نگاهی به آلبوم «دخت پری وار»
اساساً وجود هنرمندانی همچون “مهیار علیزاده” در فضای آهنگسازی ایران، اتفاقی مبارک و خجسته است. تسلط او بر موسیقی ارکسترال غربی و نگاه نوگرایانه اش به موسیقی ایرانی و تلفیق این دو، هم موجب آشتی مخاطبین (به شکل خاص نسل جوان) با موسیقی خوب و غیرسطحی شده و هم اینکه توانسته سهمی هر چند اندک، در پوشانیدن جامه ای نو بر تن موسیقی ملی ایران داشته باشد.
آلبوم “حریق خزان” در سال ۱۳۹۱ با همین رویکرد منتشر شد که توانست جایگاه خوبی در بین مخاطبین بدست آورد.
بی گمان این اتفاق بدون همراهی خواننده ای نظیر “علیرضا قربانی” بدین حد زیبا و دلچسب نمی نمود. همکاری این دو هنرمند در آلبوم “حریق خزان” از آن دست اتفاقات فرخنده ای بود که در سال های اخیر بخصوص در آثار با کلام، کمتر دیده شده بود. البته موضوع بحث ما حول محور “حریق خزان” نیست چرا که درباره ی این آلبوم حرف های فراوان و مطالب زیادی گفته شده است.
آنچه در روزهای اخیر توجه منتقدین و کسانی که بیشتر در حوزه ی موسیقی ایرانی فعال هستند را جلب نموده، آلبوم جدید این دو هنرمند به نام “دخت پری وار” است.
آلبوم “دخت پری وار” با آهنگسازی مهیار علیزاده و خوانندگی علیرضا قربانی در روزهای گذشته بصورت رسمی رونمایی و به بازار موسیقی کشور عرضه شد.
شاید اگر آلبوم دخت پری وار، “حریق خزان ۲” نام گذاری می شد، مناسب تر و واقع بینانه تر بود. چرا که فضای موسیقی علیزاده و به تَبَع آن اجرای علیرضا قربانی در این کار کاملاً تحت تأثیر حریق خزان است و لحظه ای شنونده را از حال و هوای آن اثر دور نمی کند.
“دخت پری وار” اگر سه سال پیش بجای “حریق خزان” منتشر می شد، شاید امروز نیازی به نوشتن این مطالب نبود. اما آیا توقع شنونده ی حرفه ای و مخاطب خاص پس از گذشت سه سال از انتشار حریق خزان با این آلبوم برآورده می شود؟
متأسفانه مهیار علیزاده بیش از آنکه در این اثر طرح بدیع دیگری بیافریند، بیشتر از لحاظ کمّی فعّال بوده است. تعداد تِرَک های آلبوم را از ۷ تِرَک در آلبوم قبلی به ۱۲ رسانده، به جای ۲ آهنگ بی کلام از ۳ قطعه ی بی کلام بهره جسته و تعداد قطعات آوازی را از یک به دو افزایش داده است.
مَخلَص کلام اینکه موسیقی ایران در شرایط مناسب و مساعدی نیست و تولید موسیقی در این وضعیت نابهنجار از درد مزمن تری رنج می برد. حضور و وجود هنرمندانی مانند مهیار علیزاده و علیرضا قربانی را باید مغتنم شمرد و پاس داشت امّا آنچه از این بزرگواران انتظار می رود، درجا زدن و تکرار نیست.
آنچه که علاقه مندان واقعی و دلسوزان این عرصه انتظار دارند رشد، پیشرفت و حرکت رو به جلوست.
پس لطفاً طرحی نو دراندازید!
با سلام
خوب است در به کار بردن عبارتهای کلی مثل : -تسلط ایشان به موسیقی ارکسترال غربی- دقت بیشتری داشته باشیم. این عبارت حاوی ارزیابی است. به عنوان مثال فدر مورد نظر که سالها در زمینه موسیقی ایرانی فعالیت کرده به صرف مدتی اقامت در خارج از ایران لزوما به موسیقی ارکسترال غربی مسلط نیست. توجه کنیم که این عبارت -موسیقی ارکسترال غرب- نیز در کل نامفهوم است. حرف شما بدین معناست که ایشان هم اکنون مثلا تمام سمفونیهای بتهوون مالر، بروکنر، شوستاکوویچ و یا کارهای کورساکف، برلوز و ریشارد شتراوس را بررسی کرده و هم از نظر آهنگسازی و هم ارکستراسیون بر موسیقی تسلط دارند. صد البته شنیدن کارهای ایشان نیز کاملا خلاف این را نشان میدهد چرا که اگر کسی اینگونه زیسته باشد دارای طرز تفکری کاملا متفاوت با کارهای تجاری امروزه مثل کار با مهران مدیری خواهد بود. بیان این جمله ارزیابی بزرگی است که به صورت پیشینی اعتبار ارزیاب را نیز میطلبد…
جناب آقای صادق
بخش عمده مشکل امروز موسیقی ما همین دیدگاه شما و امثال شماست.
اینقدر دایره تفکر خود را بسته ایم و همه را بیسواد و کم مایه و تاجرمسلک نامیدیم که دیگر کسی نمانده که چوبی نزده باشیم.
اگر کمی و فقط کمی بیشتر مطالعه می کردید میفهمیدید که این یک مقاله انتقادی است و نگارنده هم ایراداتی را وارد دانسته یعنی نقد منصفانه آری، تخریب و تحقیر دیگران خیر.
آقا صادق کمی با خودتان صادق باشید
بازار موسیقی ما را موسیقی شبه پاپ با ته لهجه ترکی و عربی پرکرده
صدا و سیما بجای ترویج موسیقی خوب، یا سعی در نفی آن دارد یا با جایگزین های بدتر کمر به نابودی آن بسته
گوش بچه ها پر شده از خزعبلات رپ و هیپ هاپ که خودِ رَپِر (از به کار بردن لفظ خواننده اِبا دارم ) نمیفهمد چه میگوید.
درون خانواده ی بزرگ موسیقی غوغاست و همه به جان هم افتاده اند
و هزار معضل و مشکل ریز و درشت
آنوقت شما تشریف آوردید اینجا و میگویید چرا نوشته شده “تسلط ایشان بر موسیقی ارکسترال غربی”.
سعدی این شعر زیبا را برای بیان احوالات امثال شما سروده که:
خانه از پاى بند ویران است *** خواجه در بند نقش ایوان است
پیرمردی ز نزع مینالید *** پیر زن صندلش همیمالید
کامنت شما خیلی جواب داشت چون از جمله جمله اش بر میامد که دیگران بی سواد و نادانند و فقط شما متخصص امر هستید چند نام از موسیقی دانان غربی هم کنارش ردیف نمودید که یعنی ما هم بله……
ولی این راهش نیست و جواب دادن به شما هم بیشتر وقت تلف کردن است این چند خط را هم نوشتم در جهت تنویر ذهن مخاطبین که خدایی ناکرده به راه شما نیفتند.
اعتبار ارزیاب را هم جناب پورقناد که همه عمر و وقت و انرژی خود را برای موسیقی صرف کرده اند بررسی کرده اند شما نگران نباشید
در ضمن لطف فرموده موسیقی خوب و باارزشی خلق کنید که دیگران هم استفاده ببرند.
جواب صادق:
این رو به این دلیل که استاد علیزاده استاد من بوده نمیگم ولی ایشون جزو بهترینهای موسیقی ما هستند. من فکر کنم شما خصومت شخصی باهاشون دارید
جواب آقای پورتجریشی:
ممنون از نقدتون منم موافق این هستم که این اثر شباهتهایی با آلبوم قبلی داره ولی فراموش نکنید که دخت پریوار خیلی زیبا ست
با سلام دوباره
ممنون از اینکه من و امثال من را کمی نواختید دوست ناشناس. واینکه خیلی خوشحالم بالاخره مقصر وضعیت کنونی موسیقی را یافتید 🙂
کامنت من بیشتر به این جهت بود که عبارت استفاده شده تواتر پیدا کرده و در جاهای مختلفی به کار میرود وگرنه به هیچ عنوان منظور من برتری بخشیدن به گونه ای از موسیقی نبود. البته از نظر من شایذ همین نکات ریز تنها نقش ایوان نیستند و خود نشان از ویرانی پایبست دارند. البته اگر ناراحتتان نمیکنم. 🙂
در مورد اعتبار ارزیاب حق کاملا با شماست و درست میفرمایید سایت موسیقی ما از بهترین سایتهای موسیقی ایران است و حرف من به صورت غیرمستقیم به سردبیر سایت اشاره داشت که همینجا عذرخواهی میکنم.
در مورد وضعیت بد موسیقی با شما موافقم ولی من متوجه نشدم کجای حرف من طرفداری از وضع موجود بود؟
در مورد اینکه -ما هم بعله…- کمی بی انصافی و عصبانیت به خرج دادید که به نظرم زیادی بود. این چند آهنگساز را که هر علاقمند به موسیقی میتواند نام ببرد و در آن ادعایی نیست. منظور من این بود که موسیقی رکسترال غربی مفهوم بزرگی است و تنها به غرب هم محدود نمیشود.
به هر صورت ممنون از سایت خوب موسیقی ما و شما دوست ناشناس.
آقا صادق:
شما مشخصا آدمی هستید که انگار بیشتر به حرف زدن علاقه دارید تا فکر کردن.
که البته این معضل امروز جامعه ماست.
جنابعالی حتی دقت نکردید که سایتی که دارید مطلب اون رو میخونید موسیقی ما نیست بلکه گفتگوی هارمونیک هست!!!!!
و با اعتماد به نفس بالا دو بار هم گفتید سایت موسیقی ما!!!
شما بهتره بجای اظهار نظرهای اینچنینی یک نگاه درونی به خودتون داشته باشید.
شاید مشکلتون حل شه