الگار، نیاز به سکوت و سرخوشی ِدهکده داشت و در سال ۱۸۹۸ شروع به یافتن کلبه ای در خارج از شهر کرده تا از فشارهای شهری خانه ی قبلی خود رها شود. خانه ای که آنها در چهار مایلی فورلی یافتند، خانه ای با نام بیرچوود بود. الگار این خانه را، از تمام خانه های دیگر خود، به استثنای خانه ی زادگاهش، بیشتر دوست می داشت. نامه های او به دوستش جاگر بیانگرِ میزان آرامش الگار در این خانه است.
او در آوریل ۱۸۹۸ یک پیانوی “برادوود” خرید و در یکی از اتاق خواب ها قرار داد. در همین اتاق بود که الگار “کاراکتاکوس” را تمام کرد و با همین مناظر زیبای این اتاق بود که الگار «تصاویر دریا» (Sea Picture op. 37) و «رویای جرونتیوس» (The Dream of Gerontius op. 38) را نگاشت.
در سال ۱۸۹۹، به علت شهرت فزاینده ی الگار، او و همسرش تصمیم گرفتند که خانه ی فورلی را فروخته و خانه ای بزرگتر را خریداری نمایند. آنها خانه ای در جاده ی ولز و در جنوب مالوِرن خریداری کردند.
آنها این خانه ی جدید را “کریگ لی” نامیدند که مخفف اول اسم های “کاریس” (دخترشان)، “آلیس” همسر الگار، و خود الگار بود. این خانه در مناطق بالایی جاده ی ولز قرار داشت و همچنین خانه ی دیگر آنها در بیرچوود، به گونه ای بود که الگار از مناظر بی نظیر آن لذت فراوان می برد. باید به این نکته نیز اشاره کرد که علیرغم زیبایی های منحصر به فرد آن، خرید خانه ی کریگ لی، اشتباه محسوب می شد.
نکته ی اول اینکه کریگ لی جای بهتری از فورلی و بیرچوود بود. نکته ی بعد اینکه شهرت فزاینده ی الگار به او اجازه نمی داد تا در زمان های دلخواه به بیرچوود سفر کند. و در آخر اینکه الگار به این نتیجه رسید که ادامه ی رهن کردن بیرچوود، جایی که به ندرت به آنجا سر می زد، هزینه ای گزاف دارد و از ادامه ی رهن کردن آن منصرف شد. پس از چند ماه، خانه ای در آن طرف جاده به الگار پیشنهاد شد که الگار از ترس نداشتن مناظر زیبا از گرفتن آن سر باز زد.
کسانی که آن محله را می شناسند میدانند که این تصمیم الگار نیز اشتباه بوده است. در همین زمان او به ویلای مورد علاقه ی خود در بیرچوود خیانت کرده و در محل جدیدی به نام “پلاس گیون” که خانه ای در محله ی هیرفورد سکنی گزید.
۱ نظر