امروز شنبه هشتم تیرماه ۱۳۹۲، در ساختمان خانه هنرمندان گفتگو با می کنیم با حمید رضا دیبازر، آهنگساز، نوازنده هورن و مدرس دانشگاه هنر: آقای دیبازر، من از شما می خواهم خودتان را معرفی کنید به شیوه های که تا به حال معرفی نشدید؛ شیوه ای که دوست داشتید شما را به آن صورت بشناسند اما کسی نمی داند. اینکه آقای دیبازر، آهنگساز، فارغ التحصیل و… این ها را شاید همه می دانند ولی آیتمهایی که تا حالا کسی در موردشان حرف نزده است و برای شما مهم است.
عموما که معرفی کردن توسط خودم انجام شده، به آن صورت که خودم دوست داشتم معرفی کردم ولی شاید این بار به صورت دیگری معرفی کنم. حمید رضا دیبازر، ۴۲ ساله، متاهل، بدون فرزند، آشپزی و مکانیکی بلد نیستم، کار خانه را گاهی اوقات دوست دارم و گاهی دوست ندارم انجام دهم، دوست دارم سریع رانندگی کنم، دوست دارم گاهی در ماشین موسیقی گوش ندهم، دوست دارم رستورانهایی برم که در آنها موسیقی اجرا نمی شود. در استودیو شخص دقیقی هستم و تقریبا از کارم خسته نمی شوم، در ارتباط با کارم با انرژی و با انگیزه هستم. نسبت به کارم فرد امیدواری هستم، کارم به من انرژی می دهد و من هم با تمام انرژی کار می کنم.
حاصل زندگی آقای حمید رضا دیبازر چیست؟
حمید رضا دیبازر!
مهمترین کاری که حمید رضا دیبازر کرده است؟
کارهایی که دوست داشته را انجام داده است. کارهایی را هم که باور نداشته انجام نداده است.
بهترین کاری که دوست داشته اید چیست؟
آهنگسازی.
شما در آهنگسازی به خودتان چه نمره ای می دهید؟
۰ – ۲۰
نسبت به چه کسی ۰ می دهید و نسبت به چه کسی ۲۰ می دهید؟
۰ را به معنی ضد ارزش نمی خواهم در نظر بگیرم، به منظور اینکه وسعت آثاری که می شناسم –از دوره کلاسیک، رمانتیک، قرن بیستم، موسیقی محلی و بزرگانی که می شناسم- یک شناخت برایم به وجود می آورد و این شناخت احترامی برایم ایجاد می کند که هنوز خودم را در آغاز فراگیری می بینم، از این جهت شاید به خودم ۰ دهم. ۲۰ می دهم چون کارهای انجام می دهم که شبیه خودم است و هیچ گرایشی به تطبیق دادن یا تبعیت کردن از مد یا اینکه الزاما بر اساس تکنیک های آکادمیک کار کنم، در کارهایم نیست.
۱۴ – ۱۵ سال پیش شما در بروشور کنسرتی که در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد نوشته بودید که “من و عزیزه مصطفی زاده شیوه ای از موسیقی را در حال دنبال کردن هستیم که از نخستین افراد آن هستیم و من اولین فرد در ایران هستم و عزیزه مصطفی زاده اولین فرد در آذربایجان است”؛ هنوز هم بر این باورید؟
خیر، گاهی اوقات این حرفها حاصل جوانی و کمی فضای مطبوعاتی است. امروز اصلا به اولین بودن باور ندارم یا الزاما اولین بودن برای من ارزش نیست، همچنان که آخرین بودن برای من ضد ارزش نیست. بیشتر از همه، کیفیت کارهایی که رخ می دهد برایم مهم است و اینکه از طریق شناخت آثار دیگران می توانم برایشان احترام قائل شوم و در این بازی جایی هم برای خودم داشته باشم.
علیرضا مصطفی زاده یا «عزیزا مصطفی زاده»؟
من هم اصلا از موسیقی هنگام غذا خوردن خوشم نمی آید.