ضیاالدین ناظم پور

موضوع زیبایی شناسی هنر یکی از مهمترین مسائلی است که فلاسفه هنر قرن‌هاست به آن پرداخته‌اند و در عین حال کمترین اتفاق نظر در همین حوزه از فلسفه صورت گرفته است؛ چرا که استنباط از مفهوم زیبایی بسته به عواملی چون تاریخ، شرایط سیاسی و اجتماعی، فرهنگ، جغرافیا و مسایلی از این دست، بسیار متنوع است. گذشته از این، همین عوامل نامبرده باعث می‌شوند که مفهوم زیبایی پدیده‌ای پویا باشد و در زمان‌های مختلف به اشکال گوناگونی جلوه کند. از این رو در باب چیستیِ زیبایی به سختی می‌توان (یا نمی‌توان) به تعریفی جهان شمول، انسان شمول و تاریخ‌مند دست یافت. با پیشرفت هوش مصنوعی و الگوریتم های پردازش کلمه، تصویر، حجم و صدا، موضوع زیبایی شناسی هنر به مرحله‌ای جدید، جذاب و در عین حال چالش برانگیز تبدیل شده‌است. در این مقاله، به بررسی نقش هوش مصنوعی در شناسایی و خلق زیبایی در هنر و بخصوص هنر موسیقی می پردازم.

فواید روانی موسیقی غم‌انگیز از طریق تنظیم حالات روانی ایجاد می‌شود. موسیقی غم انگیز می‌تواند شنونده را از موقعیت های ملال آوری چون شکست، ترس از مرگ و غیره خارج کند تا به جای این افکار روی زیبایی موسیقی تمرکز کند. علاوه بر این گاهی شعرهای ترانه‌ها، بیان گر تجربه‌های شخصی شنونده می شوند و می‌توانند احساسات یا تجربیاتی را که ممکن است او قادر به بیان آنها نباشد، بیان کنند.

غم چیزی نیست که ما به طور منطقی به دنبالش باشیم اما به هر حال گاهی به شکلی خواسته یا نا خواسته در پی‌اش می‌گردیم. گاهی در میان بی شمار آهنگی که در اینترنت به طور رایگان یا برای فروش گذاشته شده اند و یا در میان آرشیو موسیقی خودمان، دربه‌در دنبال یک موسیقی، ترانه یا تصنیفی می‌گردیم که می‌دانیم با گوش کردنش غمگین‌تر از آن چیزی می‌شویم که حالا هستیم. دلایلی چند در چرایی جستجوی موسیقی دردناک وجود دارد که دکتر شهرام حشمت (دکترا در حوزه اقتصاد و بهداشت اعتیاد از دانشگاه ایلینویز در اسپرینگفیلد) در مقاله‌ای به زبان انگلیسی به آن پرداخته است. آنچه می‌خوانید برگردان مقاله ایشان  به زبان پارسی است. (ضیاالدین ناظم پور)

در برخی از فیلم‌های سینمایی از موسیقی‌های کلاسیکی استفاده می‌شود که برای این منظور (استفاده در فیلم) ساخته نشده‌اند. اما شاید موسیقی کمتر فیلمی به اندازه فیلم «اودیسه فضایی» (A Space Odyssey) ساخته «استنلی کوبریک» با این شیوه ساخته و پرداخته شده‌ باشد. یک داستان علمی تخیلی و حماسی که در سال ۱۹۶۸ساخته شد و موسیقی‌اش را از برخی آثار با شکوه و آسمانی موسیقی کلاسیک از جمله مشهورترین‌شان چنین گفت زرتشت ۱۹۶۸ اثر ریچارد اشتراوس وام گرفت. 

دبوسی ادعا کرد: «موسیقی جاوه ای» باعث می‌شود که تونیک و دومینات ما مانند اشباح به نظر برسد. وی در نوشتن آثار پیانو از پدال ساستین زیاد استفاده می‌کرد. نگرشی تکنیکال به آهنگسازی که بعدها برخی از موسیقی‌دانان با پیروی از او استفاده از پدال فاز را به منظور ایجاد صداهای کدر در خط ملودی متداول کردند. آنچه مروین کوک (Mervyn Cooke) «پالایش طنین‌ صدا» نامید.

با این توصیف روانگردان ترین قطعات موسیقی کلاسیک کدامند؟ قطعات زیادی برای انتخاب وجود دارد. به عنوان اولین اثر شما را به یک کار پیانوی اتمسفریک از کلود دبوسی آهنگساز فرانسوی که ۱۰۰ سال پیش‌تر درگذشته است ارجاع می‌دهم.

کالن گفت در حالی که عده ای از نوع موسیقی خوششان نمی آمد، با این حال از آن به عنوان جایگزین مناسبی برای سر و صدای اسکنر استقبال می‌کنند.در حالی که این مطالعات بر روی تجربه تاثیرات ترکیب موسیقی و ال اس روشن گری کرده است، تمرکز تحقیقات کالج سلطنتی روی بررسی این مساله است که چگونه روان گردان را می‌توان در یک بافت درمانی مورد استفاده قرار داد.