیار سنجش دقت و امانتداری در تدریس بوده است. بیشتر این مقالات در سال های جوانی استاد در مجله موزیک ایران بوده و یکی از آنها با عنوان «تار»، نامه ای از استاد روح الله خالقی را در پی داشت که مطالعه آن هم اکنون جالب توجه است.