گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

اپرای متروپلیتن (۴)

ساختمان اپرای متروپلیتن

تکنولوژی “عنوان متروپلیتن” داری سیستم خاموش روشن شدن، عوض کردن زبان (در حال حاضر به آلمانی و اسپانیایی نیز می باشد)، فیلتری که نور صفحه، حضار پشتی یا کناری را اذیت نکند. به دلیل ارتفاع صحنه نمایش سالن متروپلیتن، گذاشتن متن ترجمه در بالای سن مناسب نبود، در حالی که در بیشتر اپراها از این روش استفاده می شد. استفاده از آن به شدت توسط کارگردان موسیقی جیمز لوین منع شد و سیستم “عنوان متروپلیتن” به عنوان بهترین راه حل نمایش ترجمه، مورد قبول هنرمندان اپرا و حضار بوده.

متروپلیتن در سال ۱۹۹۸ سیستم جدید نرم افزاری را وارد نمود که از سال ۲۰۰۰ مورد استفاده قرار گرفت به نام تسیتورا (Tessitura)؛ دیتا بیسی برای ضبط اطلاعات، ارتباط، فروش بلیط، داد و ستد و گزارشاتی از هر اجرا… این سیستم هم اکنون توسط بیش از ۲۰۰ شرکت اپرا، سمفونی، باله، تئاتر، مراکز هنری و موزه ها در آمریکا، کانادا، انگلستان، استرالیا، نیوزلند و ایرلند استفاده می شود.

اپرا متروپلیتن در شبکه های رادیوی بسیاری پخش و اجراهای زنده داشته؛ اولین آن مربوط می شود به سال ۱۹۱۰ رادیو لی د فورست، دو اجرای زنده بر روی سن متروپلیتن که به طور مستقیم از این رادیو از نیویورک تا نیوجرسی پخش شد. در حال حاضر پخش رادیویی زنده متروپلیتن هر شنبه از هفته اول دسامبر تا مه ادامه دارد. اجراهای زنده آنها اغلب از رادیو NBC، ABC و CBC Radio 2 شنیده شده.

زمانی که در سالهای ۱۹۷۰ پخشهای رادیویی کاهش پیدا کرد متروپلیتن شبکه رادیویی مستقل خود را راه اندازی نمود که امروزه نیز از شبکه های رادیویی دنیا به گوش می رسد. سیستم پخش رادیوی در طول سالها دچار پیشرفت و تغییر شده. تمام پخشها از طریق موج FM قابل دسترسی بودند. سیستم ماهواره ای بعدها پخش جهانی را با کیفیت بهتری ارائه کرد.

تامین هزینه های پخش برای متروپلیتن در سالهای افسردگی جنگهای جهانی بسیار دشوار بود. تقاضای پول از NBC تا شرکت آمریکایی تنباکو! حمایت مالی از طرف شرکت تکزاس – تکزاکو در ۷ دسامبر ۱۹۴۰ با پخش اجرای عروسی فیگارو (Le nozze di Figaro) اثر موتسارت آغاز شد. حمایت این شرکت برای ۶۳ سال ادامه داشت. رادیو اپرا متروپلیتن ۲۴ ساعته از رادیو ماهواره ای Sirius XM 3 تا ۴ اجرای زنده را در هفته و در زمانهای دیگر اجراهای متروپلیتن را از آرشیو، پخش می کند. این کانال رادیویی ماهواره ای در سپتامبر ۲۰۰۶ راه اندازی شد که مارگریت جونتوایت (Margaret Juntwait) اصلی ترین مجری آن می باشد.

اجراهای زنده تلویزیونی متروپالتن از سال ۱۹۴۸ آغاز شد. اجرای کامل اپرای اتلو اثر وردی که به طور زنده پخش شد. با اینحال تا سال ۱۹۷۷ این اپرا به عنوان اپرایی اصلی و همیشگی در تلویزیون حضور نیافت. سالهای بعد مجموعه جدیدی از اپرا درPBS که ” اجرای زنده از اپرای متروپالتن” خوانده می شد، پخش شد.

در میان اجراها و پخشهای زنده فراوان از تلویزیون، از پخش اجرای کامل اپرای حلقه نیبلانگن اثر واگنر در سال ۱۹۸۹ می توان نام برد. در سال ۲۰۰۷ اجراهای دیگری در شبکه PBS با کیفیتی بالا تولید و پخش شد. در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ به عنوان بخشی از تلاش شرکت جهت جذب تماشاچیان جدید، متروپالتن مجموعه ای را از شش اجرای زنده از طریق ماهواره در سالنهای تاتر با نام “اپرا متروپالتن: اجرای زنده HD” (با کیفیت پخش بالا) پخش می کرد.

این مجموعه با نسخه ۱۱۰ دقیقه ای در بیش از ۱۰۰ سالن تاتر در آمریکای شمالی، ژاپن، انگلستان و چندین کشور اروپایی پخش شد. به گفته پیتر گلب مدیر اپرا در آن دوره؛ در حدود ۶۰۰۰۰ نفر در سالنهای سینما و تاتر شاهد اجرای زنده ۲۴ مارچ “آرایشگر شهر سویل ” بوده اند. نیویورک تایمز تعداد فروش بلیطهای این اجرا را ۳۲۴۰۰۰ بلیط دانست، درحالی که هر کدام از این پخشهای زنده با کیفیت بالا، ۸۵۰۰۰۰ تا ۱ میلیون دلار هزینه در برداشته. صدها اثر صوتی و ویدیویی متروپالتن بر روی اینترنت نیز قابل استفاده است. رادیو اپرا متروپالتن نیز از طریق اینترنت قابل دسترسی است. وب سایت رسمی متروپالتن اطلاعات کامل آهنگسازان، رهبران، خوانندگان و تاریخچه متروپالتن را در اختیار قرار می دهد.

در ۱۰ فوریه ۱۸۹۷ آرماند کستل مری (Armand Castelmary) در آخرین اجرای اپرای مارتا اثر فردریش فن فلوتو (Freiherr von Flotow) در اواسط کار بر روی سن دچار حمله قلبی شد و زمانی که پرده ها پائین کشیده شد در آغوش دوستش؛ خواننده با صدای زیر مردانه؛ ژین د رزک (Jean de Reszke) از دنیا رفت. آنان اجرا را متوقف نکردند و ژوزپه کرنوسکو (Giuseppe Cernusco) آن نقش را ادامه داد. در ۴ مارچ ۱۹۶۰ لئونارد وارن (Leonard Warren) بعد از تکمیل قسمت دوم اپرای” جبر سرنوشت” (La forza del destino) اثر وردی، سکته قلبی کرد و بر روی سن از دنیا رفت.

در ۳۰ آوریل ۱۹۷۷ بتی استون (Betty Stone) عضو گروه کر، در سفر اپرا برای اجرای ” تروبادور-شاعر قرن ۱۱ فرانسه” (Il Trovatore) در کلاولند بر اثر صانحه ای اتفاقی در پشت سن کشته شد. در ۲۳ جولای ۱۹۸۰ هلن هاگنس مینتیکس (Helen Hagnes Mintiks) ویلنیست با اصلیت کانادایی توسط کارگردان پشت صحنه؛ کرگ کریمین (Craig Crimmins) در طی اجرای باله برلین در پشت صحنه کشته شد.

در ۵ ژانویه ۱۹۹۶ ریچارد ورسال (Richard Versalle) خواننده صدای زیر مردانه (تنور) در حالی که نقش ویتک را در اپرای “ماجراهای مارکوپولو” اثر لئوز جاناک (Leoš Janáček) بازی می کرد بر روی سن از دنیا رفت. این در حالی بود که وی در قسمتی از اجرا از نردبانی بالا می رفت و ناگهان دچار حمله قلبی شد و از بالا بر روی سن به پائین افتاد.

علاوه بر آن چندین تماشاگر نیز در دورانهای مختلف در طی اجرا ی اپرا متروپالتن از دنیا رفتند. معروفترین آن؛ خودکشی یکی از تماشاگران به نام بانچو بانچفسکی (Bantcho Bantchevsky) خواننده و مترجم بلغاری-آمریکایی در ۲۳ ژانویه ۱۹۸۸ در اجرای مکبث اثر وردی بود در حالی که این اجرا به طور مستقیم از رادیو در آمریکا در حال پخش بود.

en.wikipedia.org

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است