علی خوب بخت
موسیقی با نوای روحانی و حزن انگیز ارگ شروع می شود که روی تم قطعه معروفی از باخ به نام “Air on G String” از سوئیت شماره ۳ در D ما‍‍ژور ساخته شده است. زمانی که این آهنگ برای اولین بار از رادیو پخش شد، شبیه به هیچ یک از آهنگهای پخش شده تا آن زمان نبود.
این قطعه که به واقع اولین آهنگ ساخته و تنظیم شده توسط گروه پروکل هاروم (Procol Harum) بود طی مدت کوتاهی تبدیل به یکی از پر فروش ترین قطعات
آن زمان شد و ۶ میلیون نسخه از آن در سراسر جهان فروش رفت و معروفترین قطعه در مراسم عروسی شد.
A Whiter shade of Pale, Original
Version
جالب اینکه این آهنگ توسط گروه Procol Harum تنها طی ۲ روز ضبط شد. باید توجه داشت که در سالهای آخر دهه ۶۰ که دوران تبلور موسیقی Rock و R&B
بود، دستیابی به چنین مقامی برای گروهی که اولین LP خود را منتشر می کرد، یک موفقیت بزرگ محسوب می شد.
این قطعه در حقیقت نقطه آغازی بر فعالیت گروه بود. گروهی که عمر فعالیت زیادی نداشت و در سالهای بعد موفقیت چشم گیری نصیبش نشد. ولی بدعت
گذار سبکی شد که بعدها خیلی از گروههای Progressive Rock مثل Moody Blues را آن را ادامه دادند.
گروه Procol Harum در ابتدا توسط سه دوست ۱۴ ساله یعنی Gary Brooker پیانیست، B.J.Wilson درامر و Robin Trower گیتاریست پایه گذاری شد. در طول
سالهای اولیه فعالیت این گروه تنها یک Cover آهنگ “Poison Ivy” از گروه Coaster آنها توانست رتبه ۳۵ در UK Chart را تصاحب کند. در ۱۹۶۶ ، Trower و Wilson گروه را ترک کردند و Brooker با همکاری Keith Reid آهنگسازی گروه را به عهده گرفتند و Mathew Fisher به عنوان نوازنده ارگ، Ray Royer گیتاریست، Dave Knights بیسیست و Bobby Harrison به عنوان درامر به گروه ملحق شدند.
A Whiter shade of Pale,
Newer Version
پس از تشکیل گروه، آهنگ A Whiter Shade of Pale که اولین LP گروه نیز بود ضبط شد و Reid بلافاصله یک نسخه آن را به ایستکاه رادیو لندن ارسال
کرد. اولین پخش این آهنگ از رادیو، تقاضاهای مکرر برای پخش مجدد آن را به همراه داشت. پس از آن بنا به درخواست Decca Records آلبوم اول گروه منتشر شد.
هرچند گروه Procol Harum در ادامه فعالیت هنری موفقیت آنچنانی نداشتند، ولیک آهنگ A Whiter Shade of Pale همواره جزء ماندگارترین آثار تاریخ Rock بوده است و تاکنون دهها اجرای Cover و Instrumental از این آهنگ ضبط شده است و در آخرین رده بندی مجله Rolling Stone از ۵۰۰ ترانه جاودانه، این آهنگ رتبه ۵۷ را به خود اختصاص داده است.
۱ نظر