گوستاو هولست (Gustav Holst) از آهنگسازان انگلیسی و از اعقاب سوئدی است که در انگلستان به دنیا آمد. هولست نیز مانند دوستش “ون ویلیامز” در کالج سلطنتی موسیقی نزد چارلز استنفورد آهنگسازی آموخت که از چهره های برجسته رنسانس موسیقی بریتانیا در قرن نوزدهم بود. هولست نخستین ترومبون نواز ارکستر اپرای کارل روزا و اسکاتیش ارکسترا بود. سپس در اپرای سلطنتی لندن نوازنده ارگ شد. مدیر موسیقی مدرسه دخترانه سنت پل شد و در مورلی کالج نیز به بزرگسالان درس داد (هر دو موسسه در لندن بودند). او اصیل، مستعد، با شخصیتی محکم و ذهنی کنجکاو، به تمدن شرق و ادبیات ودیک (ودیک: زبان مربوط به ودا. ودا: مجموعه متون رونویس شده توسط برهما) علاقه بسیار داشت. ارکستراتوری بی نظیر بود و گمان می رود که رساله سازبندی هکتور برلیوز، آهنگساز شهیر فرانسوی را در سیزده سالگی خوانده باشد.
موسیقی هولست
آثار گوستاو هولست، در ماجراجویی ها نسبت به دلیوس، بنتاک، هولبروک، برایان، بوتون و کولریج-تیلور، هم کم مایه تر بود و هم رادیکال تر. اما آثار او در چشم انداز دهه اول از نیمه دوم قرن بیستم بسیار به آثار دوست خوبش ون ویلیامز که نام هولست پیوسته با او همراه است، شبیه و نزدیک می نمود. هولست نیز نخستین ملکات موسیقایی خودش را از روی سرمشق های ماقبل واگنر به ویژه سولیوان پرورش داده است. نخستین سازندگی ها در ماجراجویی های هارمونیک را به گریگ و واگنر مدیون است. او نمی توانست از عادات و ملکات خود دست بردارد، آنها را بشکند و یا به گونه هنجاری با انتخاب هایش تلفیق کند. هولست خودش نیز از بیشتر کارهایش راضی نبود و تمام آثار بلند و بزرگش را اتودهای تجربی تلقی می کرد.
او این را می دانست که مثلا “سوئیت ارکستری سیارات” در مقایسه با آثار واگنر، دبوسی و استراوینسکی، تصنیفی خام و ناشیانه است اما در عوض هولست خیلی بیشتر از الگار، دلیوس یا هر آهنگساز انگلیسی دیگری به غیر از ون ویلیامز به خطی که آن آهنگسازان را به یکدیگر مرتبط می کند، نزدیک بوده است و نیز می دانست که باخ، بزرگتر از هر آهنگساز دیگری است که داخل این خط یا نزدیک آن است.
در واقع هولست از همان لحظه ای که برای نخستین بار در سال ۱۸۹۲ سانکتوس باخ را شنید، شیفته آن گشت و آنرا متعالی ترین نمونه ایده آل خود یافت. او امیدوار بود که تجربیاتش زمانی در آینده به یک انگلیسی دیگر امکان دهد که به ساخت این نمونه دلخواه نزدیک شود. حقیقت این است که چندین اثر دیگر از هولست وجود دارد که بسیار بیشتر از سیارات به نمونه مورد آرزوی او نزدیک اند.
یکی از ویژگی های خاص هولست این بود که مثلا وقتی هنوز به عنوان هنرجو در کالج سلطنتی موسیقی نزد استنفورد تحصیل می کرد، بر اثر ورم شرائین ناچار شد از نواختن پیانو و ارگ دست بکشد و شروع به مشق نوازندگی ترومبون نمود. از دیگر ویژگی های خاص او این است که وقتی بعدها تعلیم موسیقی به دیگران را آغاز کرد، به پیشتاز توانای تعلیم بزرگسالان و آموزش متوسطه و نیز معلم آهنگسازی تبدیل شد.
۱ نظر