سعید یعقوبیان
نشانِ شنیدن در آئورایِ غیاب
از چشمه‌ای که محمدرضا لطفی پس از بازگشتش به ایران در نیمه‌ی دهه‌ی هشتاد جوشاند نوازندگانی برآمدند که پس از او برخی راهی خودمحورانه گشودند و گروهی نیز مجموع شدن را بر پراکندگی ترجیح دادند. حاصل این فکر گروهی شده است که اعضایش هر کدام هم به جاهِ آفرینندگی می‌اندیشند و هم به راه نوازندگی. صدادهی قرص و محکم گروه «آن» از همین روست. علاوه بر این گردهم ماندن، این نیّت که در هر اثر از این گروه، به نوبت، یکی از اعضا مسئولیت آهنگسازی و سرپرستی کار را به عهده می‌گیرد نیز جاذبه و پویایی آن را افزون کرده و هر بار موسیقی دستگاهیِ «آن» رنگِ سلیقه‌ای دیگر بر خود می‌گیرد.
در کنسرت «از من نشان» ساناز ستارزاده با به دست گرفتنِ سکانِ سومین گام گروه (پس از آلبوم «با فراقت چند سازم» سپیده مشکی و کنسرت «آفتاب روشن» آریا محافظ) فرم را در موسیقیِ دستگاهیِ «آن» به سمت چشم‌اندازی جسورانه‌تر برده بود.
پس از بخش نخست کنسرت، (دونوازی تار و تنبک؛ ستارزاده و خشک‌بیجاری) با آغاز بخشِ گروه‌نوازی، ستارزاده مهر تأییدی زد بر این گزاره‌ی منتج از بخش نخست که ذهنیت موسیقاییِ او یک گام از نوازندگی‌اش پیشتر است. کلان-ساختارِ برنامه‌ی نسبتاً آزاد و نامتقارن او با محوریتِ دشتی، توالیِ ضربی-آوازیِ متنوع و در عین حال یکپارچه‌ای بود که با بازگشت‌هایی به عناصری از دشتی و در عبوری نه کوتاه از افشاری، کارمایه‌ی موسیقی را در اجرای گروهی و در مدت زمان طولانیِ این بخش (یک ساعت) حفظ می‌کرد. در این روندگی، نقشِ سر پا بودنِ تکنوازی‌ها و دونوازی‌های نوازندگان مابین بخش‌های گروهی موسیقی –از جمله تارِ میهمانِ تصنیف‌خوانِ گروه- را نیز نباید از نظر دور داشت؛ که پیکره‌ی این بخش با همین خرده‌نوازندگی‌ها سامان و جان یافته بود.
باری؛ این «آن» را باید غنیمتی شمرد در دورانی که آنچه از موسیقی دستگاهی در کار اغلب گروه‌های منسوب به این شاخه از موسیقی ایران برجای مانده تنها همان توالیِ دستگاهی است و دیگر به ندرت می‌توان زبان و بیانِ نوازندگیِ سرآمدانِ غائبِ این نحله در تاریخ موسیقی ایران را در نواسازی‌ها و سازورزی‌های مجریان آن یافت.
***
گفتگوی هارمونیک
گروه موسیقی «آن» در سال ۱۳۹۳ با هدف تولید و اجرای موسیقی دستگاهی ایرانی تشکیل شد. اعضای موسس این گروه جملگی نوازندگانی هستند که سابقه‌ی چندین سال فعالیت در گروه همنوازان شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی را دارند. در این گروه هر بار یکی از اعضا مسئولیت آهنگسازی و سرپرستی هنری کار را به عهده دارد و در این راستا هنرمندانی برای اجرای بهتر هر اثر به گروه خواهند پیوست. مجموعه فعالیت‌های فرهنگی این گروه اعم از تولید و اجرای آثار و هم‌چنین شرکت در رویدادهای فرهنگی و هنری، به شکل مستقل انجام می‌پذیرد. اعضای این گروه شامل: آهنگساز، تار: ساناز ستارزاده، تار، تصنیف‌خوان: سیاوش ایمانی، سنتور: آریا محافظ، نی: هوشمند عبادی، سه‌تار: سپیده مشکی، کمانچه: سینا دانش، عود: آوا اره‌سازان، دف و دایره: مهرزاد هویدا، تنبک: سینا خشک بیجاری هستند. کنسرت «از من نشان…» در ۵ مرداد ۱۳۹۸ به روی صحنه رفته است.
۱ نظر