گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

ادوارد الگار، آهنگساز انگلیسی (۶)

خانه ای که آنها یافتند، کلبه ای در ساسکس و نزدیک فیتلوورت بود. این مکان مناظر زیبا و جنگل های خوش منظره ای در اطراف خود داشت که الگار می توانست در آنها قدم بزند. این خانه “برینکولز” نام گرفت و الگار عاشق آن شد.

در مدت زمان کوتاهی “سونات ای ویولون” (Violin Sonata op. 82)، “کوآرتت سازهای زهی” (String Quartet op. 83)، “کوئینتت پیانو” (Piano Quintet op. 84) و “کنسرتوی ویلنسل” (Cello Concerto op. 85) ساخته شد. لذت این خانه کوتاه مدت بود چرا که در زمان اقامت شان در این خانه، خانه ی دیگرشان به نام سورن مورد تجاوز واقع شد.

در تابستان ۱۹۱۹ بود که آنها به سورن برگشته و دیدند که یکی از همسایه ها در نزدیکی اتاق موسیقی، گاراژی بنا کرده است. آنها به این فکر افتادند که توانایی داشتن دو خانه را ندارند و برای همین سورن را به حراج گذاشتند. آلیس که حالا به مرز ۷۰ سالگی رسیده بود، به تدریج پژمرد و در سال ۱۹۲۰ جان به جان آفرین سپرد.

الگار بسیار افسرده بود. سعی کرد که خانه ی برینکولز را بخرد اما صاحبخانه به دلایل خاصی دل به فروش آن خانه نسپرد. الگار هر دو خانه ی سورن و برینکولز را در سالهای ۱۹۲۱ و ۱۹۲۲ ترک کرد. ابتدا در لندن ماند و در آپارتمانی سکنی گزید.

سپس، به علت فوت آلیس و عدم علاقه به برقراری ارتباطات بیشتر در لندن، و به این دلیل که آلیس را در قبرستانی نزدیک مالوِرن دفن کرده بود، در آوریل ۱۹۲۳ رهسپار دیار قدیمی خود شد.

در آغاز، یک عمارت بزرگ در “کمپسی” خرید که در نزدیکی سورن در مالوِرن بود. در پاییز ۱۹۲۳ سفری دریایی به رودخانه ی آمازون داشت. سالهای آخر عمر خود را در خانه ی دوستان به تنهایی و انزوا می گذراند و قطعاتی نیز هر چند اندک می ساخت.

او به صورت مرتب به مسابقات اسب دوانی می رفت و با دوستان قدیمی خود به محله های زمان کودکی خویش سر می زد. او همیشه در فستیوال های موسیقی شرکت می کرد و از کارهای قدیمی خود نیز اجراهایی می گذاشت. با این همه، باز هم تنها و بی قرار بود.

در نیمه ی دوم سال ۱۹۲۷، او عمارت خود را ترک گفت. او در ابتدا به وُرسِستر رفت و خانه ای در آنجا اجاره نمود. سپس، پنج ماه بعد، به استراتفورد رفت تا بتواند نمایش های ماهانه ی شکسپیر که در تالار این شهر برگزار می شد را ببیند. دو عمارت بزرگ دیگر نیز در این دوران اجاره کرد، اگر چه که هیچ کدام از آنها برای الگار “خانه” نشدند. سپس، در ۱۹۲۹ خانه ای بزرگ و معمولی در حاشیه ی رود و در کنار کلیسای جامع خرید.

ابراهیم قائدی

ابراهیم قائدی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است