گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گفتگو با علی صمدپور (۵)

صحبت یک نفر نیست، صحبت یک نسل است. یک نسل ویژگی تعهد و صداقت را ندارد. چراییاش معلوم نیست؟


یکی که مثلاً برای عقیده‌اش زندان رفته، از سیستم و سازمان ضدعقیده‌اش چقدر هم بودجه گرفته و کار کرده! کما اینکه در سال‌های اواخر دهه‌ی هشتاد هم همه، این شهر و آن شهر کنسرت می‌دادند و توجیه این بود که کنسرت چه دخلی به وضعیت سیاسی دارد؟ در دهه‌ی هفتاد هم اقبالی که به موسیقی شد علل اجتماعی داشت و همه‌‌ی همه‌اش به کار و خلاقیت موسیقی‌دانان ربط نداشت. من فکر نمی‌کنم تعداد آنهایی که دنبال یک کار درخشان از موسیقی ایرانی بودند بیشتر از آنهایی باشد که بعدها که ویدیوی کنسرت یانی آمد دنبال یانی بودند. آن زمان گزینه‌ی دیگری نبود.

حال اگر بخواهیم بطور خاص به خود شما بپردازیم در مورد شما علاوه برتمام این بحث‌ها به نظرم اینکه دوست داشته اید زمینه های مختلف را تجربه کنید هم باعث شد تا آنطور که می توانست باشد شناخته شده نباشید. برای مثال اگر آن انرژی که روی داستان گذاشتید، همان را روی ساز می گذاشتید شاید امروز چند آلبوم تکنواری داشتید.

من هیچوقت دوست نداشتم سازم با کسی اشتباه گرفته شود. تا دوره‌ای می‌دیدم که حرفی برای گفتن ندارم. کمااینکه امروز هم این همه سی‌دی بیرون می‌آید و حرفی برای گفتن ندارند و معلوم نیست برای چه در می‌آید. یک جاهایی رسیده بودم به آن اتفاق اما حس می‌کردم کارهای مهمتری دارم. یک دوره هم این بود که فکر می‌کردم من حس می‌کنم تفاوتی در سازم وجود دارد ولی مخاطبم این فرق را متوجه نخواهد شد و می‌خواهد من را اشتباه بگیرد چون ظرفیت ذهنی‌اش فراتر از چیزهایی که پذیرفته نیست.

شاخه به شاخه شدنتان را پس قبول دارید؟

بله ولی به خاطر تکثر علایقم بوده. انجام کارهایی که ربط به موسیقی نداشته و علتش آن بوده که کلاً مشکلم با موزیسین‌ها این بوده و هست که به غیر از زمینه‌ی خودشان از کمتر چیز دیگری سر در می‌آورند و من در نهادم با «یک چیز» بزرگ نشدم.

در غرب هم موسیقیدانهای بزرگ فلسفه می دانند و ادبیات را می شناسند و به این مقولات اهمیت میدهند ولی نه اینکه خودشان هم بیایند رمان بنویسد یا فلسفه بورزند. در مورد شما اینطور نیست.

بله در من مثلاً داستان بسته می‌شد. دست من نبوده و این به شخصیتم مربوط می‌شود. گاهی می‌خواستم ساز بزنم می‌نشستم داستان می‌نوشتم یا برعکس.

به لحاظ امکانات چطور بودید؟

فکر می‌کنم شرایط چندان ایده‌آلی هم نداشتم ولی شاید صبر زیادی داشتم و این بیشتر کارساز بود. مثلاً جایی که می‌دیدم وضع مالی‌ام خوب نیست ساده‌ترین راه را هم انتخاب نمی‌کردم.

سعید یعقوبیان

سعید یعقوبیان

متولد ۱۳۵۸ تبریز
کارشناس ارشد علوم اقتصادی و برنامه‌ریزی از دانشگاه علامه طباطبایی ۱۳۸۶
نوازنده‌ی تار و سه‌تار، منتقد و پژوهشگر موسیقی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است