سعید یعقوبیان
خاتمه:
به جهت رویکرد مذهبی پارت، او را در کنار آهنگسازان مینیمالیستی چون هنریک گورتسکی(۲۰) و جان تاونر(۲۱)، در یک تقسیم بندی کلی در زمره موسیقیدانان “مینیمالیسم قدسی”(۲۲) بشمار می آورند. هرچند نباید از نظر دور داشت که اصطلاح مینیمالیسم قدسی به مکتب مدونی با اصول و قواعد مشخص موسیقایی اشاره ندارد و این اصطلاح بیشتر توسط کمپانی های ضبط موسیقی، مجلات موسیقی و برخی منتقدین در اشاره به آهنگسازان مینیمالیستی که موسیقی شان رویکردهایی مذهبی و معنوی دارند باب شده است.
به هر روی موسیقی پارت به جهت ارتباطی که با موسیقی قدیم اروپا دارد می تواند در مینیمالیسم، منحصر بفرد تلقی شود.
با اینحال به واسطه آشنایی پارت با سریالیسم و دیگر جریانهای موسیقی قرن بیستم و تجربه های جدی او در این زمینه ها، می توان گفت موسیقی او صرفاً صدای قرون وسطی در قرن بیستم نیست بلکه مینیمالیسمی است که هرچند بر پایه های موسیقی قدیم بنا شده اما در جستجوی عناصری بی زمان و پویاست و از این رو موسیقی آروو پارت ماهیتی دوگانه یافته است.
این ماهیت دوگانه در حقیقت ترکیبی است از مینیمالیسم سنتی و موسیقی رنسانس و قرون وسطی که این ویژگی ها به تمامی در سبک تینتینابلی پارت تجلی یافته اند.(۲۳)
مینیمالیسم تینتینابلی پارت در آغاز با حملات منتقدین و ساده انگارانه و سطحی خواندن این سبک مواجه شد. با اینحال، سبک ابداعی پارت تا سال ۱۹۸۵ تکوین یافت و با ارائه آن، نام این آهنگساز ارتدوکس که تا دهه هشتاد در اروپا ناشناخته بود کم کم بر سر زبانها افتاد. پارت در همین دوره و در آغاز دهه هشتاد به اتریش(وین) و یک سال بعد به آلمان(برلین) مهاجرت کرد.
پی نوشت
۲۰- آهنگساز لهستانی (۲۰۱۰-۱۹۳۳) Henryk Goreski
۲۱- آهنگساز انگلیسی (-۱۹۴۴) John Tavener
۲۲- این شاخه از مینیمالیسم با عناوینی همچون Holy minimalism, mystic minimalism, spiritual minimalism, sacred minimalism معرفی می شود.
این عبارات بصورت مینیمالیسم معناگرا، روحانی، رازآمیز، عرفانی و غیره نیز ترجمه می شود. در (احمدی۱۳۸۹) نیز مینیمالیسم معنوی ترجمه شده است.
۲۳- Zivanovic; 2012: 6
***
منابع
Elste,Martin.an Interview with Arvo Part. Fanfare 11(4),1988: 337-341.
McCarthy, Jamie. “An Interview with Arvo Pärt.” Musical Times 130 (March 1989):130-133.
Für Alina: für Klavier : 1976. Wien: Universal Edition, 1980.
Hillier, Paul. Arvo Pärt. New York: Oxford University Press, 1997.
Greenbaum Stuart. Arvo Part’s Te Deum: a Compositional Watershed. Melbourne
University,Faculty of Music,1999
Zivanovic,Rade.Arvo part’s Fratres and his Tintinabuli technique. Agder University,faculty of Fine Arts,s:Knut tonsberg,2012
Kongwattananon,Oranit.Arvi Part and Three Types of his Tintinabuli Technique.North Texas university,2012
The New Grove; dictionary of Music and Musicians;Version 3 ; Arvo Part
شمیسا، سیروس. نقد ادبی، نشرمیترا. ویراست سوم. تهران ۱۳۹۱
احمدی، بابک. موسیقی شناسی، نشر مرکز، چاپ اول. تهران ۱۳۸۹
منابع اینترنتی
منبع تصویری
Arvo Pärt: 24 preludes for a fugue.DVD. Directed by Dorian Supin. 2002; Paris, France:Idéale Audience International, 2005.
عرض درود و خسته نباشید فروان به گردآورندگان گفتگوی هارمونیک…
خور من در رابطه با هر مطلبی که سوال برام پیش میاد و توی کتابام نمیتونم به جواب قانع کننده برسم، به این سایت مراجعه میکنم. ..
بنظر من چیزی که به این سایت اعتبار میده و اون رو متمایز میکنه ، گرداورندگان تحصیل کرده و متخصص(بمعنای واقعی) در حوضه موسیقی هست و مهمتر از اون معرفی منابع در خصوص ارائه مطالب هست که بسیار کار رو حرفه ای کرده…
صمیمانه از زحماتتون سپاسگذارم و این کمترین کاریه…
مهدی هستم، دانش آموخته گرایش آهنگسازی از هنر تهران