از این رو بلافاصله پس از بازگشت به ایران در هنرستان به عنوان استاد یار استخدام شدم و در ارکستر سمفونیک هم به عنوان اولین نوازنده زن فلوت وارد ارکستر سمفونیک تهران شدم. البته قبل از من نوازنده فلوت زن در ارکستر بود ولی تمام آنها خارجی بودند. آقای مشکات از من امتحان گرفت و خیلی نوازندگی من را پسندید و آن زمان خیلی اصرار داشت که من حتماً در ایران بمانم. شش ماه پس از زمانی که من وارد ارکستر شدم، انقلاب شد.
در آن زمان من به همراه همسرم سعید تقدسی در صف اول معترضان بودیم و در آن زمان بود که من و سعید ارتباط بیشتری با هم پیدا کردیم. البته من و سعید در تمام دوره ی تحصیل با هم آشنایی داشتیم؛ حتی وقتی در وین تحصیل می کردیم. ولی زمان تظاهرات ارتباط من با سعید بیشتر شد و همین زمینه ازدواج من را با سعید فراهم کرد و ما در مهر ماه سال ۱۹۷۹ و دقیقاً در اولین سال انقلاب با هم ازدواج کردیم.
من در آن سال ها در مدرسه ایران و آلمان هم تدریس می کردم. یعنی علاوه بر نوازندگی در ارکستر سمفونیک و تدریس در هنرستان و در مدرسه ایران آلمان هم مشغول به تدریس بودم. پس ازمدتی شرایط به گونه ای شد که ما مجبور شدیم ایران را ترک کنیم. یعنی در سال ۱۹۸۰ ایران را به مقصد وین ترک کردیم. ابتدا شرایط زندگی برای ما خیلی سخت بود و ما مجبور شدیم حتی یکی از فلوت هایمان را بفروشیم.
پس از رفتن به وین من بلافاصله در دانشگاه وین ثبت نام کردم و در مستر کلاس های آقای شولز شرکت کردم. در آنجا رسم است که وقتی شما فارغ التحصیل می شوید اجازه دارید دو سال در یک مستر کلاس با یک معلم کار کنید.
ایشان در آن زمان یکی از بهترین نوازندگان فلوت در دنیا بودند. من با ایشان کار می کردم و همزمان در کنسرواتوار شوبرت در وین هم تدریس می کردم. سعید هم به آلمان رفت و در یک ارکستر در آنجا مشغول به کار شد. اوایل شرایط خیلی سخت بود و من زمانی که باردار بودم مجبور بودم از سعید دور باشم و سه ماه بعد از به دنیا آمدن سام پسرم، سعید برای اولین بار پیش ما آمد. بعد سعید برای اینکه به ما نزدیک تر باشد در سوئیس مشغول به کار شد.
در وین که بودید هنرمندان ایرانی را هم می دیدید؟
بله! خیلی ها آنجا بودند. آقای سریر، آقای علی رهبری، خانم فرشته رهبری که با ایشان همکلاس بودیم و یکی از خواهرهای دیگر آقای رهبری که کلارینت می زد بنام خانم زهره رهبری، نادر مشایخی، فروغ کریمی، اسماعیل واثقی، آذر هاشمی، حبیب صمدزاده، رضا والی، خسرو سلطانی، شهرداد روحانی و خیلی های دیگر هم بود. بعد از مدتی از وین نقل مکان کردم و رفتم مرز اتریش و سوئیس یعنی استان فورآلبرگ نزدیک اینسبروگ.
در ارکستر ساز نمی زدید؟
چرا در ارکستر استانی فورآلبرگ بودم تا زمانی که فرزند دومم پیام متولد شد که از آن به بعد دیگر مجبور شدم فقط به تدریس بپردازم. چون بودن در ارکستر و اجراها که اکثراً شب برگزار می شد، برای من خیلی سخت بود، در عوض دوباره شروع به تحصیل موسیقی کردم و برای بار دوم فوق لیسانسم را با نوشتن تزی درباره مقایسه نوع فراگیری موسیقی در قبل و بعد از انقلاب، گرفتم.
من امسال با ۳۳ سال سابقه، بازنشسته می شوم. همین بازنشستگی من برایم انگیزه بازگشت به ایران را ایجاد کرده است. ناگفته نماند با خانم موحد در این مدت صحبت کردیم و برنامه ریزی کردیم که با دوستان انجمن فلوت، یک کر فلوت تشکیل بدهیم و دیگر اینکه سعی داریم با خانم موحد دوئت فلوت به همراه پیانو اجرا کنیم.
۱ نظر