روزگاری تولید موسیقی در ایران بسته به زمان و مکان و حال و هوای گذشته به گونه‌ای بود که تعداد آثار از جنبه کمّی اندک و از جنبه کیفی عموما شنیدنی بودند. این قضیه به موارد و شرایط متعددی بستگی داشت. مخاطب خاص آن زمان، نگرش موسیقایی، میزان محدودیت‌های رسانه‌ای و گرایش بیشتر جوانان به موسیقی، شعر و ادبیات ایرانی باعث شده بود که موسیقی تکلیفش با خودش مشخص باشد. اما امروزه شرایط به شدت دچار استحاله شده و تمام معیارها و ذائقه شنیداری ازین رو به آن رو شده است.
