میتسوکو اوچیدا، هنرمندی از ژاپن (۲)

سال‌های موزار
“پس از ورود به لندن، تصمیم گرفتم کلیه تاثیراتی را که در موسیقی از ژاپن و ونیز گرفته بودم، کنار بگذارم، کاری که برای یک نوازنده بسیار مشکل است.”

هرچند اوچیدا از سن ۲۴ سالگی استقلال مالی داشت، در سن سی سالگی توانست از راه موسیقی یک زندگی مرفه را تامین کند.

“مردم دائما به من یاد آوری می کردند که زندگی روز به روز برای نوازندگان جوان سخت تر می شود، به عقیده من این امر در روزگار فعلی صدق نمی کند.”

“به هر حال روزی فرا خواهد رسید که مشکلات آسانتر شود، اما طی مراحل تدریجی. من نیزبه نوبه خود، قصد داشتم کار مهمی انجام دهم و به اجرای کل سونات های پیانوی موزار یا شوبرت می اندیشیدم. در آن زمان آلفرد برندل (Alfred Brendel) با اجرای آثار شوبرت در لندن به محبوبیت رسیده بود، اما تا جایی که من می دانستم هیچ کس سونات های موزار را اجرا نکرده بود.”

اوچیدا طی یک سری تک نوازی در سالن ویگمور (Wigmore Hall) در سال ۱۹۸۲ به اجرای سونات های موزار پرداخت و همین امر نام او را بر سر زبان ها جاری کرد.

بشنوید قسمتی از مارش ترک از سونات شماره ۱۱ موتسارت با اجرای اوچیدا

او شهرت بین المللی اش را مدیون اجرای کامل سونات های موزار و کنسرتوهای پیانو اوست. با وجود علاقه بسیار اوچیدا به شوبرت، هر بار که اریک اسمیت (Erik Smith) تهیه کننده او در کمپانی فیلیپس، مذاکراتی با نمایندگان این شرکت در ژاپن انجام می داد، آنها بر ادامه ضبط آثار موزار اصرار می ورزیدند، زیرا سی دی هایی که با این عنوان عرضه می شد، بازار فروش بهتری داشت. پس از پایان هر ضبط ، اوچیدا و اسمیت امیدوار بودند که دفعه آینده به شوبرت بپردازند، اما مجددا مسائل مالی و خطر عدم موفقیت سی دی ها در بازار آنها را وامی داشت تا سری موزار را ادامه دهند.

“من و اریک پس از پایان هر ضبط به همدیگر می گفتیم “این بار هم متاسفیم” و بدین ترتیب بود که سری اجراهای معروف موزار به انجام رسید.

کمال نوازندگی اوچیدا

شخصیت میتسوکو اوچیدا بر پایه موسیقی غنی گذشته بنا شده: باخ، موزار، بتهوون، شوبرت، شومان، دبوسی و آهنگسازانی چون: شوانبرگ، برگ و وبرن از مدرسه موسیقی ونیز که اوچیدا همواره آنها را می ستود و به شدت تحت تاثیرشان بود. اوچیدا همچنان با غنی ترین نوع موسیقی قرن معاصر در ارتباط است و در این میان به همکاری اش با هریسون بیرتویستل (Harrison Birtwistle) بیش از هر چیز دیگری مفتخر است.

درخشان ترین اجراهای او، البته به استثنای آثار موزار، قطعاتی از دبوسی، کنسرتوی کامل بتهوون به رهبری کورت ساندرلینگ (Kurt Sanderling)، کنسرتوی شوانبرگ همراه با پیر بولز (Pierre Boulez) و در نهایت سونات های کامل آهنگساز محبوبش: فرانز شوبرت. سری اجراهای شوبرت او در سال ۲۰۰۲ کامل شد، پس از آن اوچیدا به موزار بازگشت و همراه با ارکستر کلاولند (Cleveland) بر روی کنسرتوهای موزار متمرکز شد. این سری از کنسرت های او تا ماه مه سال ۲۰۰۷ ادامه خواهد یافت.

استقبال و علاقه شنوندگان در نزد اوچیدا بسیار حائز اهمیت است، اما محبوبیت و ستایشی که از او به عمل می آید هیچگاه موجب عدم رعایت اصلی که این نوازنده چیره دست به آن معتقد است: “توازن صحیح”، نشد.

بشنوید قسمتی از بخش آلگروی سونات شماره ۱۱ موتسارت با اجرای اوچیدا

“شما می توانید تا جایی که دوست دارید به تمارین خود ادامه بدهید، تا جایی که مشتاقید درس بخوانید و هر اندازه که دلتان می خواهد راجع به مسائل مختلف فکر کنید. اما خودنمایی کار خطرناکی است، افراد بسیاری را می شناسم که به تشویق شنوندگان و خودنمایی اعتیاد پیدا کرده اند. به عقیده من زمانی که شهرت، قدرت و پول دست به دست هم بدهند بسیار خطرناک می شوند.”

“به خوبی متوجه شده ام که در حال حاضر، گران ترین و مشهورترین نوازنده نیستم. ترجیح می دهم خودم در مورد زندگی شخصی ام تصمیم بگیرم و به هیچ وجه مایل نیستم به یک پیانیست بزرگ ولی ناخشنود تبدیل شوم. آرامش داشتن، نیازمند صرف وقت است و من برای کسب آرامش درونی ام چنین وقتی را صرف می کنم. در مقام یک نوازنده اگر بتوانید تعادل روحی و جسمی داشته باشید، زندگی بسیار موفقی را پیش رو خواهید داشت.”

www.mitsukouchida.com