دوره ای که اثل در زندان سپری کرد، تجربه ای بسیار عالی درباره ی اراده ی جمعی و از خودگذشتی زنان در هر سن و از هر طبقه ی خانوادگی به او می آموخت. یک روز که زندانی ها در حال هواخوری بودند، اثل پشت پنجره ای که به حیاط زندان مشرف بود رفت و با استفاده از مسواکش سرود مبارزه برای حق رأی که توسط آنها خوانده می شد را رهبری کرد.
در همین حال، سر توماس بیچام که به ملاقات اثل آمده بود، وارد زندان شد و او را در حال رهبری مارش زنان دید.
وی خود را عضوی از فراماسونری عجیب غریب و غیر رسمی هنرمندان، نویسندگان و موزیسین ها می دانست که اعضای دیگرش کسانی مثل مارسل پروست، ژان کوکتو، رومین بروکز (Romaine Brooks)، سرگئی دیگیلف (Serge Diaghilev)، ویلت ترفوسیس (Violet Trefussis)، ردکلیف هال (Radclyffe Hall) و اسکار وایلد بودند (که اثل مدت کوتاهی نامزد برادرش بود).
آثار اثل اسمایث شامل قطعات مجلسی، سمفونی ها، آثار کرال و اپرا است و معروف ترین اپرای او The Wreckers به سال ۱۹۰۴ ساخته شده است. به اعتقاد سر توماس بیچام، رهبر ارکستر، The Wreckers «یکی از سه یا چهار اپرای انگلیسی است که کیفیت و سرزندگی موسیقایی واقعی دارد» و ملکه ویکتوریا برای اجرای این اپرا در بالمورال (Balmoral) رسما از اسمیث دعوت به عمل آورد و نشان بانوی فرمانده ی امپراطوری بریتانیا در سال ۱۹۲۲ برای او ایجاد و به وی اهدا گردید.
ای اف بنسون در سری کتاب های دودو که از سال ۱۸۹۳ تا ۱۹۲۱ نوشته و منتشر شد، کاراکترِ “ادیث استینز” را با الهام از شخصیت اسمایث آفریده بود. این ماجرا مربوط به سال ها پیش از خلق چهره های آشنای موسیقیایی توسط بنسون در سریِ دوشیزه مپ (Miss Mapp) بود.
اثل نیز با روی گشاده آن را پذیرفت و تأیید کرد. ویرجینیا وولف اما از کسانی بود که اسمایث را مورد تمسخر قرار داد.
همچنین این بانوی آهنگساز و معترض ، مدل نمایشنامه های رادیویی با عنوان دیم هیلدا تبلت (Dame Hilda Tablet) بود که در نیمه ی قرن بیستم توسط هنری رید (Henry Reed) نوشته می شد، بود.
او همچنین با فیلم تلویزیونی ای در شبکه ی “بی بی سی” به نام شانه به شانه (Shoulder to Shoulder) ساخته ی مورین پرایور (Maureen Pryor) به تصویر کشیده شد.
بشنوید قسمتی از کنسرتو برای ویولون و هورن را ساخته اثل اسمایت
شنوایی اثل در سال های پایانی زندگیش ضعیف شد و بدین ترتیب کمتر آهنگ ساخت. البته او متون نثر زیادی که بیشترشان در مورد زندگی خودش بود را از خود به جای گذاشت.
دِیم اثل مری اسمایث به سال ۱۹۴۴ و در ۸۶ سالگی در زادگاهش وکینگ، درگذشت و همانجا نیز به خاک سپرده شد.
فهرست آثار اسمایث:
اپراها
فانتازیو (Fantasio)
در والد (Der Wald)
دِ رکرز (The Wreckers)
دِ بوتزوینز میت (The Boatswain’s Mate)
فت گالانت (Fête Galante)
آنتانت کوردیل (Entente Cordiale)
منابع
ibiblio.org
en.wikipedia.org
۱ نظر