از سال ۱۹۱۰ تا سال ۱۹۳۱ «باریوس» فعالیت های خود را محدود به کشورهای «آرژانتین»،«اروگوئه» و«برزیل»کرد؛ حتی یک تور گسترده از رودخانه آمازون برگزار کرد. او بعد از کامل کردن تور آمریکای جنوبی خود با کنسرت ها در «فرنچ گایانا»، «ونزوئلا» و «کلمبیا»، در آمریکای مرکزی طوفان به پا کرد. در اوج کارش، در «سن خوزه» کاستاریکا، «باریوس» ۱۵ کنسرت با برنامه های مختلف در ۳۱ روز اجرا کرد.
«باریوس» با بازدید از کشورهای آمریکای مرکزی در سال ۱۹۳۳ و ۱۹۳۴ به مکزیکو سیتی راه یافت؛ جایی که «آندرس سگوویا» را از یک اجرای سطح بالا به یک اجرای متوسط منتقل کرد. «سگوویا» کنسرت های باقیمانده اش را لغو کرد و «باریوس» برای رفتن به اروپا از راه کوبا جدا شد. او یک کنسرت در کنسرواتور سلطنتی«بروکسل» برگزار کرد که بزرگترین موفقیت او در اروپا بود.
سالها بعد تحقیقات نشان داد که «باریوس» آخرین شخص رنگین پوست بود که به طور علنی در ۸ اکتبر سال ۱۹۳۵ در رادیوی ملی آلمان نازی اجرا کرد.
«باریوس» به جای اینکه میزبان آلمانی خود را مهار کند، تنظیم خودش «un sueno en la floresta» رویایی در جنگل را نواخت. با جنگ جهانی دوم و جنگ داخلی اسپانیا، «باریوس» به قاره آمریکا برگشت و برای معیشت خود با چالش های جدیدی روبرو شد. سینماها با ارائه فیلم های رنگی با قیمت های عمومی تغذیه شدند و روند صنعت سرگرمی تغییر کرد.
او در سال ۱۹۳۷ موفق شد از طریق «پورتوریکو» به ایالات متحده سفر کند. «باریوس» به طرز چشمگیری به حامیانش متکی بود و گرچه خروجی آهنگسازی هایش کاهش می یافت اما از استاندارد بالایی برخوردار بودند.
با درخواست ویزای ورود به ایالات متحده در «گواتمالا» در اکتبر ۱۹۳۹ سفارت امریکا دریافت که «باریوس» دارای مدرک دیپلماتیک کاذب و بدون گذرنامه است. سفارت به «باریوس» کمک کرد تا بتواند پاسپورت پاراگوئه را دریافت کند، اما باریوس نپذیرفت. هنگام خروج از سفارتخانه، باریوس دچار حمله قلبی شد و در یک کیلینیک پزشکی در حوالی آنجا فورا معالجه شد.
او به زودی توسط دیکتاتور «السالوادور» یعنی «ماکسیمیلیانو هرناندز مارتینز» پذیرفته شد و با توجه به پرداخت وجه نقد و مستمری و خدمت به عنوان معلم در هنرستان «رافایل اولمدو» خدمت کرد. او دیگر السالوادور را ترک نکرد.
اسناد مهم برای حفظ میراث کامل «باریوس» بلافاصله پس از مرگ او پراکنده شدند، اما ده ها سال تحقیق و همکاری با خانواده های هنرجویانش سرانجام منجر به انتشار نسخه های خطی که باریوس برای هنرجویان و حامیانش نوشته بود، شد.
کتاب طلایی “El libro de oro” در ۷ جلد که به افتخار هفتاد و پنجمین سالگرد این آهنگساز منتشر شده است، میراث موسیقی او را تکمیل و حفظ می کند و زندگی نامه های منتشر شده قبلی را با اسناد واقعی کشف شده اصلاح می کند.
۱ نظر