
پژمان اکبر زاده
نوشته های پژمان اکبرزاده
به بهانه انتشار کتاب «فرم موسیقی»
موسیقی سمفونیک ایرانی
«رو به آن وسعت بیواژه» به روایت موسیقی
٩٠٠٠ ویدئوی آموزشی برای پیانو: پروژه دانشگاه آیوا
یکصد و هفتادمین زادروز آفریننده «سمفونی دنیای نو»
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (III)
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (II)
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (I)
آلبومی شنیدنی برای دوستداران موسیقی کلاسیک
انتشار «بیداری»، اثر بهزاد رنجبران
بزرگداشت حسین دهلوی و ئولین باغچهبان در لندن
مایکل جکسون «سفیری برای هنر موسیقی»
نخستین «کارشناس موسیقی» در دادگستری
اجرای هنرجویان موسیقی ایرانی بر صحنه آمستردام
قدرت برای خواندن و جرأت برای صحنه
«تلویزیون حتا تصویر ارکستر را نشان نمیدهد»
«مهم این است که همه کار میکنیم»
«بعد از تو هم در بستر غم میتوان خفت»
«ما بی وطن ها...»
خاموشی ثمین باغچهبان
«اهالی موسیقی کار مطالعاتی را جدی نمی گیرند»
کوشش برای حفظ صلح با زبان موسیقی
چگونه چین، موسیقی کلاسیک را از آن خود ساخت؟...
«رو به آن وسعت بیواژه» برای نی و ارکستر
«ایرانیان گوش موسیقی ندارند»
پاواروتی از نگاه یک اپراخوان ایرانی
بیرون آمدن از محدودهي موسیقی ایرانی
حراج مجموعهء هنری روستروپوویچ در لندن
پازل ارکستر سمفونیک و سیاستهای دولتی در ایران
بزرگترین خواننده موسیقی کلاسیک ایران در پایتخت هلند
خوشحالم که روسیه را انتخاب کردم
سه سال از خاموشی برجسته ترین چنگنواز ایرانی گذشت
رحمتالله بدیعی: «اگر در ایران بودم...»
یکصدمین سال تولد روح الله خالقی
نغمه های بومی ایران با پیانو
یاد استاد بهاری در آلبومی تازه
موسیقی ایرانی و واکنش غیرایرانیان در گفتگو با ایمان وزیری
مصطفی کسروی درگذشت
علی رهبرى در شبكه سى ان ان
از تهران تا وين
پیانو در موسیقی ایرانی (قسمت دوم)
گزارش اختصاصی از اجرای ارکستر سمفونیک تهران در آلمان
پیانو در موسیقی ایرانی (I)
کتابی منحصربفرد درباره موسیقی ژاپن
شارل کوشلین: «ساعت های ایرانی» برای پیانو
کنسرتو ویلن با حال و هوایی ایرانی (گفتگویی با بهزاد رنجبران)
تنها نامى برجا مانده است
انتشار «نوشته های پارسی موسیقی» در سوئد
«نگاره ها» کاری تازه از رضا والی
محمود ذوالفنون از زبان خودش
اجرای رباعیات خیام با ارکستر سمفونیک آلنتون
نگاهی به کتاب «موسیقی و سازهای موسیقی نظامی»
"ضرب تار" آلبومی تازه از حمید متبسم
سخنی از فعالیت های علی محمد خادم میثاق
نگاهی به فعالیت ها و آثار مزدک خامدا
انتشار تاریخچه هنرستان موسیقی تبریز
چهلمین سالروز درگذشت روح الله خالقی
کتابی تازه از پدر اتنوموزیکولوژی ایران
کارهای پیانوی آهنگسازان ایرانی در لندن
انتشار «سمفونی دماوند» از شاهین فرهت
خواهران رهبری
موسیقی سمفونیک با الهام از شاهنامه
درباره لغو یک رسیتال پیانو در دانشگاه تهران
این همه ریا... بس کنید!
راه نی: نوازنده در پی شور و حال موسیقی ایرانی
"دوستی" با کنسرتویی برای جوشا بل ادامه می یابد ...
جشنواره موسیقی آهنگسازان معاصر ایران
اجرای کوارتت زهی بهزاد رنجبران در میلواکی (آمریکا)
بداهه نوازى هاى مينياتورگونه با پيانو
«ناكسوس» و انتشار يك اثر ايراني: گفت و گويي با رضا والي (استاد آهنگسازي دانشگاه پيتسبورگ)
نخستین دوسالانه آهنگسازی موسیقی نو در تهران
دو مجموعه تازه برای فلوت نوازان
تجسم امپراتوري پارس با چنگ
موسیقی سینه به سینه (گفتگو با خسرو سلطانی)
یادبودی برای فرزانه نوایی
موسیقی سمفونیک ایرانی
«رو به آن وسعت بیواژه» به روایت موسیقی
٩٠٠٠ ویدئوی آموزشی برای پیانو: پروژه دانشگاه آیوا
یکصد و هفتادمین زادروز آفریننده «سمفونی دنیای نو»
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (III)
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (II)
چه کار کنیم که او به ایران نیاید! (I)
آلبومی شنیدنی برای دوستداران موسیقی کلاسیک
انتشار «بیداری»، اثر بهزاد رنجبران
بزرگداشت حسین دهلوی و ئولین باغچهبان در لندن
مایکل جکسون «سفیری برای هنر موسیقی»
نخستین «کارشناس موسیقی» در دادگستری
اجرای هنرجویان موسیقی ایرانی بر صحنه آمستردام
قدرت برای خواندن و جرأت برای صحنه
«تلویزیون حتا تصویر ارکستر را نشان نمیدهد»
«مهم این است که همه کار میکنیم»
«بعد از تو هم در بستر غم میتوان خفت»
«ما بی وطن ها...»
خاموشی ثمین باغچهبان
«اهالی موسیقی کار مطالعاتی را جدی نمی گیرند»
کوشش برای حفظ صلح با زبان موسیقی
چگونه چین، موسیقی کلاسیک را از آن خود ساخت؟...
«رو به آن وسعت بیواژه» برای نی و ارکستر
«ایرانیان گوش موسیقی ندارند»
پاواروتی از نگاه یک اپراخوان ایرانی
بیرون آمدن از محدودهي موسیقی ایرانی
حراج مجموعهء هنری روستروپوویچ در لندن
پازل ارکستر سمفونیک و سیاستهای دولتی در ایران
بزرگترین خواننده موسیقی کلاسیک ایران در پایتخت هلند
خوشحالم که روسیه را انتخاب کردم
سه سال از خاموشی برجسته ترین چنگنواز ایرانی گذشت
رحمتالله بدیعی: «اگر در ایران بودم...»
یکصدمین سال تولد روح الله خالقی
نغمه های بومی ایران با پیانو
یاد استاد بهاری در آلبومی تازه
موسیقی ایرانی و واکنش غیرایرانیان در گفتگو با ایمان وزیری
مصطفی کسروی درگذشت
علی رهبرى در شبكه سى ان ان
از تهران تا وين
پیانو در موسیقی ایرانی (قسمت دوم)
گزارش اختصاصی از اجرای ارکستر سمفونیک تهران در آلمان
پیانو در موسیقی ایرانی (I)
کتابی منحصربفرد درباره موسیقی ژاپن
شارل کوشلین: «ساعت های ایرانی» برای پیانو
کنسرتو ویلن با حال و هوایی ایرانی (گفتگویی با بهزاد رنجبران)
تنها نامى برجا مانده است
انتشار «نوشته های پارسی موسیقی» در سوئد
«نگاره ها» کاری تازه از رضا والی
محمود ذوالفنون از زبان خودش
اجرای رباعیات خیام با ارکستر سمفونیک آلنتون
نگاهی به کتاب «موسیقی و سازهای موسیقی نظامی»
"ضرب تار" آلبومی تازه از حمید متبسم
سخنی از فعالیت های علی محمد خادم میثاق
نگاهی به فعالیت ها و آثار مزدک خامدا
انتشار تاریخچه هنرستان موسیقی تبریز
چهلمین سالروز درگذشت روح الله خالقی
کتابی تازه از پدر اتنوموزیکولوژی ایران
کارهای پیانوی آهنگسازان ایرانی در لندن
انتشار «سمفونی دماوند» از شاهین فرهت
خواهران رهبری
موسیقی سمفونیک با الهام از شاهنامه
درباره لغو یک رسیتال پیانو در دانشگاه تهران
این همه ریا... بس کنید!
راه نی: نوازنده در پی شور و حال موسیقی ایرانی
"دوستی" با کنسرتویی برای جوشا بل ادامه می یابد ...
جشنواره موسیقی آهنگسازان معاصر ایران
اجرای کوارتت زهی بهزاد رنجبران در میلواکی (آمریکا)
بداهه نوازى هاى مينياتورگونه با پيانو
«ناكسوس» و انتشار يك اثر ايراني: گفت و گويي با رضا والي (استاد آهنگسازي دانشگاه پيتسبورگ)
نخستین دوسالانه آهنگسازی موسیقی نو در تهران
دو مجموعه تازه برای فلوت نوازان
تجسم امپراتوري پارس با چنگ
موسیقی سینه به سینه (گفتگو با خسرو سلطانی)
یادبودی برای فرزانه نوایی
آخرین ارسالها
- پهلوگرفته بر ساحل اقیانوس موسیقی ایران (X)
- نگاهی به غلبه موسیقی پاپ بر موسیقی کلاسیک در کنسرت «ارکستر سازهای ملیِ» جدید
- پویان آزاده: قصد ضبط «چهارگاه برای پیانو و ارکستر» را دارم
- موسیقی فیلم در خدمت سینما یا نظام ستارهسازی؟ (I)
- فرهنگ اسلامی و پیدایش موسیقی چند صدائی در اروپا (IV)
- ستایش؟
- «سودای ناتمام» منتشر شد
- پهلوگرفته بر ساحل اقیانوس موسیقی ایران (IX)
- رهبری: ناکسوس «نوحه خوان» را منتشر می کند
- نقد روش های مرسوم در استفاده از الگوهای تراش صفحات ویولن، شمارۀ نخست
- نگرشی به تجدد طلبی در هنر و فرهنگ ایرانِ قرن بیستم (XVII)
- کر فلوت تهران در دانشگاه تهران به روی صحنه می رود
از روزهای گذشته…

ویژگیهای ارتعاشی چوب و کوک کردن صفحات ویولن (XIII)
اگر خطوط نودال به وجود آمده در صفحه با این الگوهای مشخص شده، تفاوت داشته باشند، بدین معنی است که توزیع مقاومت و وزن صفحه با نمونه اصلی تفاوت دارد. اگر ما با سبک خطوط نودال آشنایی داشته باشیم، قطعا خود آنها به ما خواهند گفت چه موردی اشتباه و نادرست صورت گرفته است.

دیوید پی یت
دیوید پی یت (David Pyatt) در سال ۱۹۸۸ در حالیکه فقط ۱۴ سال داشت به عنوان جوانترین برنده جایزه بزرگ موسیقیدان جوان سال BBC شناخته شد. به دنبال این موفقیت او به حرفه نوازندگی سولیستی روی آورد که باعث شناخته شدنش در انگلیس، اروپا، آمریکای شمالی، کانادا و ژاپن شد. او در انگلیس با ارکسترهای مهمی مانند ارکستر مجلسی انگلیس (English Chamber Orchestra)، موزار نوازان لندن و ارکستر هاله کار کرده است. اولین برنامه ای که از او در شبکه BBC پخش شد، اجرای دومین کنسرتوی هورن اشترائوس (Strauss) در سال ۱۹۹۳ بود.

پدرام فریوسفی: پیانیست های ما علاقه ای به آکومپانیمان ندارند!
نام پدرام فریوسفی بیشتر از ده سال است در آلبومهای موسیقی دیده میشود، او با وجود اینکه هنوز به دهه چهارم زندگی خود نرسیده، جایگاه مناسبی در میان اهالی موسیقی مخصوصا ساز ویولون دارد. امروز فریوسفی به عنوان کنسرت مایستر ارکستر ملی به رهبری بردیا کیارس فعال است، همچنین در خرداد ماه امسال در اقدامی جسورانه برخلاف همیشه با ویولا “سوگواری باد” را ساخته آهنگساز معاصر، گیا کانچلی را با ارکستر فیلارمونیک ایرانیان به روی صحنه برد که مورد استقبال علاقمندان جدی موسیقی کلاسیک قرار گرفت. امروز با او به گفتگو مینشینیم.

پهلوگرفته بر ساحل اقیانوس موسیقی ایران (X)
فرض کنید از این ۴۰۹۶ مجموعه در طی تقریبا چهارصد سال گذشته هر سال تنها از ۲۰ مجموعه مختلف استفاده شده است. این میشود ۸۰۰۰ مجموعه (۴۰۰*۲۰)؛ یعنی ۴۰۰۰ تا بالاتر از گنجایش سیستم. حال بهطور فرضی سقف مصرف سیستم را پایین بیاوریم و فرض کنیم در هر سال ۱۵ مجموعه مختلف استفاده شده. این میشود ۶۰۰۰ مجموعه یعنی ۲۰۰۰ مجموعه بالا تر از گنجایش سیستم. باز سقف مصرف سیستم را پایین بیاوریم و فرض کنیم در هرسال از ۱۴ مجموعه مختلف استفاده شده. این می شود ۵۶۰۰ مجموعه.

عدم اعتنا به بی اعتنایی! (IV)
همانند شوئنبرگ، آیوز نیز برای مصالح موسیقایی بیش از روش اهمیت قائل بود، یا اگر به زبان شوئنبرگی گفته شود: ایده و سبک؛ ولی آیوز بر آن بود که محدودیت های سنت کلاسیکی را بیشتر از شوئنبرگ درنوردد و برای مصالح موسیقایی خویش بیانی مناسب بیابد. گاهی نیز اصلا به محدوده عملکرد نوازندگان یا سازها توجهی نمی کند. او می نویسد: «چرا موسیقی نتواند همانطور که به درون آدمی رسوخ می کند از درون او به بیرون هم ساطع شود؟ چرا موسیقی باید از این همه مانع و حصار حنجره، دیافراگم، روده، سیم، چوب و مس راه خود را به بیرون باز کند؟… مگر آهنگساز گناه کرده است که بشر فقط ده انگشت دارد؟»

وامگیری موسیقایی به مثابه ارجاع به هویت (III)
تمی به روشنی معرفی میشود اما با فاصلهی کوتاه شکلی خلاصه و خلاصهتر یافته و در طرحوارههایی پخش شده میان سازها تکرار میگردد. یعنی نوعی دگرهسازی کاهنده که با سماجت هر چه بیشتر پاره ملودی وام گرفته شده را تا سرحد امکاناتش تکرار میکند و آن را تا جایی پیش میبرد که جز جوهر فواصل پایهای هیچ باقی نماند، مانند فراز پایانی «پشت پا». یا از طریق دگرگونی در شدتوری، جملهبندی و گاه رنگآمیزی اندک حرکتی به آنها میدهد تا جریان موسیقی که در تکرار مصرانهی تم به دام افتاده است حرکتی رو به جلو بیابد، مانند آنچه در موومان سوم «بلوچ»، «گواتی ذوالجلال»، رخ میدهد.

شیوه ای نوین در نوازندگی گیتار کلاسیک (IV)
در مورد محدودیت ها می توان به تفاوت میان لب ها و بینی افراد با توجه به آناتومی های مختلف اشاره نمود که قطعاً نیاز به کسب اطلاعات بیشتر برای بررسی این موارد در آینده خواهد بود تا بتوان در مقاله ای جداگانه، تجربیات نوازندگانی که از این روش ها استفاده نموده اند را با توجه به تفاوت در فیزیک بدنی آنها مورد بررسی قرار داد.

نگرشی به تجدد طلبی در هنر و فرهنگ ایرانِ قرن بیستم (XIV)
«دستور تار» اولین کتاب تئوری موسیقی نوین و علمی ایران است. با بررسی آن می توان به علت عدم موفقیت مکتب وزیری که با امیدواری زیادی شروع شده بود، پی برد. یک اشکال اساسی در همان مقدمه ای که او بر دستور تار نوشته آشکار می شود:

ششمین جشنواره نوشتارها و وب سایت های موسیقی در اینترنت برگزار شد
سوم اسفند ماه ساعت ۲۰ مراسم اختتامیه ششمین جشنواره نوشتارها و وب سایت های موسیقی در اینترنت با معرفی برگزیدگان در رشته های مختلف در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد. این جشنواره با حمایت موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش و فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

موسیقی یا مُسکِن؟! (II)
بررسی پژوهش های چندگانه ثابت کرد که موسیقی نه تنها احساس درد بیمار را کاهش می دهد بلکه نیاز آن ها به استفاده از مسکن را نیز تضعیف می کند. البته این تحلیل و دیگر بررسی ها اذعان داشته اند که علیرغم نتایج امیدبخشی که وجود دارند پژوهشگران هنوز باید داده های بیشتری برای حمایت از استفاده از انواع خاص مداخله موسیقایی و همچنین استفاده از موسیقی برای تسکین درد با گروه های مختلف مردم استفاده نمایند.