چسب: در ساخت و تعمیر ویولنسل از چسبی به نام چسب پنهان (Hide Glue) بکار می رود که اتصالاتی محکم و ماندگار و با این حال قابل جداسازی در موارد لازم را پدید می آورد. این چسب یکی از انواع چسب های حیوانی است که از جوشاندن بلند مدت بافت پیوندی جانوری تهیه می شود. صفحه رویی ممکن است با چسب رقیق شده چسبانده شود، چرا که برای برخی تعمیرها برداشتن بخش رویی ساز ضرورت پیدا می کند.
از نظر تئوری، چسب بکار رفته از چوب ساز، استحکام کمتری دارد. در نتیجه هنگام انبساط و انقباض های احتمالی چوب، چسب گسسته شده و از ترک خوردن صفحه ی ساز پیشگیری می شود.
آرشه: در روش سنتی، آرشه از چوب برزیلی یا پرنامبوکو ساخته می شود. هر دوی اینها، چوب یک درخت (Caesalpina echinata) هستند، با این تفاوت که پرنامبوکو که برای آرشه های با کیفیت تر استفاده می-شود، چوب بخش میانی این درخت است (which is sometimes stained to compensate). پرنامبوکو چوب سنگین و صمغ داری با خاصیت ارتجاعی بسیار است و از این رو چوبی ایده آل برای ساختن آرشه به حساب می آید.
بدنه آرشه را از فیبرکربن نیز می سازند، چرا که این ماده از چوب مقاوم تر است. آرشه های کم بهای مشقی با کیفیت پایین را معمولا از فایبرگلاس می سازند. میانگین درازای آرشه ویولنسل حدود ۷۳ سانتیمتر (کوتاه تر از آرشه ویولن و ویولا) و بلندی آن (از زیر قلاب متحرک تا بالای چوب آرشه) ۳ سانتیمتر و ضخامت آن یک و نیم سانتیمتر است.
قلاب آرشه ویولنسل (Frog)، بخشی که هنگام گرفتن آرشه زیر انگشتان قرار می گیرد، مانند ویولا دارای گوشه ای گرد شده ولی با پهنای بیشتر است. آرشه ویولنسل تقریباً ۱۰ گرم از آرشه ویولا سنگین تر و آرشه ویولا نیز به همین اندازه از آرشه ویولن سنگین تر است.
برای موی آرشه از موی اسب استفاده می شود، هرچند موهای تهیه شده از مواد مصنوعی در رنگهای گوناگون نیز برای این کاربرد موجود است. نوازنده، موهای آرشه را کلوفون اندود می کند تا با سیمهای ساز درگیر شدهتثیشد و آنها را به نوسان درآورد.
موی آرشه باید به صورت دوره ای تعویض شود، بخصوص آنگاه که با پاره شدن پیاپی موها یا کاهش کیفیت درگیری آنها با سیم مواجه می شویم. موها در هنگام نوازندگی، بوسیله یک پیچ (End screw) که قلاب گیرنده موها را به عقب می کشد، تحت کشش قرار می گیرند.
تصاویر واضح با نام قسمتهاى مختلف ویلن