اپرای سان فرانسیسکو (۳)

ترنس مک اووین (Terence McEwen) از سال ۱۹۸۲ تا سال ۱۹۸۸ کارگردان اصلی اپرای سان فرانسیسکو بود. به دنبال خبر بازنشستگی آدلر در ژوئن ۱۹۷۹، ترنس جانشین با صلاحیت آدلر شد. او در مونتریال کانادا بزرگ شد، از سن بسیار کم عاشق اپرا بود، به رادیو گوش می داد و در سن ۱۴ سالگی در تعطیلات زمستان به منظور شنیدن اپراهای محبوبش، به نیویورک سفر کرد. سایو (Sayão) خواننده محبوب ابدی ترنس بود که او برای دیدن سایو در اجرای مانون (Manon) در مونریال اصرار فراوان داشت.

عشق فراوان او به اپرا، او را به دیدن خانه اپرای رویال در لندن و انجام کار با دستمزدی اندک با دکا (Decca Records)، کشانید؛ تا آنکه در سال ۱۹۵۹ در نیویورک اقامت گزید و برای ۲۰ سال بعدی زندگیش برنامه های لندن را ضبط و تکثیر می کرد. در آن زمان آرم کلاسیک دکا، مهمترین برچسب روی دیسکتهای موسیقی در نیویورک بود.

بعد از اینکه آدلر او را یافت و کار در اپرای سن فرنسیسکو را به او پیشنهاد داد، در سال ۱۹۸۰ به سن فرنسیسکو نقل مکان کرد و شدیدا مشغول یادگیری، چگونه اداره کردن کمپانی اپرا شد. در ژانویه ۱۹۸۲ ترنس مک اوون رییس SFO شد.

تجربات او در تشخیص قابلیتهای صداهای یک انسان، تعجب آور نیست، شاید این توانایی او از دوران کودکی و نوجوانی اش به دست آمده باشد که بخشهای تئاتر گونه را کنار می گذاشت و بیشتر روی خوانندگان تمرکز می کرد.

در طی ژوئن ۱۹۸۵، مک اووین خط مشی اصلی خود را معرفی کرد که آن متمرکز شدن روی استخدام بهترین خوانندگان دنیا بود.

به دلیل شرایط اقتصادی در سال ۱۹۸۲، مک اووین، برای ترکیب کارهای اداری و اجرایی با برگزاری برنامه های آموزشی و تحصیلی فوق العاده، یادگیری رهبری و سازماندهی اپرا و امکان تحصیل برای هنرمندان جوان، مرکز اپرای سن فرنسیسکو را به وجود آورد. این مرکز شامل: برنامه اپرای مرولا، (برنامه هایی که آدلر در گذشته برگزار می کرد) نمایش استعدادها (Showcase Series)، مرکز خوانندگان، (Schwabacher Recitals) و برنامه های آموزشی دیگر بود.

با معرفی خوانندگان جوانش به استادان گذشته و نیز دعوت آنان به تمرینات، او امیدوار بود تا بتواند اجراهای متوالی را در دوره فصل پائیز داشته باشند.

در میان موفقیتهای او می توان از دولورا زاجیک متسو سوپرانو (mezzo-soprano Dolora Zajick) با اجرای نوادا (Nevada) نام برد.

در طول فصل پائیز ۱۹۸۳، اجراهای دانش آموزی و خانوادگی از La traviata به همراه زیرنویس، نشان داده شد. این اپرا به طور همزمان با ترجمه نوشتاری آن که روی پرده ای روی صحنه نشان داده می شد، اجرا شد. این روش جدید بسیار موفق آمیز بود و عکس العملهای قابل توجهی را کسب کرد و این روش هم اکنون در تمام تولیدات فصول اپرای سن فرنسیسکو و SFO استفاده می شود و همچنین این شیوه در اپراهای دیگر نیز مرسوم شده است.

در سال ۱۹۸۶ (Sir John Pritchard) به عنوان کارگردان موسیقی تا سال ۱۹۸۹ منصوب شد. در ۸ فووریه ۱۹۸۸ مک اووین از کار استعفا داد و روز بعد از آن، استادش کورت هربرت آدلر، از دنیا رفت!