وهم یا نبوغ‌؟! (۲)

من غیر از اینکه به صحت خود نتایج آمار ها ایراد بگیرم، گفتم موارد بی ارتباط با یکدیگر کنار هم گذاشته شده و از آن نتیجه توهمی بدست امده. در ثانی غیر از اینکه به هوش دهلوی ها اعتقاد داشته ام گفته ام که اینها ما حصل بسیاری از دیگر موارد بوده اند که توضیح داده ام

با سلام
این مقاله و مقاله قبلی که حقا” می توان عنوان مقاله را هم به آنها اطلاق کرد بسیار ارزشمند و هوشمندانه نوشته شده اند از آقای یعقوبیان تشکر می کنم.
و اما بعد چنانچه بخواهیم این پس رفت موسیقی ایرانی را کالید شکافی کنیم،تقریبا می شود گفت افول موسیقی ایرانی طبق شواهد و مستندات تاریخی از زمان رفتن مرحوم پیرنیا شروع شد البته کارهای ارزشمند بعداز آن شده ولی برآیند و بردار موسیقی ایرانی رو به افول بوده است گلهایی که تازه نام گرفتند، مگر قبلی ها کهنه بودند؟کانونی که به نام چاووش تاسیس شد…..
شکل ارکسترها حتی در شیوه نشستن هم عوض شد،
ساز ویولن بدلیل”طاغوتی بودن!” حذف شد که متاسفانه تعداد زیادی از بزرگان موسیقی امروز نیز در آن نقش داشتند(علاوه بر دولت انقلابی..) و رسیده به اینجا که موسیقی ایرانی یک موسیقی محلی قلمداد می شود.
راستی این مسئله هوش که شما مطرح کردید و از آن بعنوان یکی از عوامل مهم در واپسگرایی و درجا زدن موسیقی ایرانی یاد کردید ، در تمامی شئونات زندگی ما ایرانیان ساری و جاری است… آنکه این موضوع را انکار می کند نمی داند و نمی خواهد بداند

اگر شما نوشته خود را با وام گرفتن از استاد دانشگاه اصفهان محسن رنانی آغاز کردید من از سخنان پروفسور رضا استاد ایرانی بهترین دانشگاه های جهان برای شروع استفاده می کنم”عظمت ایران در معنویت و روحانیت و عشق وشور بلند است که در غرب کمتر مشاهده میشود.البته منظورم از معنویت امور ظاهری نیست”(آبان نود ودو دانشگاه تهران)اگر نظر خانم یا آقای مطلبی در این صفحه نبود هرگز به خودم زحمت جواب دادن به متنی که آنرا بی منطق بی احساس وانسجام یافتم را نمیدادم. معلوم هست چه می خواهید بگویید؟ (نوشته شما اما مرا آزرده خاطر کرده بود حداقل آنچه من از فرهنگ ایرانی آموختم این است که جواب تحقیر و توهین و نه انتقاد سکوت است).شما چقدر موسیقی بلدید؟ بافرض اینکه حرف های شما درست باشد راه حلتان چیست ؟توهین؟ قبول دارید در مقابل عده ای که متعصبانه از ایران تعریف میکنند برخی نیز هستند که دچار خودباختگی و خودحقیربینی اند؟ من که حتی اسم شما را هم نشنیده بودم. ترجیح می دهم به جای نوشته شما به مصاحبه علی رهبری که گمان کنم در این سایت هم امده تکیه کنم که از موسیقی ایرانی تعریف میکند و میگوید خودش هم به موسیقی ایرانی گوش میدهد کسی که بهترین موسیقی های جهان را شنیده !و با خوشبینی تحسین برانگیزش زمانی که در ایران بود از خیلی نکات مثبت حرف میزد!(یا به خودم زحمت دهم در شهرهای توریستی ایران از خارجی ها نظرشان را درباره هنر ایرانی بپرسم؟)مورد دیگرهوش وهنر؟؟؟هزار نکته دیگر در عرصه هنر غیر هوش لازم هست و البته فیزیکدان بزرگی می گوید نود ونه درصد تلاش یک درصد هوش.با نوشته ای که گفتند آموزش در ایران اشکال دارد خیلی خیلی موافقم اما نمی دانم اینکه بدانیم دوست داشتن بی دلیل اتفاق می افتد ودر هنر سلیقه خیلی موثر است آموختنی است یا نه؟اگر شما و یا هر شخص دیگری به موسیقی ایرانی نواخته شده توسط هنرمندان با قریحه این مملکت (مثلا تار شهناز یا نی کسایی)گوش میکنید و حس وحال و شور ومعرفت نمیشنوید !!! سعدی که نمی دانم باهوش است یا نه اما ایمان دارم هنرمندی انسان است (که البته شنیدم هنر در فارسی به معنی نیکمردیست)جواب موسیقیایی با حالی دارد”گر ذوق نیست تو را کژ طبع جانوری”

نوشته اول من خطاب به نویسنده این مقاله بود نه شما, مگر از ذهن ایشان باخبرید؟قبول دارید شما و دوستتان مثل سایر مردم ایران که دچار به توهمشان می پندارید فکر میکنید عقل کلید وصد البته شاید هم من. !لطفا مقاله دوستتون رو حداقل با دقت بیشتری بخونید.من از ایشون پرسیدم چقدر موسیقی می دونن و اگر حتی موسیقی خوب هم می دونند چقدر موسیقی ایرانی می دونن که این قدر بی محابا با تکیه بر رجوع کردن به نشریه ماهور که بعید می دونم به موسیقی ایرانی بد وبیراه بگه به این هنر از نطر من دوست داشتنی تازیدند البته قبل از ایشون حتی افراد معتبر تری با الفاظ بدتری این کار و انجام داده بودند و جواب موسیقیدانان ایرانی سکوت یا موسیقی هنری بوده و در نطرم در سایت شما نوشتم که من هم دلم می خواست سکوت می کردم.گاهی اوقات بعضی از گفته ها یا نوشته ها احتیاج به عذر خواهی دارند مثل من که از شما به خاطر قضیه نوبل عذر خواهی می کنم چون بعد ارسال نظرم متوجه اشتباهم شدم فکر می کنم این مقاله هم احتیاج به عذر خواهی داردنه به دلیل توهین به هوش بلکه به علت نقد بی عیارش .شما به عنوان نفر سوم و نه نویسنده این مقاله بعد از خواندن دقیق آن نظرمنصفانتون رو بیان کنید.
اما نطر من به جنابعالی مگر خود شما نپرسیدید آیا بزرگانی که ازشون نام بردم از هوش ایرانی تعریف کردند یا نه؟پاسخ من بله است نقل قول پروفسور رضا را که دیدید در مورد علی رهبری اگر خودتون هم با ایشون مصاحبه کردید که باید به خاطر داشته باشید ایشون گفته بودند ما ارکستر بد نداریم رهبر ارکستر بد داریم و از اعضای ارکستری که در تهران با هاشون کار کرده بودند حتی تعریف هم کرده بودند!و در ثانی اونقدر تعداد ایرانی های موفق در زمینه های مختلف در دنیا زیاد است (حتی با در نظر گرفتن مهاجرت بالا )که خود به خود ذهن به این سمت میره که باید ایرانی های هوشمند زیادی وجود داشته باشند .گرچه من با میانگین بالای نااگاهی و شاید به قول شما هوش پایین مردم ایران هیچ مخالفتی ندارم چرا که نتیجه ان این روزها به شکل دود ودم هم در هوا قابل دیدن است وسلیقه پایین موسیقی هم درست است اما نه به دلیل ذکر شده توسط دوست شما( که احتمالا اصلن زمزمه کردن یه ترانه رو امتحان نکردند که بدونن بعضی وقتا خیلی لازمه )بلکه به استناد به صحبت های همون موسیقی دان بزرگ که می گفتند در سالن های موسیقی (بیشتر موسیقی کلاسیک)در ایران برای هر موسیقی (به علت نبودن آموزش و پخش نشدن و بها ندادن به موسیقی در رسانه های مختلف)حتی بی کیفیت هم مردم دست می زنند.
من دیگه بحث در این بار رو ادامه نمی دم و قضاوت به عهده انصاف و احساس مسولیت شما وبقیه ویژگی هایی که ایران بیشتر از هوش بهش نیاز دارد!

درود بر شما. عالی بود.

بادرود.
برای اولین بار است که می بینم فردی بدون حب و بغض و کینه و تصفیه حساب با گروه، جریان و یا شخصی، مطلبی انتقادی نوشته است. احساس خوبی از خواندن این مطلب دارم و با اینکه با نویسنده ی گرامی، هیچ آشنایی ندارم، اما احساس می کنم چقدر نیاز داریم به منتقدان این چنینی و مطالب توهم زدایی این چنین.
باسپاس