«رهبری و آماده سازی آنسامبل‌های سازی» (۲۶)

همان‌گونه که گفتم، رهبر ارکستر باید یک جدول زمانی دقیق، نه تنها برای برنامه‌ریزی در یک فرآیند تمرین واحد، بلکه هم‌چنین برای آگاهی از تداوم تمریناتِ منتهی به اجرای کنسرت، طراحی کند. در بسیاری از موارد، این جدول زمانی ممکن است هرچه تمرین به‌پیش می‌رود، نیاز به بازنگری داشته باشد. سرعت این پیشرفت تا حدودی به دفعات، فاصله‌گذاری و تداوم این تمرین‌ها بستگی دارد. تداوم تمرینات عاملی موثر در موفقیت گروه است. اگر به‌جای دو یا سه تمرین، فقط یک تمرین در هفته وجود داشته باشد، ممکن است نیاز باشد که روی‌کردِ تمرین متفاوتی طراحی شود. با یک تمرین در هفته، رهبر ارکستر احتمالاً می‌خواهد کُلِ رپرتوار کنسرت را در هر تمرین پوشش دهد. در غیر این صورت، نوازندگان ممکن است یک قطعه را، هر دو هفته یک بار تمرین کنند و این منجر به از دست رفتنِ قابل توجهِ حافظۀ نوازندگان، درارتباط با تمرینات قبلی خواهد ‌شد.

درنهایت، رهبر ارکستر باید روند تمرینات را چنان طراحی کند که اطمینان حاصل شود که گروه، تا زمان رسیدن به اجرای پیش‌بینی‌شده، جنبه‌های فنی و موسیقایی را کامل و به‌دقت انجام داده است. دربارۀ این پیشرفت، به سادگی می‌توان قضاوتِ نادرست داشت که دراین‌صورت، اجرای کنسرت ‌چندان رضایت بخش نخواهد بود. رهبر ارکستر باید دقیقاً طول هر قطعه را بداند تا بتواند برنامۀ تمرین را به درستی مشخص کند. اگر قطعه‌ا‌ی دشوار است، رهبر ارکستر باید در طول فرآیند تمرین، اجازۀ تکرار و کار دقیق بر روی جزئیات آن قطعه را بدهد. هر قدر که رهبر و آنسامبل به زمان اجرای کنسرت نزدیک‌تر می‌شوند، باید بر جنبه‌های موزیکال اجرا، تأکید بیش‌تری داشته باشند.

همیشه خطرِ پنهانِ «تمرین کم یا تمرین بیش از حد» وجود دارد. رهبر ارکستر باید سطح اجرا و پتانسیل گروه را به‌درستی ارزیابی کند تا تمرینات آماده‌سازی، برای کنسرت کافی باشد. کم‌بودِ تمرین، معمولاً منجر به اجرای نامنظم و تمرین بیش‌ازحد، باعث کاهش طراوت و شادابی در اجرای کنسرت می‌شود. به همین دلیل، برنامه‌ریزی دقیق و ادامۀ بازنگری در برنامۀ کلیِ تمرینات، برای جلوگیری از هریک از این تله‌ها، بسیار مهم است. تداوم تمرینات، عاملی است که باید در صورت «کم‌بود یا ازدیاد تمرینات»، به آن توجه شود. به یک معنا، هیچ‌وقت زمان کافی برای تمرین وجود ندارد، بنابراین خطرِ «تمرین بیش از حد» کم‌تر از خطر «کم‌بود تمرین» است. در تحلیل نهایی، رهبر باید زمان تمرین را به آن اولویت‌ها و مشکلات اجرایی که نیاز به توجه دارند، اختصاص دهد.

در حینِ آماده شدن برای اجرای کنسرت، رهبر ارکستر باید به طور مستمر تلاش کند سطح اجرای گروه را در طول فرآیند تمرین ارتقاء دهد. اینجاست که اولویت‌های تمرین (که قبلاً در این فصل فهرست شده‌اند،) به عوامل مهمی در بالا بردن سطح عملکرد گروه، تبدیل می‌شوند.