اولین جرقه های نشست صاحبان پایگاهای مجازی در حوزه ی موسیقی ایرانی از دیدارهای دوستانه زده شد و در سال ۱۳۸۶ اولین نشست در شیراز به همت یکی از وبلاگ نویسان “رضا زارعی” برگزار شد. این نشست سه روزه زمینه ی آشنایی وبلاگ نویسان را فراهم کرد. بدیهی است هر نشست اولین، باید دومین و سومین و… را در پی داشته باشد! برای تداوم این نشست ها تلاشهای زیادی برای برگزاری نشست در استان گیلان برای سال ۸۷ توسط نگارنده انجام شد اما متاسفانه به دلیل عدم حمایت نهادهای مربوطه برنامه به کلی لغو شد. به لطف خدا اینک شاهدیم در واپسین روزهای سال ۸۷ دومین نشست، به همت خبرگزاری مهر و همکاری خانه ی موسیقی برگزار شد که در واقع مقدمه ای برای برگزاری اولین جشنواره ی وبلاگ و سایتهای فعال در حوزه ی موسیقی ایرانی بود.
خبر نشست حدود ۵ روز پیش از برگزاری در خبرگزاری مهر گذاشته شد و همچنین سجاد پور قناد که خود عهده دار دعوت مهمانان بود از طریق ایمیل و حتی تلفن و اس ام اس از تعدادی زیاد ی به طور اختصاصی و به طور دستجمعی از حدود ۲۷۰۰ نفر (که در گروه های یاهو و سایتهای مختلف) دعوت به عمل آورد ولی متاسفانه در جلسه تنها صاحبان ۷ یا ۸ پایگاه حضور داشتند و جای تعجب بود تنها شرکت کننده غیر از ساکنین تهران من از لاهیجان بودم (کل جمعیت حاضر در جلسه حدود ۲۵ نفر بودند!).
بسیار جای تاسف دارد وقتی در گروهی مجازی یاهو بیش از ۲۷۰۰ نفر عضو هستند و دائم خود را فعال نشان می دهند، به پیام مدیران گروه توجهی نکنند و اینگونه غایب باشند. باز هم جای تاسف بیشتر اینجاست که طبق آماری نسبی حدود ۵۰ وبلاگ فعال در حوزه ی موسیقی وجود دارد که نویسندگان آن همواره در نقد و نظر دیگران پیشتاز هستند و خود را یک وبلاگ نویس حرفه ای می دانند، اما حتی کسانی که ساکن تهران بودند هم حاضر به شرکت در این جلسه ی رسمی نشدند.
به راستی مشکل کجا بود؟ آیا خبر رسانی ضعیف بود یا اینکه وبلاگ نویسان ما هم مانند توده ی مردم از همان رخوت و سستی برخوردارند که تا کاری به جاهای جدی می رسد، رهایش می کنند و می گویند ما وقت و حوصله نداریم؟
اما آستانه ی خوش بینی برگزار کنندگان و مهمانان جلسه بسیار بالاتر از انتظار بود و بارها همه عنوان کردند که روزهای پایانی سال و گرفتاری همیشگی مردم در این روزها عامل بی خبری و طبعا عدم حضور در این نشست مهم بود. (البته من نیز امیدوارم چنین باشد!)
نشست مذکور از چند جنبه بسیار مهم و قابل تامل بود؛ حضور دکتر محمد سریر به عنوان مدیر عامل و نماینده ی خانه ی موسیقی به وبلاگ نویسان و صاحبان سایتها برای ادامه ی کار امید و انرژی مضاعف داد. پس از گذشت بیش از ۵ سال وبلاگ نویسی حرفه ای موسیقی در ایران، بالاخره کار به جایی رسید که مدیر عامل خانه ی موسیقی رسما از آنها حمایت کرد و تولید اندیشه و نقد و نظر وبلاگ نویسان را عاملی موثر در ارتقای موسیقی ایرانی دانست. سخنان دکتر سریر این نوید را به وبلاگ نویسان داد که در آینده از حمایتهای بیشتر مادی و معنوی از جانب خانه ی موسیقی برخوردار شوند.
اهمیت دیگر این نشست، برگزاری آن از جانب خبر گزاری مهر بود، خبر گزاری مهر مدتهاست که به واسطه همت حمیدرضا عاطفی نشستهای مفیدی درباره مسائل گوناگون موسیقی برگزار می کند.
انعکاس این نشست از جانب “مهر” با این حجم عظیم مخاطب کار را برای وبلاگ نویسان سخت تر کرده و آنها را متعهد می کنذد که از این پس کاملا حرفه ای عمل کنند و از حاشیه به متن بیایند.
تصمیمات اصلی جلسه در خصوص انتخاب هیات داوران و همچنین نحوه ی برگزاری جشنواره و فراخوان مطالب وبلاگها و سایتها بود. اگر قرار به برگزاری این جشنواره در اوایل سال ۸۷ باشد باید نکات زیادی از جنبه های مختلف در نظر گرفته شود.
این جشنواره باید برگزیدگانی داشته باشد که توسط هیات داوران معرفی شوند. این مسابقه مقاله نویسی نه تنها شور و اشتیاق فراوانی را در نویسندگان ایجاد می کند، بلکه باعث بالا بردن سطح علمی و تخصصی (هم در زمینه ی موسیقی و هم در زمینه ی نوشتاری) می شود.
در این جلسه ۵ یا ۶ رشته برای رقابت در نظر گرفته شد که به نظر من کافی نیست! چون وبلاگ و سایت در محیط مجازی است و طبعا نخستین عاملی که بیننده را برای خواندن ترغیب می کند کارهای گرافیکی و قالبهای سایت و وبلاگ است به طور کلی صفحه بندی و طراحی قالب وبلاگ و سایت سهم بسزایی در جذب مخاطب دارد. من پیشنهاد می کنم یک داور برای بررسی و انتخاب برترین طراحی قالب و صفحه بندی نیز معرفی شود.
از سوی دیگر برگزاری کارگاههای یک روزه ی مقاله نویسی و استفاده از فضای اینترنت را نیز برای برنامه های جنبی جشنواره ضروری می دانم. بسیاری از کاربران اینترنت و حتی صاحبان وبلاگها و سایتها اطلاع ندارند از چه امکانات وسیعی در این فضای مجازی می توانند استفاده کنند و صرفا با همان امکانات محدودی که می دانند کار میکنند.
از نکات دیگر جشنواره، حضور بانوان در این عرصه است. برگزار کنندگان جشنواره باید تدابیر ویژه ای را برای حضور بانوان وبلاگ نویس فراهم کنند تا مشکلات اقامت در تهران در طول جشنواره و دیگر مسائل مرتبط را حل و فصل کنند. در همین راستا می توان با توجه به کم تعداد بودن وبلاگ نویسان زن، جایزه ای اختصاصی برای برترین زن وبلاگ نویس را در نظر بگیرند تا انگیزه ای مناسب فراهم شود.
جا دارد در پایان از اینکه پرونده ی موسیقی سال ۱۳۸۷ با این نشست بسته شد، این اتفاق را به فال نیک گرفت که در ماههای اولیه ۸۸ شاهد خبر های خوش از برگزاری جشنواره و نشست سوم باشیم.
البته بعضیها هم دعوتنشدهبودند اما به جلسه آمدند…